Weihnachten im Rosa Haus - ein wunderschönes Weihnachtsbuch!

Immer wenn, die Weihnachtszeit beginnt, suche ich jede kleinste Buchhandlung auf und schlendere dort rund um diverse Ausstelltische. Ich halte Ausschau nach den interessantesten Weihnachtsbüchern. Egal ob kitschige Romane, Bildbände oder kleine Büchlein mit lustigen Comics über den Weihnachtsmann.
Da ich jetzt über mehr Themen, die mich faszinieren, auf dem Blog schreiben möchte, will ich euch dieses Buch nicht vorenthalten! Denn es ist etwas besonderes!
Eigentlich habe ich es in keinem gewöhnlichen Buchladen entdeckt, sondern auf Amazon. Auf der Suche nach was anderem ist es plötzlich vor meinen Augen aufgetaucht (ja, wer kennt das nicht, wenn Online Shops nicht immer gerade das zeigen, was uns interessiert). Doch dieses Mal blieb mein Blick hängen und ich klickte auf das Angebot. Worüber das Buch genau war, konnte ich nicht erfahren, doch die Bewertungen waren groß und in den Kommentaren gab es viel "achs" und "ochs". Schnell gab ich es auf meine Wunschliste, da ich leider immer Probleme mit Namen und Titeln habe. Ein Paar Tage später war ich in der Stadt meine Einbürgerungsurkunde abholen (ja endlich bin ich eingebürgert worden!), wo es eine große Buchhandlung gibt und ich das Buch aufzusuchen konnte um darin zu blättern. Ich habe es tatsächlich gefunden und noch mal Glück gehabt, denn es war das letzte Exemplar!

Als ich das Buch aufgeschlagen habe wurden meine Augen riesig und ich konnte nicht aufhören zu blättern. Noch nie habe ich ein Buch mit so viel Liebe gemacht gesehen, man konnte es sofort ansehen, dass bei jedem Detail ganz viel Herz dahinter steckte. Mein Mann, der mich begleitete sagte ich solle es sofort kaufen.

Die Autorin, Andrea Stolzenberger, lebt in einem wunderschönem Haus, das rosa gestrichen ist. Andrea liebt das Dekorieren, wie wohl kein anderer und besonders in der Weihnachtszeit. Jedes Jahr fängt sie früh an, damit das Haus pünktlich zum Advent weihnachtlich gestaltet ist. Man hat das Gefühl, dass sie alles doppelt besitzt, ein mal in normaler Version und ein mal für die Weihnachtszeit. Nachdem ich das Buch gelesen habe, habe ich mir versprochen selbst mein Haus, wenn ich eins in der Zukunft habe, so liebevoll zu schmücken. Das Abenteuer im Buch beginnt mit dem Brief, die sie vom Weihnachtsmann höchstpersönlich bekommt. Dort bittet er sie, sein unartiges Rentier, den Boris, als Praktikanten einzustellen. Mit Boris' Ankunft beginnt eine magische Zeit, wo man nach und nach die Möglichkeit bekommt leckere Rezepte auszuprobieren oder wunderschöne Dekorationen selber zu machen, mit ganz leichten Anleitungen. Ich finde einfach keine passenden Worte, die diesem Buch gerecht sind, ich hoffe durch die Fotos werdet ihr wissen, was ich meine :)

Das Buch kostet 12,95€ und meiner Meinung nach ist es sein Geld wert. Ein perfektes Geschenk für alle die Do It Yourself lieben und stets auf der Suche nach neuen Ideen sind. Ich bedauere noch gewaltiger, dass ich absolut kein Talent fürs Stricken und Häkeln habe. Die ganz vielen Illustrationen und Handschriften geben das Gefühl man halte jemandes persönliches Notizbuch, das voller Ideen und Anregungen ist.

Dies ist natürlich keine Werbung, das Buch hat mir so gefallen, dass ich es einfach mit euch teilen wollte.

Kennt ihr das Buch, habt ihr es schon mal gesehen?
Interessieren euch Bücher dieser Art?
Vielleicht könnt ihr mir ein tolles Weihnachtsbuch empfehlen? Ich würde mich sehr freuen!

Każdego roku, gdy zaczyna się adwent, gdziekolwiek bym nie była, wypatruję każdej, nawet najmniejszej księgarni i do niej wchodzę. Szukam wtedy wysepek lub półek przeznaczonych dla literatury związanej z tematyką świąteczną i uważnie przeglądam tytuł po tytule. Żałuję tylko, że nie mam okazji sprawdzić, czy w Polsce również jest tyle świątecznej literatury, jak tutaj w Niemczech? Prócz licznych książek kucharskich na półkach pojawiają się powieści o tematyce świątecznej, szczególnie romansideł i kryminałów. Ale to nie wszystko, wśród zwykłych książek można znaleźć pełno śmiesznych komiksów, kalendarzy adwentowych (na każdy dzień jeden rozdział), miliony książek z baśniami dla dzieci, czy po prostu małych upominkowych książeczek (które często daje się razem z kartkami, na pewno wiecie, o czym mowa). Prócz tego ostatnio pojawiły się też kolorowanki dla dorosłych o tematyce świątecznej (nawet mam jedną!).
Ostatnio przez przypadek odkryłam książkę, która od reszty wyróżnia się bardzo mocno. Że jest po niemiecku to chciałam początkowo napisać tego posta tylko w języku niemieckim, ale potem uświadomiłam sobie, jak wiele moich czytelniczek również mieszka w tym kraju, do niego często jeździ albo po prostu jest w trakcie nauki tego języka. Więc opis będzie też po polsku :)

Pomimo, że wiele czasu spędzam w księgarni, tą książkę odkryłam szperając za czymś zupełnie innym na Amazonie. Jak to w wielu sklepach internetowych bywa, często podpowiadają nam artykuły, które kompletnie nas nie interesują. Tym razem "podpowiedź" mnie zainteresowała, a że niestety w sklepach internetowych niestety nie można wertować książek, zostało mi tylko przeczytanie komentarzy kupujących. Niemal wszyscy byli zachwyceni, więc postanowiłam odszukać tytuł w księgarni. Tak się akurat złożyło, że za kilka dni odbierałam dokumenty związane z obywatelstwem (tak! wreszcie je mam!) i w centrum miasta mamy ogromną księgarnię. Znalazłam ostatni egzemplarz zapamiętanej wcześniej książki. Cóż za szczęście! Przy wertowaniu, byłam z każdą koleją stroną coraz bardziej zachwycona.

Znacie pojęcie "Made with love" (zrobione z miłością)? Idealnie opisuje tą książkę. Ale od początku. Autorką jest Andrea Stolzenberger, która mieszka w przepięknym różowym domu. Andrea kocha dekorować, a szczególnie w okresie świątecznym. W książce sama przyznaje, że do świąt przygotowuje się dużo wcześniej, by na adwent mieć wszystko gotowe. Gdy ogląda się zdjęcia, ma się wrażenie, że wszystko w domu ma podwójne - jedno "normalne", a drugie z motywem świątecznym. Trudno doszukać się czegoś, co by było "zwykłe". Andrea przyjmuje renifera Borisa na praktykanta, którego przysłał jej sam Święty Mikołaj. Od tego momentu zaczyna się przygoda w książce. Andrea opisuje, jak razem pieką, robią zdjęcia, pyszne napoje świąteczne, czy nawet szydełkują i robią na drutach. Niemal każda strona jest inspiracją do ciekawych projektów DIY, gdzie co rusz pojawiają się instrukcje, jak coś wydziergać lub upiec.

Prócz bardzo interesującej treści i niesamowitych zdjęć, książka na każdej stronie jest ozdobiona naprawdę licznymi ilustracjami i napisami. Momentami ma się wrażenie, że nie trzyma się w ręku książki, a czyjś notatnik. Moim zdaniem książka jest bardzo inspirująca i jeżeli macie możliwość, koniecznie do niej zajrzyjcie! :)

Możecie mi napisać, jak to jest w Polsce? Czy z początkiem adwentu pojawiają się liczne pozycje związane ze świętami?
Znacie książkę, która też jest taka "mocna świąteczna"? Linki miło widziane :)

Ein Weihnachtsoutfit

Habt ihr schon mal überlegt, wie eure perfekten Weihnachten aussehen würden? Ich wollte immer Weihnachten in einem kleinem, gemütlichen Häuschen in den Bergen verbringen. Mit großen Schneeflocken, die man vom Fenster aus sehen würde, ganz weit Weg von jeglicher Zivilisation würde ich am Kamin sitzen, ins Feuer starren und über alles mögliche nachdenken. Dann passierte letztes Jahr was ziemlich schlimmes, was die ganze Familie Weihnachten an einem Tisch versammelt hat. Jeder hat etwas zubereitet und es mitgebracht, ohne Deko, Weihnachtsbaum und ohne Geschenke, doch alle Zusammen. Und da war mir auf einmal klar, dass dies, das perfekteste Weihnachten seit über 25 Jahren war. Normalerweise darf ich jedes Weihnachten in einem wunderschön geschmückten Haus mit einem perfekten Weihnachtsbaum verbringen, doch so simple, wie es nur geht, doch mit meiner ganzen Familie ist mir tausendmal lieber!

Ich wünsche euch, vom ganzen Herzen, dass ihr eure Weihnachtstage auch in der perfekten Gesellschaft verbringen dürft. Also nicht, dass meine Familie perfekt wäre, aber wenn wir alle zusammen sind ist es einfach perfekt :)

Und jetzt ein Paar Worte zu meinem Outfit: die Stricke kennt ja fast jeder ;) Sie ist seit Jahren mein Liebling für den Herbst (weil sie so rot, wie die Blätter ist) und für den Winter (diese Farbe passt einfach perfekt zu Weihnachten). Die Hose mit der Spitze habe ich vor vielen Jahren gekauft und ursprünglich hatte sie an den Nahten bei den unteren Partien der Hosenbeine Gummis eingenäht, was sie hochraftte. Dies gefiel mir nicht so sehr, deswegen habe ich den Gummi entfernt, die Hose gefühlte hundert mal gebügelt und jetzt sieht sie perfekt aus. Die Bluse ist dafür Nagelneu. Ich finde es schön, wie die Einfassung das Licht reflektiert. Die Bluse ist ziemlich schlicht aber dennoch wirkt sie, meiner Meinung nach, sehr elegant. Ich finde dieses Outfit wäre perfekt für Heiligabend oder ein weihnachtliches Familienessen.

Wie verbringt ihr die Weihnachtstage? Nur mit euren Mitbewohnern oder kommt noch jemand dazu? Ich bin sehr gespannt :)

Zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałyby wasze idealne święta? Ja zawsze marzyłam o spędzeniu ich w przytulnym, drewnianym domku, gdzieś w górach z dala od cywilizacji. Za oknem spadałyby grube płaty śniegu, które powoli zakrywałyby wszystko dookoła, a ja siedziałabym przed kominkiem, grzała się, słuchając świątecznych melodii, wpatrywała się w ognisko i rozmyślała o wszystkim możliwym. Ale rok temu zdarzyło się coś bardzo smutnego, co zgromadziło całą moją rodzinę przy jednym stole. Każdy coś upichcił i przyniósł, bez żadnych świątecznych dekoracji, bez choinki i prezentów, ale wszyscy razem. I wtedy zrozumiałam, że właśnie to są moja idealne święta. Co roku mam okazję spędzić je ładnym domku, z kominkiem i prefekcyjną choinką, ale to kryje się przy najprostszej aranżacji ale za to z wszystkimi, którzy są mi bliscy.

Nie myślcie, że moja rodzina jest idealna, bo nie jest. Ale jak jesteśmy wszyscy razem, to jest idealnie :)

A teraz, parę słów o zestawie :) W zasadzie prawie każdy element już znacie. Bordowy sweter jest moim ulubieńcem każdej jesieni i zimy, jego kolor kojarzy mi się najpierw z mocną czerwienią spadających liści, a potem wpisuje się świetnie w świąteczny klimat :) Spodnie, na których jest naszyta koronka kupiłam wiele lat temu. Oryginalnie wzdłuż bocznych szwów na dolnej części nogawek miały gumkę, przez co się niby ozdobnie miały marszczyć. Wyprułam gumkę dzięki czemu spodnie nabrały bardziej eleganckiego charakteru. Bluzka natomiast jest nowością, na czarnej lamówce naszyte ma lustrzane ozdoby, które bardzo ładnie reflektują światło. Myślę, że dzięki prostocie i kolorystyce zestaw całkiem nieźle nadaje się na wigilijny wieczór lub świąteczny obiad, a jak wy myślicie?

Jak spędzicie tegoroczne święta? W domu? W gronie domowników? Napiszcie, jestem ciekawa! :)

Have you ever thought about, how your perfect Christmas should look like? I always wanted to spend it in a little house in the mountains, away from any civilisation. Outside it would snow and I would sit in front of the fireplace, listen to Christmas melodies, look at the fire and think about anything possible. And then, last year, happened something very sad. Something that gathered my family around one table on Christmas Eve. It was very simple, without any decorations, without a Christmas tree or gifts. Just us, together. And I realised, that this is how my perfect Christmas should look like. Every year I have the opportunity to spend my Christmas in a beautiful house, with lots of decorations and a perfect Christmas tree, but this is nothing compared with being with those I love the most. My family isn't perfect, but the time spent with them is.

And now a few words about my outfit :) The cardigan was shown a way to often on this blog, but I love it so much! Its colour is just perfect for autumn and the Christmas time :) My pants with lace are a couple of years old as well. But the shirt is new, I like how the ornaments reflect the light. Isn't his simple outfit just perfect for Christmas Eve or for a Christmas dinner with the family? :)

How are you going to spend coming Christmas? Is it just you and those you live with or will it be a bigger group of people? I'm really curious :)

---

Bluse - Kik | Hose - MS Mode | Strickjacke - Bon Prix | Schuhe - C&A | Tasche - Twin-Set

---

---

Bluzka - Kik | spodnie - MS Mode | sweter - Bon Prix | buty - C&A | torebka - Twin-Set

---

---

Shirt - Kik | pants - MS Mode | cardigan - Bon Prix | shoes - C&A | bag - Twin-Set

---

Der perfekte Cappuccino ohne Kaffeemaschine / Cappuccino bez ekspresu

Seit ich ab und zu auf Instagram poste, wie ich meinen Kaffee gerne trinke, bekomme ich Fragen, ob ich eine professionelle Kaffeemaschine besitze. Nun, dies hat mich zu einem Post inspiriert in dem ich euch gerne verrate, wie ich meinen Kaffee zubereite.

Und nein, ich besitze keine Kaffeemaschine :)

Das einzige, was ich benötigt ist ein Espressokocher, ein simpler Milchaufschäumer (meiner ist von Ikea) und ein kleiner Topf um die Milch aufzuwärmen. Bitte, verwendet keinen Instantkaffee. Um diese trockene, wasserauflösende Konsistenz zu bekommen muss der Kaffee richtig viele chemische Prozesse durchgehen, er ist ungesund und hat mit frisch aufgebrühten Kaffee nichts zu tun :)

Es ist eigentlich egal, ob ihr bereits gemahlenen Kaffee kauft oder die Bohnen selbst mahlt. Die zweite Option ist natürlich viel mehr aromatisch. Die Kaffeesorten, die ihr auf den Bildern erkennen könnt sind nur ein Paar von meiner Kaffeesammlung. Wenn ich in andere Länder reise, bringe ich mir gern ein Paar verschiedene Packungen mit. Falls ihr aber in Polen seid, kauft keinen Kaffee in Supermärkten, der Kaffee ist dort einer richtig miesen Qualität :)

Ich muss zugeben, den ersten Espressokocher habe ich erst hier, in Deutschland, entdeckt. Er stand einfach in einer Wohnung, die ich noch in Köln gemietet habe. Ich wusste nicht, was das war und habe ihn einfach ganz tief verstaut und vermisste täglich meine Kaffeemaschine. Eines Tages, ganz zufällig, bin ich auf einen Artikel gestoßen, wie jemand beschrieb, wie er seinen Kaffee zubereite. Und da war dieses Dings, dass ich versteckt habe! Sofort ging ich in den nächstliegenden Supermarkt und habe mir einen gemahlenen Kaffee gekauft und laut Beschreibung den Espressokocher eingesetzt. Der Kaffee war einfach köstlich. Das war viele Jahre her und seitdem habe ich Verschiedenes probiert, so, dass ich jetzt den perfekten Cappuccino zubereiten kann. Aber als allererstes beschreibe ich, wie man diesen Espressokocher benutzt, vielleicht gibt es hier jemanden, der, wie ich damals, sich wundert, wie dieses Ding funktioniert :):

Als erstes schraubt man ihn auseinander. Den unteren Teil befüllt man mit Wasser, jedoch nur bis zu den unteren Punkt dieser charakteristischen Schraube mit dem Loch (dort kommt später Dampf raus). Danach steckt man das Sieb in das untere Teil und befüllt es bis zum Rand mit Kaffee. Man darf dann alles gut mit dem Löffel drucken und eventuell noch mehr Kaffee rein tun, wenn sich durch das drücken mehr Platz bildet. Man sollte achten, dass am Rand kein Kaffee liegen bleibt, eventuell ihn wegwischen. Danach schraubt man den oberen Teil mit dem unteren so fest, wie es nur geht, stellt den Herd an und stellt darauf den Kocher. Nach einer weile wird es stark blubbern, man sollte warten bis es wieder still wird. Der Kaffee ist fertig!

Den fertigen Kaffee in eine große Tasse einschenken. Keine Sorge, wenn der Kaffee die Tasse nur bis zum 1/3 oder 1/4 befüllt. Die Milch füllt der Rest auf.
Die Milch erstmals in einen kleinem Topf auf dem Herd erhitzen (sie muss nicht heiß sein, warm reicht auch). Wenn die Milch die gewünschte Temperatur erreicht hat, nimmt man sie vom Herd ab und schäumt sie ordentlich mit dem Milchaufschäumer auf. Das, was jetzt kommt ist sehr wichtig. Nach dem Aufschäumen haben wir oben den Schaum und unten noch warme, flüssige Milch. Die Milch sollte mit Hilfe eines Löffels sehr vorsichtig in den Kaffee eingeschenkt werden. Der Löffel sollte den Schaum aufhalten und der flüssigen Milch ermöglichen in die Tasse zu fließen . Danach mit dem Löffel den Schaum auf den Milchkaffee einfach "schieben". Das erste Mal kann das natürlich ziemlich kompliziert wirken, es ist aber kinderleicht und man bekommt es in Handumdrehen hin und dauert keine 10 Sekunden :)

Da es jetzt draußen immer kälter wird und ich schon ganz doll in Weihnachtsstimmung bin, füge ich zu Erwärmung ein bisschen leckeren Likör ein. Gerade jetzt kann man bei Lidl einen leckeren Lebkuchen- oder Spekulatiuslikör bekommen. Es gibt auch ein kleines Set, dass aus 10 verschiedenen Minlikören in weihnachtlichen Geschmacksrichtungen besteht. Sie sind richtig köstlich und im Kaffee schmecken sie noch besser. Wie sie aussehen, könnt ihr unten auf dem linken Foto erkennen (dies ist keine Werbung!). Den Schaum bestreue ich am liebsten mit etwas braunen Zucker.


Ich habe noch ein Rezept, wie man einen dreischichtigen Latte von Hand zubereitet. Wenn das Interesse groß ist, bereite ich gerne einen Post vor :)


Wie trinkt ihr euren Kaffee am liebsten? Habt ihr eine Kaffeemaschine? Wie viel Kaffee am Tag trinkt ihr so ungefähr? :)

Odkąd na Instagramie wstawiam zdjęcia mojej kawy, otrzymuję pytania, jak to robię i czy używam jakiegoś specjalnego ekspresu. To zainspirowało mnie do stworzenia posta, o tym, jak najchętniej przyrządzam moją kawę. Jest to wbrew pozorom bardzo szybki sposób i urządzenia do tego zajmują niewiele miejsca.

I nie, nie posiadam ekspresu do kawy :)

Jedynie, co potrzebujecie do stworzenia perfekcyjnej kawy jest zwykła kawiarka, spieniacz do mleka na baterię (mój kupiłam za parę złotych w Ikei), mały garnuszek na mleko no i oczywiście kawę i mleko (moje jest bez laktozy). Proszę nie używajcie kawy w proszku. Prawdziwa kawa, by przyjęła taką rozpuszczalną konsystencję musiała przejść masę procesów chemicznych, poza tym w żaden sposób nie równa się smakiem z tą prawdziwą, świeżo zmieloną:)

W zasadzie wszystko jedno, czy używacie już kupionej zmielonej kawy, czy dodacie świeżo zmieloną. Różnica jest tylko taka, że ta druga będzie bardziej aromatyczna. Kawy, które widzicie na zdjęciu są małym wycinkiem mojego sporego zbioru kaw, które przywożę do domu z moich podróży do innych krajów. W zasadzie nie przywożę tylko kawy z Polski, na szczęście moi rodzice mieszkają blisko granicy czeskiej, a tam kawa jest o niebo lepsza.

Muszę się przyznać, że pierwszą kawiarkę dopiero "odkryłam" mieszkając w Niemczech. Po prostu stała sobie w jednym z mieszkań, które wynajmowałam. Początkowo nie bardzo wiedziałam, do czego ona służy i schowałam ją głęboko w szafce i tęskniłam za moim ekspresem do kawy, który został w Polsce. Po jakimś czasie, zupełnie przypadkiem natrafiłam w Internecie na artykuł o tym, jak przygotować espresso za pomocą kawiarki niemal identycznej do tej "mojej"! Jeszcze tego samego dnia pognałam do pobliskiego supermarketu po mieloną kawę i chwilę później cieszyłam się pysznym, aromatycznym napojem! Od tego czasu minęło kilka lat, a ja wciąż parzę moją kawę w kawiarce i o ekspresie nie chcę nic słyszeć. Przez ten czas próbowałam różnych metod przygotowania kawy z mlekiem i ta poniższa jest moją ulubioną. Zanim jednak zdradzę, jak przyrządzam moje perfekcyjne cappuccino, opiszę, dla takich, jak ja kiedyś, jak używać kawiarki.

Kawiarkę najpierw rozkręcamy na trzy części. Do dolnej nalewamy zimnej wody, mniej więcej do dolnej krawędzi tej charakterystycznej śrubki z dziurą (przez nią będzie uciekać para). Do sitka wsypujemy kawę i uklepujemy. Należy zwrócić uwagę, by na brzegu sitka i na śrubie dolnej części nie została kawa, inaczej kawiarka dobrze nie będzie stykać i będzie wylatywać tamtędy woda. Kawiarkę mocno zakręcamy i wstawiamy na piec. Po jakimś czasie będzie dość głośno bulgotać, należy poczekać aż znowu będzie cicho i... kawa gotowa :)

Gotową kawę przelewamy do dużego kubka. Nie przejmujcie się, jeżeli kawa zajmie tylko 1/4 lub 1/3 naczynia, resztę wypełni mleko i duża warstwa piany.

Najpierw należy jednak wlać mleko do garnuszka i je podgrzać. Nie musi być gorące, ciepłe też w zupełności wystarczy. Gdy mleko osiągnie odpowiednią temperaturę, zdejmujemy je z pieca i rozpoczynamy proces spieniania. Gdy piana będzie już naprawdę spora, bierzemy dużą łyżkę i zaczynamy przelewać całość do kawy. Ale uwaga, tu należy zachować szczególną ostrożność. Przykładamy łyżkę, do miejsca na garnuszku, w którym mleko będzie się wylewać do kubka. W ten sposób przytrzymujemy pianę i pozwalamy najpierw "płynnej" części mleka dostać się do kubka. Gdy wlejemy całe mleko, łyżką przesuwamy pozostałą pianę na wierzch naszej kawy. Wiem, że wygląda to na dość skomplikowaną czynność, ale nią nie jest :) W zasadzie jest to dziecinnie proste i nie trwa dłużej niż 10 sekund :)

Ponieważ na dworze robi się coraz zimniej i jestem już w świątecznym nastroju lubię, gdy moja kawa dodatkowo rozgrzewa. W tym celu dodaję do niej likier o "świątecznym" smaku. Nie wiem, jak w Polsce, ale w niemieckim Lidlu można aktualnie kupić likiery o smaku ciasteczek świątecznych lub piernika. Dodatkowo oferują zestaw 10 miniaturek o różnych zimowych smakach. Osobno są pyszne, a dolane do kawy nadają jej niesamowity "zimowy" posmak. I to nie jest reklama Lidla :) Mleczną pianę lubię delikatnie posypać brązowym cukrem, smakuje naprawdę świetnie!


Mam jeszcze sposób na trzywarstwową kawę latte, jeśli zainteresowanie będzie duże to chętnie przygotuję posta z instrukcją :)


A jak wy najchętniej pijecie swoją kawę? Macie ekspres do kawy? A może, jak ja, kawiarkę? Ile kawy pijecie codziennie? :)

Wie warm ist Strick wirklich?

Kennt ihr das auch? Draußen ist es kalt, ihr zieht euch warm und kuschelig an und dennoch wird es euch mit jeder Bewegung kälter und der Rücken fühlt sich merkwürdig nass an, obwohl ihr gar nicht dem Bus hinterher gerannt seid? Ich denke viele von euch wissen, wovon ich schreibe und haben sich schon sicherlich gefragt, wieso so etwas passiert. Auch ich habe mich stets gewundert woher das kommt, dass manche Kleidung obwohl sie dünn ist wunderbar warm hält und manche die dick und flauschig wirkt sich wie ein Plastikbeutel auf der Haut anfühlt. Der Plastikbeutel weicht gar nicht mal so weit von Thema ab, wie ihr es wahrscheinlich denkt.
Habt ihr schon mal auf das kleine Stoffetikett im Inneren eures Shirts, Pullovers oder Strickjacke geschaut? Ja richtig, das mit den Pflegehinweisen. Außer der Wassertemperatur gibt es da noch einen wichtigeren Hinweis, nämlich wovon der Stoff, den ihr an eure Haut lässt, gemacht ist. Ich möchte hier jetzt keinen professionellen Artikel über Stoffe und deren Auswirkung auf uns und die Umwelt verfassen, aber ich wollte euch nur dazu anregen mehr auf dieses Thema zu achten, erst recht, wenn das Teil richtig teuer ist oder ein Tag kommt, wo es euch sehr wichtig wird, RICHTIG warm angezogen zu sein.

Was hat das oben abgebildete Kleid von Bon Prix mit einem Büroteppichboden gemeinsam?

Es ist Acryl. Eine Kunstfaser, die auf Erdölbasis chemisch hergestellt wird. Wenn Acryl entsprechend lange bearbeitet wird, sieht er zum verwechseln ähnlich wie Wolle aus. Deswegen ist Acryl ein Liebling der Produzenten, die sich für Fast Fashion begeistern. Nicht nur wegen dem Preis, weil es 4 mal billiger als Wolle ist, sondern der kurzen Lebensdauer, die die Kundschaft nächste Saison wieder in die Läden zwingt. Ich schreibe hier auch aus eigener Erfahrung, ich habe mich zu oft gewundert, warum auf nur ein Mal getragener Kleidung, dieses charakteristische Peeling unter den Armen oder da wo meine Tasche reibt, auftretet. Dicke Pullis, Schals, Mützen und Handschuhe sind die beliebtesten Teile bei denen diese Kunstfaser verwendet wird. Doch nicht nur das, Füllungen in Steppwesten und Jacken, Kopfkissen, Decken, Plaids und alles andere was "wollig" ist, wird auch immer häufiger durch Acryl ersetzt. Stoffe aus dieser Kunstfaser oder mit einem hohen Anteil von ihr nehmen ca. 1-2% Feuchtigkeit auf (Wolle dahingegen 15%) und ist kaum Atmungsaktiv. Dies ist der Grund, warum der Vergleich zu einem Plastikbeutel gar nicht mal so verkehrt ist. Im Endeffekt haben wir einen nassen Rücken doch die Kleidung bleibt schön trocken. Ich persönlich hasse dieses Gefühl! Das elektrisieren und ständige knistern ist auch ein Grund wieso man von Acryl die Finger lieber lassen will. Außerdem ist dieser Stoff kaum abbaubar, was bedeutet, dass er uns auf dem Müllhaufen wahrscheinlich überleben wird und unsere Kinder und vielleicht auch Enkel :)

Bei Normalgrößen ist es oft so, dass gleich neben einem puren Acrylpulli auch einer aus Wolle auf dem Regal liegt, Preislich gar nicht mal so weit entfernt. Es lohnt sich einen Blick auf das Waschetikett zu werfen, denn ein Pulli (oder Schal, oder Mütze etc.) aus Wolle, Kaschmir, Alpaka, Mohair oder Merino kann euch bei richtiger pflege Jahre dienen und auch sehr gut vor Kälte schützen. Ich habe das Glück in meinem Schrank eine hochwertige Strickjacke aus Kaschmir zu besitzen. Sie ist sehr dünn aber so viel wärmer als der dickste Pulli aus Acryl.

Leider sieht es die Mode Industrie für Plus Size Frauen keinen größeren Grund, warum mehr Pullis, Strickjacken oder Mäntel aus Naturfasern angeboten sein könnten. Vielleicht liegt es daran, dass schöne Sachen in Großen Größen noch nicht sehr lange auf dem Markt sind und die Frauen freuen sich einfach, dass sie was interessantes für sich finden können. Der Stoff ist da nicht mehr so wichtig. Ich hoffe nur, dass mit der Zeit der Anspruch auf gute Qualität besser wird und niemand über 50€ für einen Pulli ausgibt der ein Mix aus Acryl, Polyester und Modal ist. Das wünsche ich mir sehr.

Ich habe ein bisschen im Internet nach warmen Wollpullovern und Wollstrickjacken recherchiert. Es gibt nicht viele Online Shops, die diese Sachen in Großen Größen anbieten, doch es gibt sie. Hier die Liste:

Navabi - ein Online Shop, der mehrere Marken anbietet, darunter viele, die Kleidung aus Wolle und Co anbieten. Es gibt auch viele überteuerte Sachen aus grässlichen Stroffmixen. Leider kann man dort keinen Filter einsetzen, aber bei jedem Teil ist der Kunde informiert, wovon es gemacht ist.

Violetta by Mango - die Sachen sind zwar einer Marke, doch die Stoffe der Teile sind sehr verschieden. Es gibt viele mit einem hohen Anteil an Wolle.

Emila Lay und Peter Hahn - ich erwähne sie zusammen, weil ich das Gefühl habe bei Online Shops verkaufen das selbe. Es gibt einen Filter, wo man verschiedene Wollarten auswählen kann. Eine tolle, klassische Auswahl!

Ulla Popken - bietet ein Paar Teile aus reiner Wolle. Es gibt einen Filter, wo man sich das Material aussuchen darf. Vorsicht! Nicht auf Pullis mit 3% Wolle einfallen, für ein Paar Euro mehr gibt es 100% :)

Open End

Triangle - ab und zu bietet Triangle Teile mit einem Anteil an Wolle an

C&A - seit einiger Zeit gibt es regelmäßig Ware aus purem Kaschmir. Obwohl ich Gr. 52 trage, passen Strickjacken und offene Westen trotzdem sehr gut! :)

Tk Maxx - ab und zu ist dieser laden einen Besuch wert. Bei der Großen Größen Abteilung kann bei Pullovern und Strickjacken mit 100% Wolle fündig werden.

Zalando - hat einen Plus Size Bereich, wo man das Material im Filter angeben darf :)

Falls ihr andere Shops kennt, wo Wollsachen in Großen Größen angeboten werden lasst es mich wissen! Ich ergänze diese Liste sehr gerne! Je länger desto besser! :)

Hier noch ein Paar von meinen Errungenschaften:
1. Eine Strickjacke, die ich für 40€ bei TK Maxx ergattert hab; 2 und 3. Steppwesten von Ernstings Family mit 100% Füllung aus Federn und Daunen; 4. Eine Wollstrickjacke von Doris Streich (zum Post); 5. Diesen und einen weiteren in schwarz aus purer Wolle konnte ich bei Wollworth für 10€ ergattern; 6. Meine geliebte schwarze Strickjacke aus hochwertigem Kaschmir von Mahogany (hier geht's zum Post); 8. Eine rote Strickjacke von Peter Luft, ebenfalls pure Wolle (zum Post); 9. H&M+ ist tatsächlich der Produzent dieser pinken Wollstrickjacke! 10. Ein Mantel aus Wolle von Long Tall Sally (zum Post);

Wie ist es eigentlich mit euch? Stört es euch, wenn eure Kleidung aus künstlichen Fasern besteht? Oder achtet ihr, das der Pulli oder die Jacke auch wirklich warm sind? Was ist euer wärmstes Teil für den Winter? Ich bin so gespannt!
Denk daran, dass ihr mir eurem Geld den Produzenten ein Zeichen setzt, wovon ihr mehr in den Läden hättet. Was sich nicht verkauft, wird auch nicht mehr weiterhin produziert.

Znacie to? Na dworze panuje niesamowite zimno, postanawiacie ubrać się najcieplej, jak potraficie, po wyjściu okazuje się, że pomimo wybrania najgrubszego swetra marzniecie, a plecy są całe mokre pomimo, że wcale nie biegliście za autobusem. Jak to jest, że czasami dość cienkie ubrania potrafią cudownie grzać, a niektóre, pomimo, że są niesamowicie grube sprawiają, że czujemy się, jakbyśmy mieli na sobie tylko podkoszulek? Niektóre ubrania sprawiają, że czujemy się, jak zawinięci w plastikowy worek, a nie w ulubiony sweter. Uwierzcie mi, porównanie do plastikowego worka wcale nie jest tutaj takie abstrakcyjne.

Wewnątrz każdej bluzki, swetra, kurtki, koszulki i tak dalej znajduje się na szwie niewielka materiałowa etykietka. Oprócz informacji o tym, jak prać nasze ubranie jest tam coś jeszcze bardziej ważnego. Informacja na temat materiału, z którego dane ubranie jest wykonane.

Co ma wspólnego powyższa sukienka marki Bon Prix z wykładziną?
Odpowiedź brzmi: obie rzeczy są wykonane z akrylu. Akryl jest sztucznym włóknem pozyskiwanym z ropy naftowej i od jakiegoś czasu ulubieńcem producentów szybkiej mody. Odpowiednio obrobiony akryl do złudzenia przypomina wełnę, jest od niej jednak znacznie tańszy. Dodatkowo jego żywotność jest znikoma, tak, że już następnego sezonu klienci czują potrzebę kolejnych zakupów. Gdy jeszcze tak bardzo nie rozróżniałam naturalnej wełny od tej sztucznej, często się dziwiłam, dlaczego moje swetry po pierwszym założeniu charakterystycznie się kuleczkowały, szczególnie w miejscach, gdzie rękaw tarł o bok swetra lub tam gdzie go dotykała torebka. Prócz kiepskiej jakości akryl grzeje o wiele mniej niż naturalne włókna, nie pochłania w ogóle wilgoci i strasznie się elektryzuje. Mam nadzieję, że sprawa, skąd biorą się mokre plecy, podczas, gdy nasze ubranie jest suchuteńkie, stała się w tym momencie jasna. Teraz już rozumiecie dlaczego porównanie do plastikowego worka wcale nie było takie odległe?

Z akrylu najczęściej wykonuje się grube swetry, szaliki, czy rękawiczki. Coraz częściej jest też wykorzystywany przy wypełnianiu naszych puchowych kurtek, czy przy wykonywaniu koców, poduszek i kołder. W zasadzie wszystko co powinno być wełniane, czy ciepłe coraz częściej jest wykonywane z tego materiału. Nierzadko w sieciówkach koło akrylowego swetra leży podobny, cały lub w dużej części wykonany z wełny, moheru, merynosa, czy alpaki. Często ceny są dość podobne, choć nawet jeśli za wełnianą rzecz trzeba trochę dopłacić, zastanówcie się, czy czasami nie wolelibyście by przetrwała kilka lat, zamiast kilka tygodni. Ważne jest też to, że akryl niezbyt dobrze się rozkłada. Więc, gdy wy go wyrzucicie na śmietnik i z pozoru wyda wam się, że pozbyliście się problemu, to prawdopodobnie przeżyje on wasze wnuki, zanim się rozłoży :)

Niestety producenci mody plus size nie widzą potrzeby zaopatrywania nas dostatecznie w ciepłe wełny, kaszmiry i tym podobne. Zresztą, co się dziwić? Moda plus size dopiero się rozwija i kobiety cieszą się, gdy nareszcie mogą zdobyć coś ładnego, materiał schodzi wtedy na dalszy plan. Mam nadzieję, że to zacznie się zmieniać i te kobiety będą wymagały też jakości. Pamiętajcie, że swoimi pieniędzmi głosujecie na to, jakie towary będą znajdowały się w sklepie.

Jeśli komuś to pomoże, to poniżej zrobiłam małe zestawienie sklepów, które oferują swetry z naturalnych włókien w Niemczech. Niestety nie mieszkam w Polsce i nie bardzo orientuję się, gdzie takie rzeczy (prócz w second handach) można zdobyć. Jeśli macie jakiś pomysł dajcie znać, chętnie dorzucę do listy :)

Navabi - sklep internetowy, który sprzedaje ubrania wielu marek, niestety tych droższych. Wiele ubrań jest wykonanych z dobrych materiałów, ale trzeba uważać. Można znaleźć sporo plastikowych koszmarków za naprawdę sporą sumę!

Violeta by Mango - wśród oferowanych sweterków jest też sporo takich, które mają niezły skład

Emila Lay und Peter Hahn - te dwa sklepy internetowe wymieniam razem, gdyż mam wrażenie, że sprzedają dokładnie te same produkty. Na swojej stronie jest fitr, w którym można wybrać, z jakiego materiału ma się składać szukana rzecz.

Ulla Popken - od czasu do czasu można spotkać sweter ze 100% wełny, ale uwaga, za niewiele mniej są też te z akrylu!

Open End

Triangle - posiada w swojej ofercie kilka ubrań z wełną

C&A - na jesień w standardowej kolekcji pojawiają się ubrania z kaszmiru. Mimo, że noszę rozmiar 52 nie mam problemu ze zmieszczeniem się w otwarte kamizelki, czy rozpinane sweterki

Tk Maxx - tu warto zaglądać, gdy nie raz spotkałam tak swetry ze stuprocentowej wełny

Zalando - ma już swój dział plus size oraz filtr, który pozwala wybrać typ materiału :)

A tu kilka moich zdobyczy:
1. Sweter, który za bardzo sympatyczną sumę zdobyłam w TK Maxx; 2 i 3. Puchowe kamizelki marki Ernstings Family wypełnione wyłącznie piórami i puchem; 4. Wełniany długi sweter, który za grosze zdobyłam w second handzie (post); 5. Tą i identyczną czarną marynarkę ze stuprocentpowej wełny zdobyłam za 10€ w Woolworth; 6.Mój ukochany rozpinany sweterek z wysokiej jakości kaszmiru z Mahogany.pl (post); 8. Czerwony sweter, cały z wełny marki Peter Luft (posta); 9. Różowy rozpinany sweter marki.... H&M! I to z dużych roamiarów 10. Moja najukochańsza zdobycz z second handu: wełniany płaszcz (Post);


A jak to jest u was, sprawdzacie, z czego wykonane są ubrania, które nosicie? Czy jest wam obojętne, czy otulacie się w wełnę, czy akryl? Co jest waszym najcieplejszym ubraniem zimą?