Plus Size Blog

Thursday, July 26, 2018

Sense8 - die coolste Serie des Jahres! / Sense8 najfajniejszy serial roku!

Neulich habe ich eine Zeitung durchblättert und bin auf einen Artikel über die Netflix Serie Sense8 gestoßen. Eigentlich stand da nicht viel nur, dass die Fans großen Druck auf Netflix gemacht haben, weil die 2 Staffel unerwartet endete und nichts wäre geklärt. Der Film und Serien Produzent, soll den Fans entgegengekommen sein und Produzierte einen fast 2,5 stundenlangen Film , der alles abschließt. Dies hat mich sofort neugierig gemacht. Was war das für eine Serie, die so viele Fans hat, dass sie Netflix Druck machen konnten? Also schaltete ich noch denselben Abend meinen Fernseher an und war gar nicht überrascht, dass Sense8 ganz oben bei den Netlix Serien stand. Ich ließ die erste Folge laufen... und bin der Serie mit meinem ganzen Herzen verfallen...

Bis ich nicht fertig mit allen Staffeln und dem zweieinhalbstündigen Bonus wollte ich Abends eigentlich nichts anderes gucken. Ich war den ganzen Tag gespannt, was wohl in der nächsten Folge passieren wird.

Worüber geht es eigentlich in der Serie? Wie ihr alle wisst gehören wir dem Homo sapiens an. In dieser Serie stellt es sich heraus, dass es noch eine andere Menschenspezies zwischen uns gibt - den Homo sensorium. Diese Menschen sind in Klaster aufgeteilt, die jeweils aus 8 Personen bestehen und sind mit sich mithilfe eines interessanten Netzwerkes verbunden. Sie können fühlen, was die anderen. Isst jemand ein Eis, können die anderen Angehörigen des Klasters es schmecken, das gleiche geht eigentlich für alle Gefühle.

Sie können sich miteinander unterhalten oder sich gegenseitig helfen (kann jemand Französisch sprechen, mit einer Waffe umgehen oder Kung Fu - können es alle im Klaster) obwohl jeder von ihnen am anderen Ende der Welt wohnt.

Der Klaster, der die Hauptrolle spielt, wird in der ersten Folge "erwacht" sein, früher waren es ganz "gewöhnliche" Menschen. Durch die ganze Serie werden wird man beobachten, wie diese Menschen sich anfreunden und sich gegenseitig helfen lernen. Es gibt natürlich auch einen Bösewicht, der auf sie Jagd machen will. Mit der Zeit werden die Hauptfiguren Menschen von anderen Klastern kennenlernen.

Das alles verläuft in einer Atmosphäre, wo man einen Menschen und nicht sein Geschlecht liebt. Ich kann euch nur eins versprechen - das Ende sorgt für viel Aufregung und hin und wieder verliert mein die eine oder andere Träne, weil es so rührend wird.

Das ist die erste Serie, die mich ähnlich, wie Game of Thrones süchtig gemacht hat. Natürlich hat sie nichts mit Game of Thrones zu tun, außer wie sehr sie spannend ist und wie schnell man hineingezogen wird :)

Unter den Hauptrollen spielt unser deutscher Schauspieler - Max Riemelt - den Wolfgang aus Berlin.

Falls ihr die Serie noch nicht geguckt habt, beneide ich euch. Ich würde sie liebend gerne noch mal anschauen, ohne zu wissen, was gleich passiert :)

Jakiś czas temu przeglądając gazetę, trafiłam na artykuł o nowym serialu Netflixa o tytule Sense8. W zasadzie nie był to artykuł konkretnie o tym serialu, a jedynie informował, że drugi sezon zakończył się nagle, bez jakiegoś sensownego zakończenia. Fani podobno tak naciskali, że Netflix dokręcił dwuipółgodzinny film, który wszystko dokładnie zakończył.

Ta sprawa mnie bardzo zaciekawiła. Cóż to był za serial, który skupił wokół siebie tak sporą rzeszę fanów, którzy byli w stanie wymusić coś na takim gigancie, jak Netflix? Więc jeszcze tego samego wieczora włączyłam telewizor, wybrałam apkę Netflixa i w rekomendacjach, na samej górze, ukazała się moim oczom pozycja z serialem Sense8. Puściłam pierwszy odcinek i całym sercem przepadłam... Zakochałam się w tym seriali i dopóki nie obejrzałam wszystkich odcinków obu sezonów i filmu końcowego, nie chciałam oglądać niczego innego.

Każdego dnia cieszyłam się na miły wieczór, spędzony z mężem, na wygodnej kanapie oglądając tak bardzo wciągający serial. Co się znów wydarzy? Co mnie zaskoczy? Bo serial ani trochę nie jest nudny, wciąga niesamowicie i akcja jest niemal co chwilę. Nie zdziwcie się, jeśli co jakiś czas uronicie łzę wzruszenia, oglądaniu towarzyszą najróżniejsze odczucia i możecie zapomnieć o jakiejkolwiek monotonii. Całość jest utrzymana w ciekawym klimacie nowoczesności, gdzie człowiek zakochuje się w drugim człowieku, a nie płci.

No ale o czym w końcu jest ten serial? Już tłumaczę! Jak wiecie, przynależymy do rasy homo sapiens. Według serialu jest jeszcze jedna rasa człowieka, która na pierwszy rzut oka wygląda dokładnie, jak my - homo sensorium.

Różni się ona jednak tym, że poszczególne osobniki są ze sobą połączone niezwykłą siecią. Dzięki tej sieci mogą czuć to, co inni ze swojego klastra. Klastra? Tak, Osobniki tej rasy podzielone są na klastry, każdy po osiem osób. Osoby z tego samego klastra czują to samo: gdy ktoś je loda, każdy czuje jego smak, gdy ktoś zostaje zraniony, ból odczuwa każda z ośmiu osób. Uczestnicy takiej grupy mogą się mentalnie odwiedzać, rozmawiać ze sobą, a nawet sobie pomagać. Gdy ktoś potrafi mówić po francusku, strzelać z pistoletu lub walczyć - potrafi to każda z ośmiu osób.

Pierwszy odcinek zaczyna się od przebudzenia klastra, który gra główną rolę. Dotychczas owe osiem osób wiodło normalne życie i nie miało pojęcia, że choć trochę różnią się od reszty świata. Życie odbiera sobie Angela - matka klastra, który "urodziła", tuż przed śmiercią "budzi" jego osobników. To wszystko wydaje się dużo prostsze, niż mogłoby to wynikać z mojego opisu. Serial krok po kroku ujawnia sposób działania tej ciekawej rasy oraz tego, jak powstał klaster z bohaterami. "Nasza" ósemka pochodzi z różnych stron świata - Seul, Berlin, Chicago, Nowy Jork, Kenia, Islandia, Mumbai czy Meksyk. Miło się ogląda, gdy na początku pełni szoku odkrywają, że mogą się "odwiedzać", by później oglądać, jak rozwija się ich głęboka przyjaźń i jak zbawienny wpływ mają nawzajem na przebieg swojego życia. Z biegiem serialu bohaterzy będą poznawać też członków innych klastrów - w momencie spojrzenia komuś w oczy można tego kogoś "mentalnie" odwiedzać. Nie wszyscy będą zawsze przyjaźnie nastawieni, a niektórzy okażą się czarnymi charakterami i będą na naszą bohaterską ósemkę polować!

Moim zdaniem to pierwszy serial od czasów Gry o tron, który tak niesamowicie wciąga. Szczerze? Jeśli go nie oglądaliście, to wam zazdroszczę, chętnie bym jeszcze raz obejrzała Sense8 nie wiedząc, co za moment się zdarzy :)

Film reżyserowały siostry Wachowski (polskiego pochodzenia) razem ze J.M. Starczynskim. To taka mała ciekawostka dla nas, Polaków ;)

Sunday, July 22, 2018

Plus Size Festival/Boho/Romantic Outfit

Beim Schreiben des Titels, konnte ich mich einfach nicht entscheiden zum welchen Stil mein Outfit am besten passt. Dank der Bluse mit dem Carmen Ausschnitt und dem besticken Saum und Ärmeln bekommt es einen romantischen "Touch". Doch meine ungeschickt selbst gemachten Halsketten und Tasche verleihen dem ganzen etwas Bohoartiges. Dennoch finde ich, dass das gesamte Outfit ziemlich gut in den populären (wie jedes Jahr um diese Zeit) Festival Look passt.

Anstatt auf den Füßen Cowboy- oder Gummistiefel zu tragen, habe ich mich für Birkenstock Pantoletten entschieden. Ich gehe ja schließlich zu keinem Konzert :) Ich muss euch aber gestehen, dass diese Schuhe eine wohltuende Wirkung auf meine Füße haben. Seit ich nach Deutschland gezogen bin, verreise ich ziemlich oft. Anfangs habe ich gar nicht darauf geachtet, was ich an meinen Füßen trage und so konnte ich z. B. einen ganzen Tag durch Paris in Ballerinas, dessen Fußbett kaum dicker war als Papier, rumlaufen. Schnell habe ich dafür eine Rechnung in der Gestalt schmerzender Füße, bekommen. Jahrelang wusste ich nicht, wie ich diese Schmerzen loswerden kann. Nach ein paar Gesprächen mit Orthopäden wurde mir klar, dass mit höchster Wahrscheinlichkeit meine Schuhe Schuld waren. Als Erstes habe ich (mit schweren Herzen) all die Schuhe weggeworfen, die eine dünne Sohle besaßen. Bei jedem neuen Kauf habe ich geachtet, ob meine Fersen auch gut gedämpft werden. Vielleicht könnt ihr euch noch erinnern, wie ich letzten Winter von den FitFlops Boots geschwärmt habe, dies war eine geniale Entdeckung! Ich hatte Schwierigkeiten etwas passendes für den Sommer zu finden, fast alle Sandalen haben diese extrem dünne Sohle. Doch als ich auf Birkenstock gestoßen bi n, haben sich all meine Fuß-Probleme in Luft aufgelöst. Zwar gibt es, da bei der Ferse keine große Dämpfung aber die ganze Sohle ist so verarbeitet, dass der Fuß auf seiner gesamten Fläche unterstützt wird, sogar in der Mitte gibt es eine kleine Wölbung, die verhindert, dass das ganze Körpergewicht sich nur auf die Ballen und Fersen verteilt. Ich habe Schuhe die ähnlich aussehen (wie z. B. die von Deichmann) getestet aber leider hat deren Fußbett keine so orthopädische Wirkung, wie das von Deichmann. Das ist natürlich keine Werbung :)

Ich habe bemerkt, dass eine Menge Frauen, bei der Auswahl dieser Pantoletten (egal welcher Marke) am häufigsten sich für die mit den zwei Riemen oder Zehentrenner entscheiden. Mein liebstes Modell ist das mit dem einzelnen Riemen (das sogenannte Madrid Modell). Ich finde, dass es die Beine optisch länger macht. Die Schuhe, die bis zu den Knöcheln gehen verlängern das Bein nicht. Je größer der offene Teil des Fußes ist umso länger wird das Bein. Deswegen wähle ich gerne Schuhe, die ab den Zehen schon offen sind. Schade, dass viele Produzenten sich dessen nicht bewusst sind, es ist richtig schwer Sandalen zu finden, die Riemen nur bei den Zehen und an der Ferse haben. Die sogenannten Peep-Toes sehen super an allen Füßen aus, ich habe noch keine Frau getroffen, der diese Art von Schuhen nicht passen würde und ihre Beine nicht zierlich aussehen ließe :)

Pisząc tytuł do tego posta, nie mogłam się zdecydować, w jakim właściwie stylu jest mój zestaw. Dzięki bluzce z dekoltem typu carmen, z haftowanym wykończeniem dołu i rękawów całość zyskuje trochę romantycznego charakteru. Mój trochę niezgrabnie zrobiony naszyjnik i ulubiona ostatnio torebka nadają całości trochę takiego stylu "boho", a całość idealnie wpisuje się w tak popularny ostatnio (jak co roku o tej porze) trend festiwalowy.

Na nogach zamiast kowbojskim botków, czy gumiaków mam moje ulubione Birkenstocki. Muszę wam powiedzieć, że te buty mają naprawdę zbawienny wpływ na moje stopy. Odkąd przeprowadziłam się do Niemiec, zaczęłam więcej podróżować. Nie myślałam początkowo nad specjalnymi butami do tych celów i potrafiłam cały dzień maszerować po Paryżu w balerinach, których podeszwa była niewiele grubsza od kawałka tektury. Bardzo szybko dostałam rachunek za to zaniedbanie w postaci bólu stóp po godzinnym spacerze. To strasznie nieprzyjemna sprawa. Zaczęłam baczniej wybierać buty, wyrzuciłam (z ciężkim sercem) wszystko, co nie miało porządnej amortyzacji dla pięt. Zimą pokazywałam wam świetne botki, które miały genialną podeszwę. Moją kropką nad i w sprawie wyboru wygodnych butów na lato okazały się właśnie wspomniane Birkenstocki. Ich podeszwa wspiera stopę w każdym miejscu, szczególnie przy śródstopiu jest taka "górka", która wypełnia lukę i powoduje, że ciężar stóp nie rozkłada się jedynie na pięty i palce. Kupowałam jeszcze klapki innych marek (jak np. Deichmann), które co prawda wyglądają, jak Birkenstocki ale ich podeszwa tylko wygląda na ortopedyczną, ale niestety nią nie jest. Więc jeśli macie podobne problemy ze stopami albo borykacie się z tzw. ostrogami, koniecznie wypróbujcie te buty (to żadna reklama!).

Zauważyłam, że przy wyborze tego typu klapków (już bez znaczenia jakiej marki) wiele osób wybiera te z podwójnymi paskami lub te przypominające japonki. Ja wybieram model z jednym paskiem (tzw. Madrid), ponieważ wydaje mi się, że wydłużają nieco nogę. Klapki, czy sandały kończące się blisko kostki często optycznie skracają nogę, natomiast, gdy pasek znajduje się przy palcach, odkryta część stopy dodaje długości :) Szkoda, że tak mało producentów o tym pamięta, znalezienie sandałów, których pasek były właśnie tylko z przodu przy palcach i z tyłu na pięcie, graniczy z cudem! Nic tak pięknie nie wygląda na kobiecej nodze, jak tzw. peep-toe i wysokość obcasa nie ma tu większego znaczenia, nawet te całkiem płaskie wyglądają bardzo zgrabnie :).

Bluse und Shorts - Kik | Schuhe - Birkenstock | Tasche - Geschenk von Oma :) | Hut - C&A | Schmuck - DIY

Bluzka i szorty - Kik | klapki - Birkenstock | torebka - prezent od babci | kapelusz - C&A | biżuteria - DIY

Wednesday, July 18, 2018

Wie ich die Hitze erträglicher mache

Könnt ihr auf den Bildern sehen, wie heiß es an dem Tag war? Bei diesem wolkenlosen Himmel scheint die Sonne um diese Jahreszeit so hell, dass alle Farben in der Umgebung plötzlich so fade wirken und manchmal hat man das Gefühl, dass alles gleich weiß von dieser Helligkeit wird.

Es war deutlich über 32 Grad und ist es jetzt, wenn ich diese Worte an euch schreibe, auch so. Die Sonne hat kein Mitleid mit uns auf der Erde, aber vielleicht ist es auch gut so? Wenn ich mich jetzt ein halbes Jahr nach hinten versetze, herrscht gerade Mitte Januar, wahrscheinlich ist alles voller Schnee und um diese Uhrzeit schon dunkel. Ich komme von dem frostigen Draußen nach Hause und reibe meine Hände zwischen einander, weil ich wieder meine Handschuhe nicht mitgenommen habe. Ich denke mir, dass ich noch ein paar Wochen aushalten muss bis die ersten Sonnenstrahlen den Schnee schmelzen lassen und vielleicht der Tag endlich etwas länger hell sein lässt. An die ersten Blumen oder die kleinen Blätter an den Bäumen denke ich noch nicht, es ist deutlich zu früh.

Mit dieser Erinnerung richte ich mein Gesicht in die Sonne, obwohl ich eigentlich das nicht tun sollte. Zu ungesund für die Haut doch das ist mir gerade egal. Hauptsache mein Gesicht ist eines Tages lauter Lachfalten, es gibt doch nichts Schlimmeres als im fortgeschrittenen Alter ein trauriges oder wütendes Gesicht zu haben. Ich denke wieder an den Winter und plötzlich wird die Wärme zu was Gutem, ich möchte sie in mir aufnehmen für den kommenden Herbst und noch später, so viel damit es bis zum nächsten Frühling ausreicht und ich nicht mehr frieren muss. Obwohl, hier in Westen Deutschlands friert man ziemlich selten und es gehört zur Seltenheit, wenn die Temperatur am Tag unter 0 Grad fällt. Aber immerhin. Ich will zu viel von den Sonnenstrahlen abbekommen, etwas Vorrat für die trüben Tage sichern. Denn ehrlich? Manchmal dauert diese Hitze eine gefühlte Ewigkeit, doch in Wirklichkeit ist die nur ein kurzer Moment im ganzen Jahr. Eigentlich schade oder doch nicht?

Jedenfalls, wenn es so richtig heiß wird, habe ich keine Lust für große Kombinationen was Kleidung angeht. Es soll luftig und bequem sein, keine Schichten, keine dicken Stoffe und unnötige Elemente. Die Tunika, die ich gerade trage, hat mein Mann für mich gefunden. Ich mag diese Seite an ihn, wenn wir zusammen in einem Laden sind, dann guckt er mit und wenn ihm etwas ins Auge fällt, zeigt er es mir. Diese Fundstücke von ihm sind mir besonders wichtig und das von ihm gefundene Teil wird mehr als nur ein gewöhnliches Kleidungsstück. Ich finde, dass Tuniken perfekt für den Sommer sind und toll zu ganz kurzen Hosen passen. Besonders bei Plus Size Mode sieht es viel schöner aus, wenn zu kurzen Unterteilen, die Oberteile im Sommer etwas lockerer und länger geschnitten sind. Falls ihr noch auf der Suche nach interessanten Plus Size Oberteilen für den Sommer seid, ist vielleicht die Abteilung mit den Tuniken von Peter Hahn eine interessante Adresse für euch. Wenn ihr schon dort seid, schaut euch die Kleider an, ich bin gerade an überlegen, ob ich mir nicht dieses Leinenkleid in Türkis sichern sollte. Ich bin mir nur wegen der Größe unsicher und kann mich zwischen 52 und 54 nicht entscheiden. Falls jemand von euch etwas von dieser Marke hat, lasst mich bitte wissen, wie die Größen ausfallen!

Ich wünsche euch noch eine schöne Woche und nicht vergessen: genießt die warmen Tage, denn es dauert nicht mehr lange, bis ihr mit einer gewissen Traurigkeit eure Sommersachen verstauen werdet und die Pullis rausnehmt.

Czujecie ten upał, gdy patrzycie na moje zdjęcia? To był naprawdę gorący dzień. Przy bezchmurnym niebie, słońce pali niemiłosiernie o tej porze roku. Nagle wszystko w tym ostrym świetle wydaje się takie wyblakłe, a momentami ma się wrażenie, że za moment całe otoczenie stanie się białe.

Było wtedy ponad 30 stopni, tyle jest też, teraz gdy piszę do was te słowa. Słońce nie ma litości nad nami, tu na Ziemi, ale może to wcale nie takie złe? Jeśli się cofnę o 6 miesięcy, to jest środek stycznia, czyli najzimniejszy okres w roku. Prawdopodobnie wszędzie leży śnieg, a o tej godzinie jest już całkowicie ciemno. Wracam właśnie z mroźnego dworu i trąc dłonią o dłoń, denerwuję się sama na siebie, że znowu zbagatelizowałam pogodę i nie zabrałam rękawiczek. Myślę sobie, że muszę wytrzymać jeszcze kilka tygodni, kiedy pierwsze promienie cieplejszego Słońca zaczną topić lód i może dzień będzie, choć ciut dłuższy. O pierwszych kwiatach, czy maleńkich zielonych listkach na drzewach nie śmiem jeszcze marzyć.

Z tym wspomnieniem wyciągam moją twarz ku Słońcu, chociaż może nie powinnam tego robić. Zbyt niezdrowe, jak trąbią wszelkie czasopisma, choć mnie jest to aktualnie obojętne. Ważne, by twarz pomarszczona była w uśmiechu, na świecie jest zbyt dużo staruszek, które, pomimo że ich mina jest neutralna, twarz wygląda, jak pełna złości. Myślę znowu o zimie i spiekota staje się nagle czymś przyjemnym, chcę to ciepło zmagazynować w sobie tak, by starczyło mi go do następnej wiosny. Pomimo że tu na zachodzie Niemiec do rzadkości należą dni, w których temperatura spada poniżej zera. Co innego w nocy. Mimo to chcę przyjąć do siebie, jak najwięcej światła słonecznego, by było go wystarczająco na ponure jesienne i zimowe dni. Szczerze? Często wydaje nam się, że upały ciągną się w nieskończoność, ale tak naprawdę trwają tylko małą część roku. Trochę szkoda, czyż nie?

W każdym razie, gdy robi się tak naprawdę gorąco, to nie mam zbyt dużej ochoty na skomplikowane zestawiania ubrań. Musi być przewiewnie, bez zbędnych warstw, grubych tkanin czy niepotrzebnych elementów. Tunikę, którą mam na sobie znalazł mi mąż. Lubię w nim tę stronę, że gdy razem jesteśmy w sklepie z ubraniami, on je ogląda ze mną i pokazuje mi rzeczy, które wpadną mu w oko. Takie znaleziska od niego są mi szczególnie drogie, gdyż stają się czymś więcej niż tylko jakimś ciuchem. Myślę, że tuniki są świetnym rozwiązaniem na lato, szczególnie te nieco szersze i dłuższe. Fajnie wyglądają do bardzo krótkich spodenek, szczególnie gdy nosi się większy rozmiar, sprawiają, że sylwetka nabiera przyjemnych dla oka proporcji.

Życzę wam jeszcze miłego tygodnia i pamiętajcie: spróbujcie polubić się z upałem :)