Facebook
Instagram
Pinterest
Hallo!Ist es bei euch letztens auch so heiß? Ich denke schon, denn in ganz Europa schien es so zu sein. Nach Sonnenuntergang habe ich die Zeit überwiegend auf meinem Balkon verbracht, den ich mir übrigens sehr nett angerichtet habe – mit sehr vielen Pflanzen, Lichterketten einem sehr bequemen Sessel und einer Sonnenliege. Wenigstens in den Nächten kann man sich einigermaßen abkühlen.
Neulich habe ich einen Artikel über unser Klima gelesen. Laut dem hat Corona nicht wirklich für das Klima eine langfristige Wirkung. Für eine Zeit lang saßen wir zu Hause, haben unsere Autos in der Garage gelassen, Fabriken haben ihre Produktion eingestellt etc. Doch das war zu kurz um wirklich was zu bewegen. Die Experten behaupten, dass dank dieser kleinen Pause die Durchschnittstemperatur sich bis zum Jahr 2030 um 0,01 Grad verringert. Wenn wir weiterhin so wenig für die Umwelt unternehmen, wird es immer wärmer. Solange bis wir nicht mehr normal funktionieren können. Das schreibe ich gerade jetzt, da ich schon bei 35 Grad Probleme habe irgendwas zu schaffen und wenn die Sommer noch wärmer werden, weiß ich auch nicht weiter.
Aber jetzt zum eigentlichem Thema! Ich weiß, dass man den Titel eigentlich anders verstehen kann. Obwohl mein Mann immer lachen muss, denn fast immer (und das in verschiedenen Läden) wird er je nachdem wie er angezogen ist, gegrüßt. Hat er ein Hemd an, sagt man ihm an der Kasse »guten Tag«. Im T-Shirt (dass er sehr selten trägt) – ein »Hallo«.
Was ich aber tatsächlich mit dem Titel sagen wollte, ist, dass manche Kleidung unser Selbstwertgefühl verändern kann. Früher, als ich noch nicht so gut darin war, zu wissen, was ich tragen mag, was »meins« ist, habe ich viele Fehler gemacht. Vielleicht kennt ihr diese Situation, wenn ihr etwas angezogen habt, etwas ganz anderes als bisher, ihr in den Spiegel guckt und nicht sicher seid. Ihr guckt euch an und denkt, dass ihr euch schon daran gewöhnt und guckt, wie auch die Menschen auf der Straße reagieren. Vielleicht werden sie euch ja mit einem Staunen oder gar Neid angucken, was euch eine sofortige Sicherheit verschafft das richtige angezogen zu haben. Doch stattdessen mit jedem weiteren Schritt verflucht ihr euch selbst, das angezogen zu haben, denn es ist entweder absolut unbequem oder die Menschen schauen gleichgültig und ihr fühlt euch, wie nicht ihr, sondern jemand ganz anderes. Ihr könnt es kaum erwarten wieder zu Hause zu sein, um die Klamotten auszuziehen. Klingt das irgendwie vertraut?
Ich habe so was schon so oft erlebt. Jedes Mal hoffte ich einen Durchbruch zu machen, indem ich Sachen in der Öffentlichkeit trug, die sich schon zu Hause nicht richtig anfühlten. In Wahrheit ist es aber so, dass es Draußen noch schlimmer wird. Fühlt es sich schon vor dem Rausgehen komisch an, wird es mit jeder Minute noch schlimmer. Zur dieser Erkenntnis bin ich jahrelang gekommen. Heutzutage weiß ich, dass es sich nicht lohnt in etwas rauszugehen, was mir im Spiegel gefällt und was gut sitzt oder die entsprechende Länge hat etc.
Doch mir ist noch etwas aufgefallen. Was wirklich tolles. Dass es Kleidung gibt, vielleicht nicht viel davon, die, wenn sie angezogen ist, uns das Gefühl gibt, die Welt erobern zu können. Wenn man es anzieht, fühlt es sich so wundervoll bequem an und beim ersten Blick in den Spiegel denkt man »wow«. Und dasselbe auch beim zweiten und dritten Mal. Egal, was die Außenwelt darüber denkt. Du weißt, dass du wie die beste Version von dir aussiehst. Und vielleicht sehen andere keinen Unterschied zwischen dem hier und deiner herkömmlichen Kleidung aber du spürst es. Dass deine Lieblingskörperteile betont werden, dass das, was du nicht besonders magst, plötzlich verschwindet, dass die Farbe zu deiner Haut so wundervoll passt und überhaupt sehen deine Haare auch so plötzlich toll aus. Kennt ihr das? Ich hoffe ja! Mit der Zeit habe ich schon gelernt, welche Kleidung mir steht. Oder anders gesagt – in welcher ich mich schön finde. Man sagt ja, dass so viele Meinungen, wie viele Menschen. Deswegen hat es keinen Sinn sich so zu kleiden, wie es den anderen gefällt. Es kann der schrecklichste Kleidungsstil der Welt sein (im Augen der Betrachter). Aber solange man sich wunderschön findet, ist es der perfekteste Stil überhaupt. Denn unsere Gedanken kreieren unsere Wirklichkeit. Ich habe schon viele Male Frauen gesehen, die in meinen Augen nicht besonders geschmackvoll angezogen waren, doch an ihrem Gesicht sah ich, wie sicher sie sich fühlten, wodurch sie, wie echte Powerfrauen wirkten. Dass ich tausendmal wert als, ob ich ihren Stil bewundern würde aber sie sich nicht darin sicher fühlten. Ich kann mich noch gut erinnern, als meine Mutter für mich ein Outfit zusammengestellt hat. Ihr zu liebe ging ich darin nach draußen. Sie war so fasziniert, wie ich mich darin präsentierte und ich war die ganze Zeit extrem unglücklich, weil sich in jedem Schaufenster eine fremde Person gespiegelt hat.
Der Schlüssel zu einem guten Selbstwertgefühl ist so auszusehen, dass man sich wohl und gut fühlt. Egal was andere meinen. So fühlte es sich an als ich diese Tunika anprobierte. Ich nahm sie in die Umkleide, weil ich das Palmen-Muster so schön fand und weil es eigentlich eine geknöpfte Bluse ohne Ärmel war. Blusen wie diese sind etwas in dem ich mich wohl fühle. Da das Muster und Schnitt schon stimmten, war ich mir ziemlich sicher, dass es etwas für mich sein könnte. Doch in der Umkleide habe ich ein richtiges »wow« Erlebt. Die Bluse hatte nicht nur die Oben genannten Qualitäten, nein, ihr Schnitt war noch besser. Statt einfach, wie jede, irgendwo im Hüftbereich zu enden, hat sie eine A-Linie, vorne etwas kürzer und hinten länger. Wow! Ich wünschte, es gäbe mehr Blusen mit so einem Schnitt.
Ich bin mir sehr bewusst, dass viele von euch denken, dass diese Tunika nichts besonders ist. Den einen mag es nicht gefallen, dass man die Oberarme sieht, andere mögen keine Knöpfe und noch jemand findet die Länge blöd. Das ist das natürlichste auf der Welt. Aber ich fühle mich darin, wie die beste Version von mir. Und in dieser Blusentunika habe ich mit den größten Vergnügen mein Spiegelbild in jedem Schaufenster gesucht. Und solche Kleidung sollte jeder von euch tragen. Welche in der ihr euch so fühlt, wie ich in meiner neuen Bluse. Egal was andere euch sagen.
Die Bluse hat mich übrigens dazu gebracht noch mehr auszuprobieren. Bisher dachte ich, dass nur ein Schnitt gut für mich ist, doch in Wahrheit ist es wichtig alles mögliche auszuprobieren. Es ist kein Geheimnis, dass Sachen, die mittelmäßig auf den Bügel oder auf einem Modell, dass eine ganz andere Figur hat, aussehen, auf uns sich himmlisch präsentieren. Neulich habe ich die Abteilung für Blusentuniken bei Happy Size entdeckt. Die Auswahl ist sehr groß und ich muss zugeben, dass ich erst in der Mitte bin und schon ein paar Teile auf meiner Wunschliste habe. Wenn man noch ein paar Jahre zurückblickt, kann man sich wirklich glücklich schätzen, dass es im Internet so tolle Läden mit Plus Size Kleidung gibt.
Aber wisst ihr was? Jetzt sage ich euch etwas über meine Bluse auf das ihr garantiert neidisch seid ;) Sie hat Taschen!
Ich habe schon oft im Internet gelesen, wie gerne Frauen mehr Kleidung mit Taschen hätte. Und tatsächlich, es ist angenehmer und sehr praktisch! Zum einen, wenn man nicht weiß wohin mit den Händen, kann man sie immer in die Taschen stecken. Außerdem hat man immer ein Taschentuch, Lippenstift oder sogar sein Handy griffbereit. Am meisten, wenn ich auf Reisen bin und jede paar Minuten einen Ort fotografieren möchte. Da ist das rausnehmen und wieder einstecken in die Tasche ziemlich lästig. Also liebe Hersteller, macht für Frauen bitte mehr Taschen in Kleidern und Oberteilen!
Hejka!
Czy u was też ostatnio jest tak gorąco? Bo u mnie strasznie. Ale chyba cała Europa przeżywa taki kryzys upałów. Po zachodzie słońca spędzam większą część czasu na balkonie. Urządziłam sobie odpowiednio, by czas na nim był wyjątkowo miły. Mam mnóstwo roślin, naprawdę dużo lampek, szalenie wygodny fotel i leżak. Przynajmniej nocą można się jako tako schłodzić. Gdy w Polsce mieszkałam jakiś czas na blokowisku, cały ten beton dookoła nocą oddawał ciepło, przez co pobyt nocą na balkonie nie przynosił zbytniej ulgi. Nauczona tego, tym razem staranniej wybierałam moje miejsce zamieszkania. Co prawda nadal jest to blok, ale otoczony masą zieleni, trochę dalej od innych bloków. Dzięki temu nocą jest tu naprawdę przyjemnie. I mam piękny widok z każdego okna!
Niedawno czytałam artykuł o naszym klimacie. Wiele osób mogłoby twierdzić, że dzięki Koronawirusowi przyroda sporo zyskała. Przez to, że przez jakiś czas zostawaliśmy w domu, po ulicach jeździła garstka aut i wszelkie fabryki zaprzestały produkcji, można pomyśleć, że coś się polepszyło. Według ekspertów nie dało to zbyt wiele, średnia temperatura na ziemi do roku 2030 obniży się zaledwie o 0,001 stopnia. Całe to ograniczenie trwało zbyt krótko, by można było zauważyć spektakularne różnice. Prawda jest taka, że jeśli nie ograniczymy emisji gazów cieplarnianych, będzie coraz cieplej. Tak długo, aż nie będziemy w stanie funkcjonować. Nie wiem, jak wy, ale ja już przy 35 Stopniach Celsjusza mam spore problemy z dokonaniem czegokolwiek. Wolę sobie nie wyobrażać jeszcze cieplejszych lat.
Ale przejdźmy do właściwego tematu. Temat mojego posta mogłabym luźno przetłumaczyć na „jak cię widzą, tak cię piszą”. Nie do końca może chodzi mi o to, z czym się kojarzy to stwierdzenie, chociaż mój mąż zauważył, że w zależności od tego, jak jest ubrany, tak go witają w sklepie przy kasie. Gdy ma koszulę — słyszy „dzień dobry”, w T-shircie (który zakłada dość rzadko), prawie zawsze - „Hallo”. „Hallo” nie ma w Polsce odpowiednika, tu zawsze jest formalne „dzień dobry”. A w Niemczech „Hallo” jest jak „Hello” w Anglii. Można to spokojnie powiedzieć do każdej obcej osoby.
To, co chciałam przekazać poprzez tytuł to to, że ubranie, które nosimy, może mieć autentyczny wpływ na naszą samoocenę. A za samooceną idzie też zachowanie. Gdy dobrze się czujemy ze swoim wyglądem, automatycznie jesteśmy odbierani jak ktoś pewniejszy siebie. Dawniej, gdy jeszcze nie wykształciłam w sobie, które ubrania są „moje”, narobiłam sporo błędów. Może znacie te sytuacje, gdy chcecie spróbować włożyć coś nowego, w zupełnie innym stylu niż dotychczas. Stoicie przed lustrem i absolutnie tego nie czujecie. I zamiast się przebrać, zabieracie klucze i wychodzicie. Macie nadzieję, że z każdym krokiem na ulicy poczujecie się lepiej lub w oczach przechodniów zobaczycie coś w rodzaju podziwu, co utwierdzi was w przekonaniu, że dokonaliście prawidłowego wyboru. Zamiast tego z każdą chwilą ubranie jest coraz bardziej denerwujące, bo albo przeszkadza, albo coraz bardziej czujemy się, jak nie my, a przechodnie, jak na złość nie chcą patrzeć z podziwem, by dodać nam, choć ciut pewności siebie.
I zamiast skupiać się na konkretnych zadaniach danego dnia, odliczamy godziny, kiedy wreszcie znajdziemy się w domu i te okropne ciuchy będziemy mogli z siebie zrzucić. Brzmi znajomo? Bo ja wiele razy tak miałam.
Za każdym razem miałam nadzieję, że dokonam jakiegoś przełomu i odkryję styl, przez to, że publicznie będę nosić ubrania, do których nie jestem przekonana jeszcze w domu, zanim wyjdę. Prawda jest taka, że po wyjściu zawsze będzie gorzej. Dojście do tego zajęło mi kilka lat. Dziś wiem, że gdy coś w domu już nie pasuje, powinnam się jak najszybciej przebrać.
Zauważyłam przy tym jeszcze coś. Coś bardzo fajnego. Są ubrania, być może nie ma ich zbyt wiele, które sprawiają, że czujesz się, jakbyś mogła zdobywać świat. Ubranie, w którym czujesz się najwygodniej na świecie i gdy spoglądasz w lustro, myślisz „wow”. I to samo przy drugim i trzecim spojrzeniu. Bez znaczenia jest, co inni o tym myślą. Ty wiesz, że w tym ciuchu wyglądasz, jak najlepsza wersja siebie. I być może inni nie widzą żadnej różnicy między tobą w tym ubraniu a tobą w zwykłym T-shircie. Ale ty to czujesz. Widzisz, że to, co lubisz w swoim ciele, jest pięknie podkreślone, a to, co trochę mniej, jest ładnie ukryte. Że nagle twarz jakby świeciła własnym blaskiem i włosy jakoś tak ładniej się prezentowały. Znasz to? Mam nadzieję, że tak!
Z czasem jakoś doszłam do tego, co mi w miarę pasuje. Albo inaczej — w czym się czuję ładnie. Mówi się, że jest tyle opinii ile ludzi (a w wersji Polskiej, że tam, gdzie trzech polaków, tam cztery opinie). Dlatego nie ma zbytniego sensu polegać na tym, co myślą inni. Można mieć najokropniejszy styl ubierania się na świecie (według opinii innych), ale jeśli ty będziesz się w tym czuła przepięknie — to znalazłaś najlepszy z możliwych. Bo tak naprawdę to nasze myśli kreują rzeczywistość. Widziałam już tyle razy kobiety, które były tak ubrane, że mówiąc delikatnie, ja bym się tak nie ubrała, ale emanowały taką pewnością siebie, że koniec końców — prezentowały się super. A widziałam też osoby w super ciuchach, ale ogólna postawa sprawiała, że nie wyglądały godnie pozazdroszczenia. Pamiętam, że kiedyś, dawno temu, moja mama wymyśliła mi zestaw. Żeby zrobić jej przyjemność, włożyłam na siebie skomponowane przez nią ubrania. Widziałam w jej oczach podziw i radość, ale gdy wyszłam na dwór, miałam wrażenie, że w szybie każdej wystawy odbija się jakaś obca osoba. Te rzeczy to po prostu nie byłam ja.
Kluczem do dobrej samooceny jest, by wyglądać tak, żeby się czuć, że się dobrze wygląda. Bez względu na to, co mówią inni.
Uczucie, o jakim pisałam wyżej, miałam, gdy w sklepie znalazłam tę bluzkę/tunikę. Wzięłam ją do przymierzalni, bo miała mój ulubiony krój — zapinana na guziki i bez rękawów. Spodobał mi się też motyw z palmami. Mam w domu tyle roślin, że każdy botaniczny wzór od razu przyspiesza moje bicie serca. Myślałam, że to taka zwykła bluzka koszulowa, która, jak każda inna na świecie w zwyczajny sposób kończy się gdzieś w okolicy bioder. Ale nie. Gdy ją włożyłam, natychmiast poczułam, że jest wyjątkowo wygodna. A gdy popatrzyłam w lustro, na głos wyrwało mi się „wow". Bo się poczułam „wow". Bluzka, jak zresztą widać na zdjęciach, ma krój w literę „A” i z tyłu jest dłuższa niż z przodu. Ależ to super wygląda. Chciałabym więcej bluzek o takich krojach!
Jestem tego świadoma, że wielu z was patrzy sobie teraz na mnie i zastanawia się, o co mi chodzi. Bluzka jak bluzka. Może części się nie spodoba, że widać całe ramiona. Inni stwierdzą, że nie lubią zapinanych bluzek. A jeszcze inni stwierdzą, że taka długość to w ogóle jakaś beznadzieja. Ale mi się podoba. I może wyglądam w niej najzwyczajniej na świecie. Ale gdy miałam ją na sobie, specjalnie patrzyłam w każde odbicie siebie na ulicy i podobało mi się, co widzę. I takich ciuchów powinien szukać każdy z nas. Ta tunika trochę popchała mnie do przymierzania innych typów ubrań. Bo prawda jest taka, że to, co dziwnie wygląda na wieszaku albo modelce, której figura jest całkiem inna od naszej, może świetnie na nas się prezentować. Trochę ciężej jest, gdy zamawia się ubrania w sieci. Miałam szczęście, że byłam niedawno w Anglii, gdzie jeden z moich ulubionych sklepów ma swoje placówki i mogłam trochę zaszaleć i poprzymierzać. Nie wiem, czy oglądając tę bluzkę w sklepie internetowym, dojrzałabym wszystkie jej walory.
Ale powiem wam coś jeszcze, co na pewno wzbudzi waszą zazdrość. Moja bluzko-tunika ma... kieszenie!
Widziałam już tyle wątków w Internecie, gdzie kobiety pisały, jak fajnie by było, gdyby sukienki i tuniki miały kieszenie. Fajnie by było mieć zawsze pod ręką chusteczkę, szminkę albo nawet telefon. To ostatnie sprawdziłoby się podczas wycieczek w nowe miejsca, gdzie każdy kąt chciałoby się obfotografować. A wyjmowanie i chowanie co chwila telefonu do torebki, potrafi być uciążliwe. Więc drodzy producenci... róbcie więcej ubrań z kieszeniami!
Tunika - Yours Clothing | Shorts - H&M+ | Tasche - Accessorize | Schuhe - Birkenstock | Armband - Seraphinit | Uhr - Olivia Burton | Offener Ring - Parfois
Tunika - Yours Clothing | szorty - H&M+ | torba - Accessorize | klapki - Birkenstock | bransoletka - Seraphinit | zegarek - Olivia Burton | otwarty pierścionek - Parfois
Hallo!
Und es ist ihnen gelungen. Sie säten die Unsicherheit in mir. Frauen. Frauen, die ganz genau wissen, wie vernichtend man sich selbst urteilen kann, die anstatt sich gegeneinander anzufeuern, Öl ins Feuer gießen. Anstatt diesen teuflischen Kreis zu beenden, kennen sie nur das ständige kritisieren. Warum nur?
In diesem Moment ragt mein gesunder Menschenverstand vor und fragt, ob es die ganze Sache wirklich wert ist. Ich weiß nicht, wie es bei euch ist aber ich liebe Shorts. Wenn es im Sommer sogar kalt wird, tausche ich meine Pantoletten gegen Sneakers ein, ziehe eine Strickjacke an und wickle um meinen Hals ein Tuch (das alles sieht mega aus!). Und ich mache mich auf den weg. Und würde ich jeden Tag Kritik hören, werde ich die Shorts gegen was Längeres nicht eintauschen. Es kann doch nicht sein, dass Fremde mir diktieren, wie ich leben soll. Mit meinen nackten Beinen (aber nur wenn es wirklich nur Beine sind und nicht etwas höher) beleidige ich doch niemanden oder lasse ihn nicht leben. Irgendwo habe ich den Satz gehört, dass es eine Dummheit ist Menschen, die man nicht kennt, gefallen zu wollen. Und sogar, wenn jemand bekannter an uns Kritik ausübt, gut so, denn dank dem wissen wir, welche Bekannte nicht wert sind sie zu behalten.
Hallöchen!
