Showing posts with label aaaF. Show all posts

Showing posts with label aaaF. Show all posts

Wednesday, May 23, 2018

Coole Schuhe dank Footway und ein Plus Size Outfit

Ich kann mich noch an meine ersten Markenschuhe erinnern. Ich war damals im Gymnasium und alle liefen in schweren Boots oder einfachen Sportschuhen rum. Fasziniert von den Musikvideos und westlichen Zeitschriften (ich lebte ja damals in Polen) schwärmte ich von Sachen, die man nicht, wie alle anderen es taten, auf dem Basar oder den ersten kleinen privaten Geschäften kaufen konnte. Durch den Kommunismus waren viele Sachen, die für den Deutschen oder Franzosen Alltag gewesen sind, für uns unvorstellbar.

So waren die Zeiten nun mal. Ich habe wohl zu viel Run DMC Videos geguckt und zu viele deutsche Zeitschriften mit Mode in der Hand gehabt, denn ich habe mich in diese wahnsinnig berühmten weißen Adidas Sneaker (damals kannte man das Wort Sneaker gar nicht) mit den schlichten drei Streifen, verliebt. Sie waren richtig teuer und ich habe so richtig viel Zeit gebraucht um als Schülerin das benötigte Geld zusammen zu kriegen. Jedes Taschengeld oder Extra von Oma und Opa wurde zur Seite gelegt, ich habe mir gar nichts gegönnt. Eines Tages war es endlich so weit. Ich hatte das Geld zusammen. Ich ging in den einzigen Sportladen in meiner Stadt, der damals (für uns waren es Luxusmarken) Adidas & Co. verkaufte. Ich betete zu Gott, dass meine Größe vorhanden ist. Sie war es! Was war das für ein Gefühl als ich sie das erste Mal zur Schule getragen habe...Jahrelang habe ich sie zusammengeklebt, wenn sie rissen, vom Verfärbung befreit, fleißig die Schnürsenkel geschrubbt...

Als es vor einiger Zeit wieder Laut um diese Schuhe wurde, weil sie ihren "come back" feierten, haben sich Erinnerungen geweckt! Ich habe ein kleines Tränchen verloren. Wieder mal fand ich sie teuer (um die 100€). In einem Moment dachte ich "vielleicht sollte ich....", doch mit all den vielen Sneaker in meinem Schrank wäre so eine Ausgabe unbegründet. Und genau in diesem Moment meldete sich bei mir der Online Shop Footway. Sie fragten mich ob ich nicht zufällig Lust auf ihre Schuhe hätte, im Gegenzug sollte ich über sie euch berichten. Ich sagte "klar" und obwohl der Laden alle möglichen Typen von Schuhen und eine Unmenge von Marken anbietet, habe ich nach dem "betreten" der Seite im Suchfeld "Adidas" eingegeben. Damals gab es nur ein Modell - weiß mit dunklen Streifen. Jetzt kann man diese Streifen in allen möglichen Farben haben, auch in Metalltönen, Glitzer und Regenbogen. Ich habe mich sofort in Gold verliebt (natürlich, oder?) doch meine Größe war nicht vorhanden. Ich fragte, ob sie vielleicht warten könnten bis die Farbe wieder in meiner Größe vorhanden ist, "klar" meinten sie. Nach ein Paar Tagen Wartezeit hatte ich Glück - der Bestand wurde aufgefüllt. Die Bestellung war kinderleicht und nach ein paar Tagen kamen sie an! Wie ich mich freute! Sie haben sofort gepasst und fühlten sich so unfassbar bequem an!

Ich muss euch sagen, dass ich lange überlegt habe, mit welcher Zusammenstellung ich die Schuhe euch das erste Mal zeigen sollte. Ich kam auf die Idee, dass es etwas vielleicht, für mich, untypisches sein sollte. Ich habe mich auf weiß entschieden und glaubt mir, so viel weiß hatte ich seit meiner Hochzeit nicht auf mir. Die Hose, die ich trage, habe ich ein paar Stunden vor den Fotos "selbst gemacht". Ich nahm eine, die mir einst von einer Firma zugeschickt wurde, doch die Länge passte mir nicht und seitdem lag sie nur "rum" . Ohne großes Zögern habe ich sie im Wadenbereich abgeschnitten und dann ein wenig am Hosenbein "zerfetzt". Sieht doch ziemlich gut aus, oder? Ich denke, das war die möglichst ökologischste Weise um in den Besitz einer neuen Hose zu kommen ;) Jetzt überlege ich, ob ich doch nicht mehr Weiß in meine Outfits schmuggeln sollte. Wenn nicht jetzt mit Mode spielen, dann wann?

Pamiętam moje pierwsze markowe buty. Byłam wtedy w liceum. Wszyscy biegali w glanach albo prostych tenisówkach, a ja zafascynowana teledyskami i wschodnimi gazetami, marzyłam o rzeczach zupełnie innych niż te, które wtedy kupowano na targu albo w pierwszych prywatnych sklepach próbujących sprzedawać markowe ubrania po cenach, do których jeszcze nie byliśmy wtedy przyzwyczajeni. Takie czasy, można by było rzec. Przez komunizm wiele rzeczy, które dla Niemca, czy Francuza były codziennością, nam się często nawet nie śniły.

Naoglądałam się teledysków Run DMC, czy mody z niemieckiego czasopisma i zamarzyły mi się śnieżnobiałe adidasy, których jedyną ozdobą były trzy paski po bokach. Kurcze :) Zbierałam na nie bardzo długo, każde kieszonkowe, czy małe ekstra od dziadków odkładałam. I w końcu uzbierałam. Na całe nasze miasto był wtedy jeden sportowy sklep, który prowadził buty i odzież marek, uważanych wtedy przez wielu za luksusowe. I mieli moje białe cuda. Ależ to był dzień, gdy z wyliczoną kwotą co do grosza szłam, modląc się, by był mój rozmiar. I był. Pasowały jak ulał. Latami się z nimi nie rozstawałam. Sklejałam je, gdy naprawdę miały już sporo "na karku", wybielałam, gdy się zabrudziły. Ależ ja te buty kochałam :) Co to było za uczucie, gdy pierwszy raz w nich szłam do szkoły. Ach te czasy :)

Łezka mi się trochę zakręciła, gdy jakiś czas temu zaczęły świętować swój "come back". Przypomniały mi się stare czasy i to, jak kiedyś trzeba było się sporo natrudzić, by mieć coś innego niż reszta. Nie pamiętam, ile wtedy za nie zapłaciłam, ale pewnie sporo, skoro dość długo zbierałam. W tych czasach cena wcale nie wydaje się przystępniejsza (ok 100€). Przez chwilę pomyślałam "a gdyby tak...", a potem jednak stwierdziłam, że jednak cena trochę duża dla kogoś, kto tych butów sportowych w domu ma naprawdę sporo. I wtedy nagle, niespodziewanie, właśnie w takim momencie, zgłosił się do mnie sklep Footway, czy bym nie chciała od nich jakichś butów. Oni mi je przyślą, a ja o nich napiszę. I powiem wam, że pomimo, że sklep oferuje wszystkie możliwe typy butów, niemal wszystkich marek, ja po wejściu na ich stronę od razu wpisałam "adidas". Jak kiedyś był tylko jeden rodzaj, białe buty - ciemne paski, to teraz tego było do wyboru do koloru, białe, czerwone, tęczowe, brokatowe... Hulaj dusza! A mnie w oko wpadły złote! No i masz ci los, rozmiaru nie było. Spytałam sklep, czy by nie poczekali i zobaczymy, czy przyjdą rozmiary. Powiedzieli, że jasne, poczekamy. I pewnego dnia patrzę - są. Nie zwlekałam ani chwili, zamówienie było bajecznie proste. Po paru dniach zapukała do moich drzwi pani kurier z moją paczką! I znowu to uczucie :)

Powiem wam, że długo się zastanawiałam, z jakim zestawieniem pokażę moje cuda po raz pierwszy tu na blogu. Pomyślałam, że może z czymś dla mnie nietypowym i padło na biel. Przyznam, że ostatni raz tyle bieli na sobie miałam prawdopodobnie na moim ślubie, ale o dziwo, czułam się w tym bardzo dobrze! Wyobraźcie sobie, że spodnie kilka godzin wcześniej, przerabiałam ze starej pary, którą przysłała mi jakaś firma "na pokaz". Spodnie miały kiepską długość, dlatego nigdy ich nie nosiłam. Teraz bez zastanowienia ciachnęłam je w okolicach łydki i trochę postrzępiłam nogawki. Wydaje mi się, że efekt jest całkiem niezły no i pozyskałam nowe spodnie metodą najbardziej ekologiczną z wszystkich możliwych ;) Tak sobie myślę, że tego lata chyba skuszę się na więcej bieli w moich zestawach. Może i trochę pogrubia, ale jak nie teraz pobawić się trochę modą, to kiedy? :)

Wednesday, May 9, 2018

Eine Plus Size Alternative für die Hitze

Die Fotos, die ihr hier sehen könnt entstanden am Anfang des Frühlings. Nicht das ihr gleich denkt, dass Mitte Mai noch irgendwo Narzissen blühen ;)

Manchmal passiert es, dass ich durch diverse Plus Size Foren mich durchklicke. Es ist kein Geheimnis, dass wir es im Sommer gar nicht leicht haben. Einerseits möchten wir uns so luftig, wie möglich kleiden, anderseits stoppt uns ein bisschen der Scham, dass man hier und da doch zu viel sieht. Es ist bei jeder Frau individuell, die eine mag ihre Waden oder Oberschenkel nicht, die andere hat Probleme mit ihren Bauch oder Po und noch eine kann auf ihre Oberärmel nicht mehr gucken (mit Brüsten hat jedoch keine Probleme *lach*). Dass man seine Oberarme nicht mögen kann, habe ich von diesen Foren erfahren und bin dann zum Spiegel gegangen und meine eigenen begutachtet. Das hatte dann für meine Selbstachtung keinen guten Einfluss). Jetzt sind meine Gefühle zu meinen Oberarmen eher ambivalent: mal finde ich sie zu dick, aber manchmal sind sie auch okay. Je nachdem ;) Das wichtigste spielt jedoch in unserem Köpfen: eine Frau, die sich sicher ihrer Schönheit ist, obwohl sie von allen anderen ausgelacht wird, ist viel glücklicher als die, die denk, dass jeder sich über sie lustig macht, obwohl alle sie bewundern.

Jedenfalls habe ich letztens eine Entdeckung gemacht. Nicht jedes Kleidungsstück, dass sehr knapp geschnitten ist (denk an die schrecklichen Polyester Tops) gibt uns im Sommer den größten Kühlungseffekt. Als ich mich für die Fotos vorbereitete, war es draußen ziemlich warm. Ich befürchtete, dass ich mich in diesem Shirt wegen der hohen Temperaturen nicht sehr wohl fühle, doch es lag mir viel daran es euch zu zeigen, so dass ich es trotzdem anbehalten habe. Doch nichts der gleichen geschah. Das Shirt ist aus dünnen Baumwolle (ich habe keine Ahnung, wie sie es geschafft haben, dass es kaum knickt). Dank dem etwas weiterem Schnittes ermöglicht es eine gute Luftzirkulation und es ist sehr bequem. Sofort musste ich an all die stilvollen Herren denken, die auf Leinenhemden schwören, dass sie tausendmal besser für den Sommer als gewöhnliche T-Shirt's sind. Natürlich trage ich kein Leinen, aber diese Baumwolle schafft es auch. Ist das nicht eine wundervolle Alternative für all diese tief ausgeschnittenen Tops, die unbarmherzig jedes Detail unserer Unterwäsche zeigen? :)
Ich bin so überzeugt, dass ich mir an dem selben Tag noch eins von diesen Shirts geholt habe. Wer weiß, wann jemand wieder ein so tolles Shirt in Plus Size aus dünner, reiner Baumwolle anbietet ;)

P.S. Ich war noch gerade beim beschriften meiner Sachen: was und woher ich es habe. Die Jacke aus Spitze habt ihr auch im letzten Post unter der Jeansjacke sehen können. Ein tolles Teil, wenn man sich leichter anziehen, doch aber seine Oberarme nicht zeigen möchte. Ich wollte schon schreiben, dass ich sie bei den Normalgrößen bei Kik gefunden habe. Doch dann dachte ich mir.. wenn das die Normalgrößen sind, dann sind halt die Plus Size nicht normal? ;) Irgendwie finde ich dass doch komisch, dass man nicht zu den "Normalen" gehört wegen seiner Körpergröße oder vereinfacht... nur wegen seinem Körper. Wie schön es wäre wegen seiner Figur nicht nach "spezielle" Abteilungen suchen zu müssen (wie bei Evans, wo alles was sie anbieten von ganz klein bis ganz groß angeboten wird). Ich wünsche mir eine Welt, wo es keine Begrenzungen wegen Religion, Herkunft, Hautfarbe, Sexualität oder Körpergröße gibt. Aber da tut sich schon mächtig was, erst Recht bei den ersten vier, jetzt warte ich bis die Körpergröße (egal ob klein, groß, dick oder dünn) keine Rolle mehr spielt. So und jetzt genießt den Tag und das schöne Wetter anstatt langweilige Blogs zu lesen ;)

Zdjęcia, które tu widzicie były robione na początku wiosny, gdy na kilka dni zrobiło się naprawdę upalnie (nie żeby ktoś jeszcze pomyślał, że prawie w połowie maja kwitną jeszcze gdzieś żonkile ;)).

Czasami zdarza mi się przewijać różne fora, które zrzeszają sporą liczbę kobiet noszących większe rozmiary. Nie jest tajemnicą, że najciężej nam jest latem, gdy z jednej strony chciałybyśmy ubrać się trochę lżej, a z drugiej strony blokuje nas trochę wstyd, że tu i ówdzie widać nam jednak za dużo. U każdej kobiety jest to indywidualna sprawa, jedne nie lubią swoich łydek, czy ud, inne zaś mają problem z brzuchem, czy pupą, a jeszcze inne nie lubią swoich przedramion (i dziwo z piersiami żadna nie ma problemu.. hihi). Że swoich przedramion można nie lubić, dowiedziałam się właśnie od tych kobiet i naturalnie zaczęłam się przyglądać swoim, co nie miało zbyt dobrego wpływu na moją samoocenę. Do dzisiaj moje uczucia do nich są mieszane, raz uważam, że są zbyt duże, ale są też dni, gdy wydaje mi się, że są całkiem okej. Ważne jest jednak, co dzieje się w naszych głowach, gdyż kobieta przeświadczona o tym, że wygląda przepięknie, pomimo, że całe otoczenie z niej się śmieje, jest dużo bardziej szczęśliwa, niż ta przez wszystkich podziwiana, ale idąca przez życie z przeświadczeniem, że wszyscy kpią z jej wyglądu.

W każdym razie dokonałam ostatnio ciekawego okrycia. Nie każde ubranie, które jest mocno powycinane daje latem największą ulgę (pomyślcie o tych okropnych poliestrowych topach). Najważniejszy jest materiał i krój ubrania. Gdy wybierałam się na zdjęcia, na dworze było bardzo ciepło, a ja bardzo chciałam pokazać wam tę koszulę, którą mam na sobie. Trochę się martwiłam, że może mi się zrobić za gorąco, ale gdzie tam. Koszula jest z cieniutkiej bawełny (nie wiem, jak oni to zrobili, ale gnie się minimalnie), dzięki lekko szerszemu krojowi wspaniale przepuszcza powietrze i jest bardzo wygodna. Od razu skojarzyła mi się z tymi stylowymi mężczyznami, którzy przysięgają na lniane koszule latem, uważając, że są sto razy lepsze niż T-Shirty. To się naprawdę sprawdza. W tym przypadku nie mam na sobie cienkiego lnu, ale wspomnianą ciut wyżej cieniutką bawełnę. Czy to nie jest wspaniała alternatywa dla skąpych topów, które bezlitośnie ujawniają każdy szczegół naszej bielizny? :)
Ja dałam się przekonać i kupiłam sobie na wszelki wypadek jeszcze jedną taką koszulę. Kto wie, kiedy znowu będzie okazja kupić coś w takim rozmiarze w tak przyjemnym kroju, wyglądzie, kolorze i z fajnego materiału :)

Friday, April 27, 2018

Kirschblüten und ein Outfit für den Frühling

Gleich nach dem Herbst ist der Frühling meine Lieblingsjahreszeit. Schade, dass dieser Moment in dem die Bäume blühen, so kurz ist. Apfel-, Kirschbäume und Magnolien lassen für einen kurzen Augenblick die Welt märchenhafter erscheinen. Ich mag zusehen, wenn die nackten und traurigen Baumäste sich mit winzigen Blättern befüllen um dann einer neben dem anderen grüne Wände oder gar Tunnel zu bilden unter denen man den Anschein hat, gleich in einen magischen Ort zu gelangen. Wäre nicht der Winter, würden wir den Frühling nicht so sehr schätzen (das macht sich auch gut als Metapher). Dieser Winter war außergewöhnlich lang und man hatte das Gefühl, er wolle gar nicht fort. Doch als er das endlich tat, sah es aus, als ob der Sommer den Frühling überspringen wolle und schon so bliebe. Zum Glück dauerte die Aprilhitze nicht allzu lang und wir können jetzt einen perfekten Frühling in vollen Zügen genießen.

Das erste Mal seit vielen Jahren, habe ich eine Jeansjacke angezogen. Ich habe keine Ahnung, wieso ich so lange zögerte, diese Art von Jacken ist einfach perfekt für den Frühling und dessen blaue Farbe vielen Gesichtern eine gewisse Frische und Glanz verleiht. Vielleicht liegt es an der Stickerei, die mich so an die schönsten Momente des Frühlings erinnert. Ich kann es kaum erwarten, bis die Rosen anfangen zu blühen. Da ich schon in Blumenthema war, habe ich zu der Jacke eine Tunika kombiniert, die ebenfalls mit Blumen verziert ist. Schade, dass ich nicht kleiner bin oder sie länger, denn sie würde sich prächtig als ein Sommerkleid machen. Das Spitzenjäkchen habe ich einfach so, zur Dekoration angezogen. Manchmal haben Kleidungsstücke keine Funktion, aber alles sieht plötzlich viel schöner aus:)

Zaraz po jesieni najbardziej lubię wiosnę. Szkoda, że ten moment, w którym kwitną drzewa, trwa tak krótko. Jabłonie, wiśnie i magnolie sprawiają, że świat na moment staje się baśniowy. Uwielbiam patrzeć, gdy szare, smutne konary drzew z niesamowitą prędkością pokrywają się drobnymi listkami, po to, by za chwilę jedno obok drugiego, tworzyło zielone ściany, a czasem nawet tunele, przez które ma się wrażenie przejść do tajemniczego świata. Gdyby nie zima, nie docenialibyśmy tak bardzo wiosny (co też świetnie sprawdza się jako przenośnia). Ta zima była wyjątkowo długa i miało się wrażenie, że nie chce odejść. Dlatego, gdy wreszcie odeszła, wydawało się, że na moment lato chciało przegonić wiosnę i zapanuje na dobre. Jednak upały w kwietniu na szczęście nie zawitały na zbyt długo i od paru dni możemy cieszyć się idealną wiosną.

Po raz pierwszy od lat założyłam kurtkę dżinsową. Nie wiem, dlaczego tak długo zwlekałam, ten rodzaj kurtek jest idealny na wiosnę, a ich błękitny odcień niejednej twarzy doda blasku i świeżości. Być może przekonał mnie jej ciekawy haft, który przypomina o tym najpiękniejszym momencie wiosny. Teraz czekam, aż zakwitną róże. Skoro mamy wiosnę, to do kurtki dobrałam tunikę, której dół jest również wypełniony kwiatami, szkoda, że nie jestem wyższa albo ona dłuższa, świetnie by się sprawdziła jako letnia sukienka. Koronkową narzutkę włożyłam tylko w celach dekoracyjnych. Czasami coś nie pełni większej funkcji, ale jakoś tak ładniej z tym :)