It's beginning to look a lot like Christmas

Als ich heute (ich verfasse diesen Text am Sonntag) das Blatt vom Kalender abgerissen habe, ist mir eine dicke zwanzig erschienen. Der zwanzigste Dezember. Noch vier Tage bis Weihnachten. In meinem vorherigen Post, den ich Ende November geschrieben habe, erzählte ich euch, dass es sich nach Weihnachtszeit für mich gar nicht anfühlt. Die Atmosphäre die schon längst in jeglichen Läden herrschte, konnte man in der Natur nicht finden. Die stark scheinende Sonne auf einen wolkenlosen Himmel, frühlingshafte Temperaturen, Bäume voll mit bunten Blättern und genau so auch die Bürgersteige. Heute ist es anders. Man brauchte keine vier Wochen damit die Blätter von den Bäumen und Wegen verschwinden, damit es in der Mitte des Tages stockdunkel wird und damit man mit großer Freude nach einer wärmeren Jacke greift. Nur für den Schnee gibt es leider keine Aussicht.
Die Weihnachtszeit ist schon enorm spürbar. Was verursacht das? Meine Girlande aus getrockneten Orangen, Tannenzapfen und Tannenzweigen (die ich übrigens selbst gemacht habe, anstatt was Fertiges im Laden zu kaufen) oder vielleicht meine Duftkerzen, die seit Wochen einen Tannenduft überall verteilen? Oder vielleicht durch all die vielen Leute, die sich dieses Jahr extra viel Mühe gemacht haben und ganz viel Lichterketten auf ihren Häusern, Balkonen und an Fenstern befestigt haben? In keinem Jahr gab es so viele. Als ob wenigstens dies in diesem verrückten Jahr gelingt. Damit wenigstens das Weihnachtsgefühl so bleibt, wie wir es immer kannten.

Ich habe da so eine kleine Hoffnung, dass wenn die Welt wieder in Ordnung ist (das wird sie, oder?) diese Lust alles ins Leuchten zu bringen, bleibt. Nach den langen Sommernächten ist wahrscheinlich jeder etwas traurig, wenn die Tage immer kürzer werden. Es wird am Nachmittag schon fast Nacht und wir erinnern uns, dass noch vor drei Monaten genau um diese Zeit, die Sonne nicht mal daran gedacht hat unterzugehen. Deswegen heitert einen nichts so derart auf, wie Millionen Lichterketten, die von jeder Seite leuchten. Es wird irgendwie traurig, wenn die Mehrheit ein paar Tage nach neuem Jahr verschwindet. Was wenn wir sie alle bis Frühling behalten würden? Wäre der Winter etwas weniger trüb? Ich habe zwar einen Nachbarn, der auf seinem Balkon die Lichterkette das ganze Jahr anhat. Nur er ganz allein verändert die Welt nicht.
Jedenfalls als ich diese dicke zwanzig in meinem Kalender sah, kam mir der Gedanke, dass es doch schön wäre, wenn die Adventszeit noch etwas länger dauern würde. Wie gerne hätte ich all diese Sachen gemacht, die man in der Adventszeit so macht und die danach ihren ganzen Reiz verlieren. Als ich noch ein Kind war, war mir dieses Datum noch viel zu weit von Weihnachten entfernt. Ich zählte auf meinen Fingern. Sind es noch vier oder doch drei Tage bis man Geschenke auspacken darf? Ich habe in die Fenster der Nachbarn reingeschaut und die Weihnachtsbäume gezählt, die ich bemerkt habe. Jeden Tag war die Zahl größer. Bei uns wurde der Weihnachtsbaum erst ganz kurz vor Heiligabend geschmückt.

Im Dezember bekomme ich immer Lust auf Kleidung, die mit dieser schönen Zeit in Verbindung ist. Ich habe keine Weihnachtspullis (dafür hat mein Mann eine stolze Kollektion). Der einzige Grund dafür, dass ich keinen besitze, ist die Länge der angebotenen Pullis im Plus Size Bereich. Alle sind immer so kurz und ich hätte so gerne einen, der bis zu den Oberschenkeln reicht. Deswegen trage ich oft Kombinationen mit grünen und roten Farben. So, wie zum Beispiel auf diesen Bildern. Ich mag rot nicht besonders, doch im Dezember verschwindet für einen Moment diese Abneigung. Ich greife gerne nach grünen Schals. Diesen hier musste ich mir speziell für unsere Winter hier bestellen. Er ist aus dünnem Stoff. Die aus Wolle sind in meiner Region viel zu warm. Meine dunkelroten Taschen sind für jetzt wie geschaffen. Ich besitze noch dunkelrote Sneaker, doch für die ist es leider zu kalt.
Das Kleid, das ich trage, hatte ich eine Ewigkeit nicht mehr an. Was für eine Verschwendung! Ich habe es völlig vergessen und erst neulich wiederentdeckt als ich in meinem Kleiderschrank wieder etwas Ordnung bringen wollte. Dieses Kleid weckt auch eine interessante Erinnerung. Ich trug es als ich meinen Test für die Einbürgerung geschrieben habe. Tage zuvor habe ich deutsche Geschichte und Fakten auswendig gelernt. Wie in den Schulzeiten. Zum Glück ist alles gelungen. Meine Kleidung weckt sehr oft Erinnerungen. Nicht nur wegen Ereignissen während dessen ich sie trug, ich kaufe gerne Kleider auf Reisen. Sie sind dann kleine Gute-Laune-Macher, wenn ich sie aus dem Schrank nehme.

Während des Advents besuche ich gerne meine Lieblingsorte. In keinem anderen Monat bin ich so oft unterwegs, wie in Dezember. Meine Lieblingsstädte verwandeln sich in richtige Märchenorte. Die Fotos, die ihr hier sehen könnt, sind auf einer alten kleinen Straße, nicht weit weg von mir, entstanden. Sie ist voller Fachwerkhäuser, die im Winter so gemütlich und noch wunderschöner aussehen. Vor ein paar Tagen haben wir einen Ausflug entlang des Rheins gemacht und all diese kleinen, alten und süßen Städte besucht. Endlich haben wir die Zeit gefunden nachzuschauen, wie sie sich weihnachtlich geschmückt präsentieren. Und das tun sie wunderbar!

Habt ihr schon die neue Miniserie "Das Damengambit" auf Netflix gesehen? Es basiert auf einem Roman unter demselben Titel und erzählt vom Leben eines Mädchens, dass ins Waisenhaus musste, nachdem seine psychisch kranke Mutter sich umgebracht hat. Dort lernt sie einen Hausmeister kennen, der ihr das Schachspiel beibringt. Sie spielt mit ihm, wann sie nur kann und wird von Tag zu Tag besser. So, dass sie am Anfang ihn schlägt, dann der Vorsitzenden eines Schachklubs und gewinnt mehrere Spiele, die sie mit älteren Männern gleichzeitig spielt. Wir schauen Elizabeth (so heißt sie) zu, wie sie sich vom Entlein in eine wunderschöne Frau verwandelt. Alles geschieht in den 50ern und 60ern. Da Elizabeth Mode fast so sehr wie Schach liebt, könnt ihr euch die Wahnsinnskleider wohl vorstellen. Ich denke ihre dort getragenen Kleider haben mich dazu gebracht selbst eins zu tragen. Zwar ist meins ein winterliches und ihre ganz im Gegenteil... Es war ein Festmahl für die Augen. Dabei ist mir eingefallen, dass es nicht immer einfach ist ausgefallene Kleider so zu tragen, dass alles perfekt sitzt und nirgends die Unterwäsche hervorschaut. Auf der Seite von Hunkemöller habe ich einen interessanten Artikel gefunden: 12 Unterwäsche Lösungen für Kleider. Ich denke, das könnte das eine oder andere Problem lösen. Viele Frauen möchten an Weihnachten bestimmt ein Kleid anziehen und tadellos aussehen. Ich hoffe mein geteilter Artikel hilft !

Meine Lieben, ich wünsche euch wundervolle, ruhige und unvergessliche Weihnachten. Voller Wärme, Geborgenheit und mit all euren Liebsten. Fürs Neue Jahr wünsche ich euch sehr viel Gesundheit, Glück und Liebe! Frohe Weihnachten!

Gdy dziś (bo tekst piszę w niedzielę) zerwałam kartkę z kalendarza, pokazała mi się tłustym drukiem liczba dwadzieścia. Dwudziesty grudnia. Cztery dni do świąt. W moim poprzednim poście, który pisałam pod koniec listopada, troszkę narzekałam na brak atmosfery świątecznej. W przyrodzie, w przeciwieństwie do sklepów, próżno było jej szukać. Mocno świecące słońce na bezchmurnym niebie, wiosenna temperatura, drzewa uginające się od kolorowych liści, barwne dywany na drogach. Dziś jest inaczej. Wystarczyły niecałe cztery tygodnie, by ostatnie liście spadły z drzew, zostały zamiecione, by w środku dnia było już ciemno i by z przyjemnością sięgnąć po cieplejszą kurtkę. Tylko śniegu jak nie było, tak i nie ma.
Ducha świąt czuć już bardzo mocno. Nie wiem, czy to za sprawą suszonych pomarańczy, szyszek i gałązek choinki, które zawisły na moim oknie (sama zrobiłam!), czy przez świece zapachowe, które od kilku tygodni rozprzestrzeniają po domu zapach choinek? A może przez innych ludzi, którzy w tym roku chyba postarali się trochę mocniej. Mam wrażenie, że lampek na domach, balkonach i w oknach jest jakby więcej. W żadnym roku nie było ich tyle. Tak jakby każdy bardzo mocno pragnął, by chociaż troszkę czegoś pozytywnego w tym roku przywołać. Żebyśmy chociaż święta mieli jak zawsze. Albo lepsze, bo po całym roku tego szaleństwa nam się należy.

Mam taką cichą nadzieję, że gdy świat w końcu wróci do normalności (bo chyba wróci, prawda?) ta chęć rozświetlania swojej okolicy w ludziach zostanie. Bo chyba po długich letnich nocach, każdemu robi się trochę przykro, gdy dnie stają się coraz krótsze. Nagle robi się ciemno, a my sobie przypominamy, że trzy miesiące temu, o tej porze, jeszcze nic na to nie wskazywało, że zaraz zajdzie słońce. Dlatego nic tak bardzo nie osładza tej szybko przybywającej ciemności, jak miliony lampek świecących z każdego okna. Żal mi, gdy na początku stycznia większość z nich znika. A gdyby je tak zostawić do wiosny, by całą zimę wynagradzały krótsze dni? Choć mam sąsiada w domu naprzeciwko, który cały rok codziennie zaświeca swoje świąteczne lampki rozłożone wzdłuż całego balkonu. Ale on jeden w pojedynkę raczej wiele nie zdziała.
W każdym razie, gdy uświadomiłam sobie, że dziś jest dwudziesty, pomyślałam, że szkoda, że adwent jeszcze nie może potrwać ciut dłużej. Chętnie porobiłabym jeszcze o kilka dni dłużej te wszystkie rzeczy, które w zasadzie mają sens tylko w okresie świątecznym, a robione później, tracą cały swój czar. Pamiętam, gdy byłam dzieckiem, skręcało mnie, że dopiero dwudziesty i po kilka razy na palcach liczyłam, czy jeszcze trzy, czy w sumie cztery dni do Wigilii i upragnionych prezentów. Zaglądałam w okna sąsiadów i liczyłam ile choinek już stoi. Każdego dnia ta liczba robiła się coraz większa i nie rozumiałam, czemu nasza ubierana była tuż przed samymi świętami.

W grudniu przychodzi mi największa ochota na wkładanie ubrań, które podkreślają nadchodzący czas. Może nie mam swetra świątecznego (za to mój mąż ma naprawdę pokaźną kolekcję). Ale to tylko za sprawą producentów, którzy takie swetry w dużych rozmiarach robią bardzo krótkie. A ja bym chciała taki długi, do połowy ud. Dlatego obrałam inny kierunek i noszę dużo połączeń czerwieni i zieleni. Jak na przykład na tych zdjęciach :) Nie jestem zwolennikiem koloru czerwonego, ale w grudniu ta niechęć, całkiem magicznie, na moment odpuszcza. Chętnie sięgam po zielone szaliki. Na zimę, która panuje tutaj, musiałam sobie specjalnie kupić cienki szalik. Te z wełny się tutaj w ogóle nie sprawdzają. I czerwone torebki pasują na ten okres jak ulał! Mam jeszcze bordowe adidasy, ale w tych mi jest jednak zbyt zimno.
Sukienkę, którą mam na sobie nie nosiłam już wieki! Co za marnotrawstwo. Zupełnie o niej zapomniałam! Czasami odkrywanie zapomniany ubrań na nowo, to trochę jak robienie zakupów. Ta sukienka jednak wiąże się z pewnym wspomnieniem! Byłam w niej na moim egzaminie, który otwierał mi drogę do obywatelstwa niemieckiego. Pamiętam, jak uczyłam się na pamięć faktów historycznych Niemiec. Przez chwilę mogłam poczuć się znów jak w liceum przed sprawdzianem z historii. Na szczęście wszystko się udało. To było kilka lat temu, a jest wciąż żywym wspomnieniem. Bardzo często moje ubrania przypominają mi zdarzenia. Wiele z nich kupuję na wycieczkach i za każdym razem, gdy po nie sięgam, wracam wspomnieniami do tych wyjątkowych chwil. To samo tyczy się biżuterii, szalów lub innych przedmiotów codziennego użytku.

Podczas adwentu uwielbiam odwiedzać moje ulubione miejsca. W żadnym innym okresie nie jestem tak często poza domem, jak właśnie w grudniu. Ulubione miasta nabierają zupełnie innego charakteru niż w resztę roku. Te zdjęcia powstały na uliczce całkiem niedaleko mojego domu. Jest niesamowita, pełna domków szachulcowych, które zimą kojarzą się z niesamowitą przytulnością. Parę dni temu wybraliśmy się na wycieczkę po okolicznym maleńkich wioseczkach, które w "normalne" pory roku sprawiały bajkowe wrażenie. Byliśmy ciekawi, jak będą prezentować się, gdy ludzie zaczną ozdabiać swoje bajkowe domki, a pomiędzy nimi zawisną girlandy światełek. Nie zawiedliśmy. Ten okres jest po prostu fantastyczny!

Oglądaliście "Gambit królowej" na Netflix? To mini serial oparty na książce o tym samym tytule. Opowiada o dziewczynce, która zamieszkała w domu dziecka po tym, jak jej chora psychicznie matka popełniła samobójstwo. Tam przez przypadek zaczyna uczyć się grać z woźnym w szachy. Z dnia na dzień staje się coraz lepsza... aż staje się prawdziwym geniuszem szachowym. Uwielbiam sceny, w których młoda dziewczyna pokonuje w kilku ruchach o wiele starszych mężczyzn z klubów szachowych. W serialu oglądamy jak Elizabeth (bo tak bohaterka ma na imię) z brzydkiego kaczątka wyrasta na przepiękną kobietę. Wszystko dzieje się na przełomie lat 50/60. A, że Elizabeth prócz szachów kocha modę, możecie sobie wyobrazić stroje, które są tam pokazywane. Aż miło się patrzy! Może dlatego chętnie sięgnęłam po moją zimową sukienkę?

Moi drodzy, z okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia życzę by były przede wszystkim spokojne i pełne ciepła. By były cudowne i spędzone w gronie najukochańszych osób. A na Nowy Rok życzę wam przede wszystkim zdrowia! I dużo szczęścia, pomyślności i miłości! Trzymajcie się! Wesołych świąt!

---

Mantel - Manisa | Kleid - Head Over Heels | Stiefel - JJ Footwear | Tasche - DKNY | Armband - Selbsgemacht

---

---

Płaszcz - Manisa | sukienka - Head Over Heels | kozaki - JJ Footwear | torebka - DKNY | bransoletka - DIY

---