Hallo!
Ich bin wieder da.
Mein letzter Blogpost ist jetzt über ein Jahr her (genau 1 Jahr, drei Monate und zwei Wochen). Genau vor dieser Zeit hatte ich den fürchterlichsten Tag meines Lebens. Gefolgt von einer fürchterlichen Woche. Ich möchte darüber nicht schreiben, weil es niemandem etwas bringt. Die, denen ich lieb war, haben mich nach dem letzten Post kontaktiert und ich war mit jedem von Euch ehrlich. Danke nochmal für die vielen lieben Worte und Versuche des Tröstens. Es geht mir etwas besser, doch am Anfang habe ich alles womit ich mich beschäftigte, sein gelassen. Mit der Zeit versuche ich wieder Schritt für Schritt mein Leben zurückzugewinnen. Nach über einem Jahr wurde es Zeit es wieder mit dem Bloggen zu versuchen. Mir fehlte sehr das Schreiben. Ich liebe zu Schreiben. Nach dieser Zeit hat sich alles bei mir verändert. Meine Sicht auf das Leben und den Glauben haben sich um 180 Grad gewendet. Ich kann leicht das Wesentliche von dem Unwichtigen unterscheiden. Ich sehe mehr. Und ich mag mein neues ICH. Ich habe zu mir gefunden und finde es schön mit mir. Ich habe gelernt auf mich zu hören und nicht darauf zu gucken, was andere von mir denken oder von mir erwarten. Mein Leben trotz des Verlustes ist enorm reicher geworden.
Aber jetzt zu dem Blog! Ihr könnt Euch gar nicht vorstellen, wie fremd es sich angefühlt hat vor der Kamera zu stehen. Das erste Bild im Post ist gleichzeitig das erste seit so vielen Monaten. Könnt Ihr mein schüchternes Gesicht erkennen?
Ich hoffe ihr werdet mir nicht böse, wenn ich überwiegend Outfits zeige, zusammengestellt aus Kleidung, die ich schon lange besitze. Das Eingrenzen des Konsums ist für mich eine sehr wichtige Sache. Ich möchte mit meinen Zusammenstellungen Euch dazu inspirieren selbst in Eurem Schrank nach neuen Möglichkeiten zu suchen, anstatt Einkaufen zu gehen. Deswegen versuche ich meine Outfits so einfach, wie möglich zu halten. Natürlich bin ich nicht perfekt und werde bei dem einem Tuch oder anderem paar Schuhe schwach. Doch die Macht der Accessoires ist wirklich groß und kann ein sehr einfaches Outfit enorm verändern. Es tut mir Leid Euch enttäuschen zu müssen, wenn Ihr auf Outfits voller verrückter Muster, Miniröcke mit oberschenkellangen Stiefeln oder Midiskirts mit kurzen Blusen hofft. Ich mag es einfach, schlicht und Zeitlos. Leider fühle ich mich nicht besonders wohl in Outfits die meine Figur zu sehr betonen.
Um die Tatsache, dass manche meiner Sachen nicht mehr nachgekauft werden können, versuche ich euch dies etwas zu versüßen und nach Ersatz im Internet suchen (natürlich in Plus Size).
Und jetzt ein bisschen zum Outfit:
Den
Mantel habe ich mir vor fast drei Jahren gekauft und in direkt in diesem Post vorgestellt:
A plus size spring outfit. Stellt Euch vor, dass ich ihn dann die nächsten drei Jahre fast gar nicht getragen habe. Erst diesen Winter bin ich auf ihn wieder aufmerksam geworden (Stichwort: im eigenen Schrank shoppen). Er ist perfekt für diesen nicht winterlichen Winter. Er ist dünn und überwiegend aus Wolle. Ich liebe die Farbe. Seit einiger Zeit ist ein helles Grau mein großer Favorit.
Der
Pullover dahingegen ist relativ neu. Leider wurde er ziemlich schnell ausverkauft, was mich eigentlich nicht wundert. Seit Herbst träumte ich von einem weißen Rollkragenpullover mit Zopfmuster. Viele Kleidungswünsche werden leider nicht wahr, wenn man keine Standardgröße trägt. Doch bei diesem war es Glück. Ich weiß nicht, ob ich mich dafür schämen sollte nicht abwechslungsreich bei meinen Outfits zu sein, doch als der Pullover endlich ankam, waren wir für ein paar Wochen unzertrennlich. Es ging sogar so weit, dass ich mir noch einen bestellen wollte. Bei einem hellen Pulli weiß man doch nie, oder? Also wartete ich ungeduldig auf den Hermes Boten und als das Päckchen bei angekommen ist, war ich erleichtert, dass ich es noch geschafft habe einen zu bekommen. Andere Größen waren schon ausverkauft. Das Glück löste sich schnell in Luft aus als ich nach dem Öffnen einen weinroten Jumpsuit aus Spitze in Größe 46 (ich trage 52) auspackte. Nein! Was für ein Pech. Beim Kundenservice wurde mir ein weiterer Pulli reserviert (am Tag der schrecklichen Entdeckung war 52/54 natürlich ausverkauft). Am Ende hatte ich Glück, denn es gab eine Nachbestellung und die Pullis wurden für eine kurze Zeit wieder verfügbar. Ich habe noch einen in dunkelgrau und grün bestellt. Vielleicht schaffen sie es sogar hier auf den Blog.
Die
Tasche ist meine neuste Errungenschaft oder eher gesagt, ein vorweihnachtliches Geschenk von meinem Mann. Wir waren für einen kleinen Moment bei den Outlets in Roermond und ich schaute bei Michael Kors rein. Ich denke, ich habe diese Tasche zu lange angeschaut, denn mein Mann meinte er will sie mir kaufen. Die Tatsache, dass sie weiß ist und erst für den Frühling gut wäre hat ihn nicht besonders beeindruckt. Er meinte, dass diese Saison bestimmt eintrifft und bis dahin ist die Tasche weg. Ich schwärmte von dieser Tasche in Schwarz schon lange, doch irgendwie habe ich sie nie gefunden. Wieso dann nicht in Weiß? Kurz darauf habe ich irgendwo gelesen, dass weiße Taschen diesen Winter ziemlich IN sind. Das ist ziemlich nett, dass ich nicht bis zum Frühling warten muss, ohne komische Blicke zu angeln. Normalerweise trägt man im Winter alles andere als weiße Taschen. Anderseits, wenn weiße Boots total hip sind, wieso auch nicht andere Accessoires? Und wer jetzt denk, dass es so einen Mann nicht geben kann, der seiner Frau eine Tasche aufschwätzt, kann beruhigt sein. Das ist pure Taktik, den mein Mann hat schon längst erkannt, dass wenn er mir eine ordentliche Markentasche kauft, mich dann beim jeden Bummeln die Taschenabteilung kaltlässt. Und seit einiger Zeit war ich auf der Suche nach einer neuen weißen Tasche. Wie kann ich jetzt bei TK Maxx, C&A und Co. weiße Taschen suchen gehen, wenn zu Hause eine weiße wunderschöne Michael Kors auf mich wartet? Ziemlich schlau von ihm, oder? Schatz? Ich brauche jetzt eine graue Tasche!
Was andere
Accessoires betrifft:
die Handschuhe… oder sind es Handstulpen? Oder etwas dazwischen? Jedenfalls habe ich sie mir auf dem schönsten Weihnachtsmarkt gekauft, auf dem ich je war! Sie sind drinnen mit Fleece gefüttert und außen aus echter Wolle. Sieht ihr das tolle Blumenmuster? Ich fand es schön, dass die Finger frei sind, dadurch kann ich jede Zeit mein Smartphone benutzen. Ich habe mir früher ein Paar Handschuhe mit »abgeschnittenen« Fingern (oje, das klingt nicht so, wie es klingen sollte) gekauft, doch irgendwie sah es in meinen Augen alles andere als elegant aus. Bei denen hier sieht es mehr nach einem langen Ärmel aus. Die
Uhr ist mein Geburtstagsgeschenk vom letzten Monat. Ich bin in die Produkte von Olivia Burton total verliebt und freue mich, dass diese Marke in Deutschland nicht besonders populär ist. Es ist schön etwas Einzigartiges zu besitzen. Zu den
Armband schreibe ich vielleicht mehr ein anders mal. Ich habe es selbst gemacht aus Edelsteinen. Die mit den Pünktchen heißen Dalmatiner Jaspis und die rosafarbenen sind Rosa Opale. Das ist ein kleines Projekt von mir für dieses Jahr und mal sehen, ob es klappt.
Der schwarze (mit Blaufluss)
Ring ist ein Mitbringsel aus London. Ich habe ihn in Notting Hill in einem kleinen Laden mit Schmuck gefunden. Der andere Ring hat einen rosafarbigen Stein, der aus irgendeinen Grund auf den Bildern immer weiß ankommt. Den habe ich bei Evans in Portsmouth (Südengland) im vorherigen Sommer gefunden. Mein
Nagellack ist von Essie und die Farbe heißt "Closing night". Mittlerweile benutze ich nur Essie Lacke, was es leichter macht fast alle Farben nachzukaufen.
Für Euch hier zu schreiben, hat mich sehr glücklich gemacht. Ich bezweifle, dass kaum jemand es bis hierher schafft. Aber ich liebe es zu schreiben. Es macht mich glücklich und möchte dies weiterhin machen. Vielleicht werde ich mit der Zeit besser, meine Texte werden interessanter, sodass Ihr sogar noch längere mit großem Vergnügen liest.
Mir ist klar, dass die Ära der Blogs vorbei ist. Doch die interessanten sind weiter geblieben. Ich selbst kenne ein paar Seiten, auf deren Artikel ich mich sehr freue. Ich werde mein Bestes geben, damit wenigstens ein paar von Euch sich auch auf die kommenden Beträge hier freuen können :)
Cześć!
Wróciłam.
Mój ostatni post napisałam ponad rok temu (a dokładniej 1 rok, trzy miesiące i dwa tygodnie). Dokładnie przeżyłam najgorszy dzień w moim życiu, który poprzedzał najgorszy tydzień w moim życiu. Więcej na ten temat nie chcę pisać, ponieważ nie posłuży to nikomu. Ci, którym w jakiś sposób stałam się sympatyczna, po przeczytaniu ostatniego posta, skontaktowali się ze mną, a ja z każdym z Was byłam szczera. Dziękuję za tyle zainteresowania oraz słów wsparcia i pocieszenia. Jest mi już troszkę lepiej, choć na samym początku porzuciłam niemal wszystko, czym do tej pory chętnie się zajmowałam. Wracałam do poszczególnych czynności raz po raz, powoli. Po ponad rocznej przerwie powróciłam do blogowania. Brakowało mi pisania. A ja kocham pisać. Od tamtego czasu zmieniło się u mnie niemal wszystko. Mój sposób patrzenia i moja wiara zmieniły się o 180 stopni. Nauczyłam się rozróżniać istotne od błahego. Nauczyłam się patrzeć. Lubię moje nowe ja. Odnalazłam siebie i lubię spędzać ze sobą czas. Nauczyłam się wsłuchiwać się w siebie i nie zwracać uwagi na to, co inni o mnie myślą ani ode mnie oczekują. Moje życie, pomimo tak ogromnej straty, stało się niesamowicie bogatsze.
Ale wróćmy do bloga. Nie wyobrażacie sobie, jak nieśmiało czułam się po tej stronie obiektywu. Pierwsze zdjęcie w tym poście jest zarazem pierwszym zdjęciem, które mi zrobiono do bloga. Chyba widać moje zawstydzenie? :)
Mam nadzieję, że nie będziecie mieli mi za złe, jeśli większość moich zestawów będzie się składała z ubrań, które posiadam już od dawna. Ważne dla mnie jest ograniczenie konsumpcji. Chciałabym zainspirować was do wymyślania nowych zestawień z ubrań, które już posiadacie i nie kupować wciąż nowych rzeczy. Dlatego postaram się zestawiać swoje stroje z najprostszych elementów, by przekonać was do tego, że w zupełności nie potrzeba nic wymyślnego, by wyglądać ciekawie. Zawiodę was, jeśli szukacie bloga, w którym dominować będą krzykliwe wzory, zestawienia mini spódnic z kozakami sięgających ud albo bluzek wciśniętych w spódnice typu midi. Prostota i skromność obronią się zawsze. Poza tym nie czuję się komfortowo w zestawieniach, które zbyt mocno podkreślają mankamenty mojej figury.
Fakt, że większość moich zestawów będzie się składać z ubrań, których nie można już kupić, spróbuję osłodzić Wam tym, że postaram się podawać linki do "zamienników". Niestety będą to sklepy niemieckie, gdyż w Polsce bywam bardzo rzadko i jedynym sklepem z większymi rozmiarami, jaki tam znam, jest Kappahl. Jeśli mam być szczera, to wciąż jeszcze się zastanawiam, czy nie ograniczyć bloga jedynie do języka niemieckiego. Myślę, że będę sprawdzać jaka część moich czytelników jest z Polski i wtedy ostatecznie zadecyduję :)
A teraz kilka słów o zestawie:
Płaszcz kupiłam już ponad trzy lata temu. Przedstawiłam go w poście
A plus size spring outfit. Wyobraźcie sobie, że po włożeniu go tamtego dnia, pozostał w szafie, dopóki w tym roku nie odkryłam go na nowo. Jest idealny na osobliwą zimę, która panuje w moim regionie tego roku. Jest dość cienki, ale jest to rekompensowane tym, że jest niemal w całości z wełny. Bardzo podoba mi się jego kolor. Od dłuższego czasu jasnoszary jest moim ulubionym kolorem.
Za to
sweter jest całkiem niedawno kupiony. Niestety został dość szybko wykupiony, co mnie w zasadzie nie dziwi. Od dłuższego czasu marzyłam o białym golfie z warkoczami. Wiele życzeń odnośnie ubrań nie spełnia się, gdy nosi się niestandardowy rozmiar. W tym przypadku miałam jednak szczęście. Nie wiem, czy powinnam się do tego przyznać, ale gdy sweter do mnie dotarł, przez wiele tygodni rozstawałam się z nim tylko na krótko. Dlatego postanowiłam na wszelki wypadek sprawić sobie drugi. Wiadomo jakie nieszczęścia mogą spotkać tak jasny sweter. Szczęśliwie mój rozmiar nie został wtedy jeszcze wykupiony (mniejsze i większe już dawno tak). Moje zadowolenie szybko się rozpuściło w powietrzu, gdy zadowolona otwierałam paczkę, którą chwilę wcześniej dostarczył kurier. Z woreczka wypadł koronkowy kombinezon w odcieniu wina w rozmiarze 46 (noszę 52). Ktoś się pomylił! Gdy weszłam na stronę, okazało się, żemój rozmiar został wyprzedany. Zrezygnowana zadzwoniłam do obsługi klienta. Sweter został mi zarezerwowany, jeśli się znów pojawi. Tym razem miałam szczęście, gdyż po niecałych dwóch tygodniach uzupełniono magazyny i wkrótce trzymałam kopię mojego ulubieńca w ręku. Później dokupiłam jeszcze golf w odcieniu ciemnej szarości i zieleni. Kto wie, może je tu niebawem zaprezentuję?
Torebka jest moją najnowszą zdobyczą. Choć raczej powinnam ją określić jako przedświąteczny prezent od męża. Odwiedziliśmy na moment outlet w Roermond. Zajrzałam na chwilkę do sklepu Michaela Korsa i znalazłam ją. Myślę, że patrzyłam się na nią zbyt długo, gdyż w pewnym momencie wyrwał mi ją mąż z dłoni i zarządził, że ją kupujemy. Nie pomogła uwaga, że taka biała torebka będzie dobra najwcześniej na wiosnę. Przyznam, że marzyłam o takiej w odcieniu czarnym, ale biała? Czemu nie? Mąż stwierdził, że wiosna nadejdzie na pewno, a że torebka wtedy będzie jeszcze dostępna (i to w tak atrakcyjnej cenie) pewne nie jest. Parę dni po powrocie, przeczytałam w jakiejś gazecie, że tej zimy modne są białe torebki. Cóż za miły zbieg okoliczności. Mogę legalnie nosić ją już teraz, bez obawy, że ludzie będą pukać się w czoło (że niby zimą noszę letnią torebkę). Ale skoro białe kozaczki znów są modne to, czemu i inne akcesoria nie mogą być? Jeśli myślicie, że mam tak wspaniałomyślnego męża, który wręcz wciska mi markowe torebki, jesteście w błędzie. Mój mąż już dawno mnie przejrzał i zauważył, że gdy dostanę torebkę z porządnego materiału i dobrej marki, inne przestają dla mnie istnieć. Dzięki czemu nie ciągnę go na dział z torebkami w TK Maxx, czy C&A, bo po co mi (dajmy na to) brązowa torebka skoro mam już jedną, której żadna tu nie przebije. Cwany lis z niego. Kochanie? Szukam aktualnie szarej torebki, wiesz?
Jeśli chodzi o inne dodatki to moje
rękawiczki, a raczej mitenki kupiłam na najpiękniejszym jarmarku świątecznym, na jakim byłam tu w Niemczech. Bardzo je lubię, w środku wyściełane są miękkim polarem, natomiast wierzch jest z najprawdziwszej wełny. Zwróciliście uwagę na piękne kwiatowe wzory? Ten typ rękawiczek wybrałam nieprzypadkowo, gdy jest mi zarazem ciepło w dłonie i bez problemu mogę korzystać z telefonu. Wcześniej miałam rękawiczki z uciętymi palcami (nie brzmi to przyjemnie), ale zamiast elegancko, czułam się jak kloszard.
Zegarek jest prezentem, który w zeszłym miesiącu dostałam na urodziny. Jest dość nieznanej marki Olivia Burton. Bardzo polubiłam jej produkty i cieszę się, że są na tyle niepopularne, że nie natrafię raczej na drugą osobę z taką samą biżuterią.
Bransoletkę zrobiłam sama, to pewien projekt, o którym być może napiszę innym razem. Kamyczki w plamki to tak zwany Jaspis Dalmatyński, a te różowe to różowy Opal.
Pierścionki są pamiątkami z podróży. Ten czarny z kamieniem często zwanym „Noc Kairu” znalazłam w maleńkim sklepie z biżuterią w Notting Hill podczas mojej ostatniej podróży do Londynu, a ten drugi (ma różowy kamień, który z niewyjaśnionych powodów na zdjęciach wychodzi zawsze biało) znalazłam w Evans w Portsmouth (na południu Anglii). Lakier na moich paznokciach jest marki
Essie i nazwa koloru brzmi
„Closing night". W zasadzie większość moich lakierów jest tej marki, co sprawia, że wszystkie kolory można zawsze dokupić.
Pisanie do Was tutaj sprawiło mi ogromną przyjemność, pomimo że nie wierzę, by ktokolwiek dotrwał aż do tego miejsca. Być może tak się rozpisałam, bo naprawdę mi tego brakowało. Liczę na to, że będę w tym coraz lepsza i moje teksty z czasem staną się coraz ciekawsze, tak, że z przyjemnością dotrwacie do końca. Jestem świadoma tego, że era blogów dobiega do końca. Ale jest kilka takich, które z przyjemnością czytam do dzisiaj. Mam nadzieję, że być może i ja znajdę za jakiś czas kilku czytelników, którzy ucieszą się na wieść o nowym poście.