Was für ein Frühling!

Große Größen Plus Size Fashion Blog

deutsch
polski
Große Größen Plus Size Fashion Blog Hallöchen! Ich hoffe, ihr hattet ein schönes Osterfest!

Ja, ja, sagt ihr gleich. Wie kann es schön sein, wenn man es separat verbringen musste? Menschen aus den verschiedensten Ländern haben an den Feiertagen ihre Frühstückstische gepostet. Diesmal ging es aber nicht darum, wie ausgefallen ihre Deko oder wie vielfältig das Menü war. Der Fokus war eher auf das Smartphone gerichtet, wo eine oder mehrere Personen darauf sichtbar waren, mit denen man per Videochat das vorher vorbereitete Mahl zu sich nahm.

Ich finde, dass diese Personen (ihr seid, damit auch gemeint, auch wenn ihr diese Art Fotos nicht gepostet habt) trotzdem zu den glücklichen gehören. Zum einen, wenn schon diese Pandemie ausbrechen musste, dann wenigstens in den Zeiten, wo das Internet und die Smartphones schon längst erfunden sind. Ich will mir gar nicht mal vorstellen, wie es wäre, wenn dies vor 20 Jahren passieren würde. Außer der Videochats gäbe es kein Home Office, bestimmt nicht in diesem Umfang, wie jetzt. Zweitens: ihr habt jemanden mit dem ihr überhaupt über Videochat dieses Ostern verbringen könnt. Stellt euch vor, dass es wirklich viele Menschen gibt, für die diese Feiertage wie alle anderen waren. Alleine. Wenn die Pandemie vorüber ist, habt ihr jemanden mit dem ihr euch wieder treffen könnt und womöglich werdet ihr das noch mehr schätzen.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Diejenigen von euch, die meinen Blog schon länger kennen, wissen, dass ich nicht das erste Mal diesen tollen Hintergrund für Fotos nutze. Wenn ich mich recht erinnere, gibt es auf diesem Blog mindestens zwei Posts, wo ich zwischen diesen Blumen stehe. Natürlich in verschiedenen Jahren.

Die Fotos entstanden ungefähr vor drei Wochen. Ich musste einen Arzttermin in der Stadt wahrnehmen und entschloss mich eine halbe Stunde früher loszufahren. Diese kleine Wiese, die nicht weit von mir entfernt ist, beglückt uns jedes Jahr mit hunderten von Narzissen. Dieser Anblick macht mich immer so glücklich. Ich möchte euch mitteilen, dass ich sehr vorsichtig zwischen den Blumen balancierte und habe keinem Leiden hinzugefügt!

Ich kann mich noch gut daran erinnern, wie es in der Innenstadt leer war. Obwohl es die Zeit war, wo normalerweise alle ihre Arbeitsstelle verlassen und nach Hause oder Einkaufen fahren, fühlte es sich, wie ein Sonntag an. Kaum Autos und auf der Fußgängerzone nur ein paar Menschen.

Ich fand das gut, den zu einem freute mich, wie verantwortungsvoll die Menschen sich verhielten und zum anderen war es ziemlich angenehm so zwischen den leeren Gassen zu laufen.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Gestern stellte ich fest, dass mein Kühlschrank leer ist und ich auch nichts zu trinken habe. Es war Zeit wieder Einkaufen zu gehen. Mir ist erst dann klar geworden, dass ich 10 Tage nicht aus dem Haus ging und das nicht ein mal bemerkte. Vielleicht liegt es an meinem großen Balkon? Jedenfalls, was ich gestern erlebt habe hat mich irgendwie traumatisiert und ich habe mir versprochen, dass ich ab jetzt nur meinen Mann die Einkäufe erledigen lasse. Er ist viel abgehärteter als ich.

Was mir als aller erstes auffiel, waren die vielen Autos und Menschen. Ich denke, dass es für viele ziemlich einfach gewesen war zu Hause zu bleiben. Mit der Zeit wurde es unerträglich und das Virus erschien nicht mehr so schrecklich. Ich hatte auch das Gefühl, dass deutlich mehr Menschen mit Gesichtsmasken unterwegs waren. Die größte Anzahl von denen war in den Läden zu treffen und ich muss zugeben, dass sie, wie ein verrücktes medizinisches Personal aussehen, das nach Opfern sucht.

Dieses ganze Plexiglas vor den Kassen, die gesperrten Durchgänge und Informationen über die Entfernung zwischen zwei Personen machten, dass ich mich, wie in einem Zombiefilm fühlte. Ich weiß, es ist wichtig. Aber all die Menschen mit Gesichtsmasken, diese Scheiben und wie Menschen auf sich mit verdacht gucken, einen Kreis um einen machen … Das alles finde ich gruselig und warte bis jemand, der vor ein paar Stunden gebissen wurde plötzlich anfängt sich umzuwandeln, um sich gleich auf jemanden, der in der Schlange steht, zu stürzen. Ich kann wirklich nichts dafür, dass diese Situation eher diesen Horrorfilmen ähnelt als dem, was wir immer kannten.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Ich finde es etwas komisch, dass man lange Durchgänge baut, die man durchqueren muss, um überhaupt in ein Lebensmittelgeschäft zu gelangen und gleichzeitig prüft niemand, wie viele Menschen in diesem Gebäude sind. Gestern um in einen Supermarkt zu gelangen musste ich ein kleines Labyrinth durchqueren, um später zwischen richtig vielen Leuten zu laufen. Ich muss einen Einkaufskorb nehmen, doch jeder stellt sie sowieso am Anfang jedes Regals und geht ohne ihn die Ware holen. Es wird geschaut, ob man hinten und vorne Abstand hält, doch dass neben mir jemand stehen bleibt, ist schon egal. Vorne und hinten zählt, links und rechts – nicht mehr. Ist das alles nicht verrückt?

Ich frage mich, wieso hat man nicht früher darauf reagiert. Als der erste Mensch in Deutschland erkrankte, wieso gab es dann sofort keinen Mundschutz? Würde es dann unmöglich sein, dass das Virus sich ausbreitet, wenn alle in der Öffentlichkeit Gesichtsmaske und Handschuhen tragen müssten? Wenn auf jeder Konferenz die etwas mit Gesundheit zu tun hatte, man zu hören bekommen hat, dass es sehr wahrscheinlich ist, dass bald eine große Epidemie ausbrechen kann, wieso haben die Länder nicht vorher geplant, was man tun könnte, wenn es tatsächlich passiert? Wenn es so wahrscheinlich war, wieso hat sich niemand vorbereitet? Und wenn weiterhin noch so viele Erkrankungen in Deutschland stattfinden, wieso sollen ab Montag viele Läden wieder aufmachen? Wieso dürfen manche Betriebe wieder ihre Produktion hochfahren?
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Ich bin kein Spezialist, doch irgendwas sagt mir, dass wenn wir wieder Geschäfte aufmachen und Fabriken produzieren lassen, wird die Anzahl der Erkrankungen steigen. Sind wir Menschen wirklich weniger wert als der Gewinn von Läden und Produzenten?

Auf eine ähnliche Frage hat mir neulich jemand auf Instagram geantwortet, dass es gar nicht schlimm sei. Wenn wir alle erkranken, werden wir danach immun und alles ist wie beim alten. Manche vergessen den Prozent der Menschen, die dabei sterben. Wenn es um mich geht, ist kein einziges Menschenleben wert, dass ein Laden oder eine Fabrik nicht verdienen. Es macht mich traurig in einer Welt zu leben, wo der Mensch kein Wert hat. Ein gesunder Mensch, mit vollem Portemonnaie ist aber was ganz anderes, oder?

Mir ist zu Ohren gekommen, dass in China und Österreich ein Teil der Geschäfte geöffnet hat. Interessanterweise hat dies kein großes Interesse geweckt. Natürlich ließen sich Kunden blicken aber längst noch nicht halb so viel, wie es vor der Pandemie war. Gut so. Ich habe euch immer betont, dass wir als Kunden mit unseren Geldbeuteln wählen. Zeigen wir doch einfach allen, dass Gesundheit und Leben an oberster Stelle stehen.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Tytuł: co za wiosna!

Hejka! Mam nadzieję, że mieliście miłe święta!

Tak, tak, zaraz powiecie. Jak można mieć ładne święta, gdy trzeba je było spędzić w izolacji? Ludzie z całego świata w dni udostępniali na mediach społecznościowych swoje wielkanocne stoły. I tym razem nie do końca chodziło o pochwalenie się wymyślną dekoracją, czy suto zastawionym stołem. Fokus był bardziej postawiony na telefon, na którym widać było jedną lub więcej twarzy. Ludzie pomimo tego wszystkiego, choć w niewielkim stopniu te święta ze sobą też spędzili.

Myślę, że Ci ludzie (i wy pewnie też się do nich zaliczacie) mimo wszystko byli szczęściarzami. Dlaczego? Bo pandemia wybuchła teraz, czyli w czasach, gdy Internet i smartfony na dobre zagościły w naszym życiu. Pomyślcie tylko, co by było, gdyby się rozprzestrzeniła jeszcze dwadzieścia lat temu. Nie mówiąc już o video czatach, wyobrażacie sobie tyle ludzi mogących pracować z domu? Drugim powodem, dla którego możecie nazwać się szczęściarzami, jest to, że... mieliście z kim ten video czat prowadzić. Na świecie jest wiele osób, dla których te święta nie różniły się od tych z poprzednich lat. Gdy wszystko minie będziecie mieli znów z kim się spotykać i do kogo jeździć. I prawdopodobnie nawet lepiej to docenicie.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Ci z was, którzy oglądają na mojego bloga już dłużej, na pewno zauważyli, że to nie pierwsze zdjęcia wśród żonkili w jego historii. Zostały zrobione na małej łące niedaleko mnie, która każdego roku uszczęśliwia mnie widokiem setek kwiatów na tle soczystej zielonej trawy. Od razu zaznaczam, że ostrożnie poruszałam się pomiędzy kwiatuszkami i żadnemu nie stała się najmniejsza krzywda!

Pamiętam jeszcze dzień, w którym te zdjęcia zostały zrobione. Byłam umówiona u lekarza w centrum miasta. Wyszłam pół godzinki wcześniej z zamiarem skorzystania z tego pięknego tła. Słońce akurat było dość nisko, co dawało jeszcze ciekawszy efekt!

Gdy później dotarłam do centrum miasta, zaskoczyły mnie pustki. Zazwyczaj o tej porze wszędzie panują korki, gdyż wszyscy opuszczają swoje miejsce pracy i gnają do domu lub na zakupy. Tak samo deptak był zawsze pełen ludzi. Tym razem minęłam zaledwie kilka osób. Nawet w zwykłe niedziele bywało tu więcej osób. Z jednej strony przerażało mnie to trochę, z drugiej byłam bardzo dumna z ludzi za ich odpowiedzialność. Nie ukrywam, że było to całkiem przyjemne i odprężające w godzinach szczytu chodzić po pustych ulicach.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Przedwczoraj musiałam stwierdzić, że w mojej lodówce jest już tylko światło i nie mam też nic do picia. Więc trzeba było odbębnić ten przykry obowiązek i pójść na zakupy. Dopiero wtedy zauważyłam, że od dziesięciu dni nie ruszałam się z domu. Ciekawe hobby w tych czasach i porządny balkon (albo ogród) to zbawienie.

Spodziewałam się powtórki z tamtego dnia, gdy na ulicach ledwo można było dostrzec inne auto. Tym razem jednak było zupełnie inaczej! Wszędzie korki, zatłoczone ulice i problemy z parkowaniem. A w sklepach pełno ludzi. Podejrzewam, że początki izolacji wcale nie były dla innych takie trudne. Ot posiedzieć w domu. Jednak ludzie z każdym tygodniem stawali się coraz bardziej znudzeni i niespokojni. A zakupy są świetnym pretekstem na wyściubienie nosa z domu. No i stało się. Tłumy.

To jeszcze nie najgorsze w tym wszystkim. Przynajmniej dla mnie. Klienci w sklepach zaczęli nosić maseczki, co z jednej strony jest bardzo dobrym rozwiązaniem, ale z drugiej poczułam się, jak wśród oszalałego personelu medycznego szukającego ofiar. Nie wiem, jak jest w Polsce, ale kasjerzy są chronieni wielkimi szybami z pleksi i patrzą na każdego klienta wzrokiem, który stanowi mieszaninę strachu z podejrzeniem. Pozastawiane przejścia, by to kas tworzyć tunele i panujący ogólnie grobowy nastrój, ludzie, którzy omijają mnie szerokim łukiem, zakazy zbliżania się do kogokolwiek.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
To wszystko sprawia, że czuję się jak bohaterka filmu o zombie. Nic tylko czekać aż ktoś wcześniej ugryziony na naszych oczach zacznie błyskawicznie się przemieniać, by zaraz na kogoś innego się rzucić. Wiem, że te wszystkie rzeczy są potrzebne no ale sami powiedzcie. Do czego to jest bardziej podobne? Do filmu grozy, czy zwykłego dnia?

Zastanawia mnie jednak co innego. Dlaczego nie zareagowano wcześniej? Mówię oczywiście o Niemczech, w Polsce wszystko jest traktowane z o wiele większą surowością. Gdy zachorowała pierwsza osoba w kraju, dlaczego nie można było ludziom natychmiast nakazać, by zasłaniali swoje usta i nosy w miejscach publicznych? Na każdej konferencji dotyczącej zdrowia od lat było słychać, że w każdej chwili może wybuchnąć epidemia, która ogarnie cały świat. Dlaczego rząd na wszelki wypadek nie opracował, jakie powinno się podjąć działania w momencie pierwszego zachorowania? Skoro nadal każdego dnia tak wiele osób się zaraża, dlaczego od poniedziałku otwierają sklepy o powierzchni do 800m2? Dlaczego fabryki samochodowe dostały zezwolenie na ruszenie z produkcją? Czy uważają, że takie akcje nie spowodują większej liczby zachorowań?

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Ktoś na podobne pytania odpowiedział mi na Instagramie. Podobno lepiej, jeśli wszyscy przejdziemy tę chorobę i będzie spokój. Tylko że część osób niestety już nie wraca do zdrowia. Jeśli o mnie chodzi — żadne życie nie jest warte straty zysków sklepu, czy produkcji. Jest mi przykro, że muszę żyć w świecie, w którym pieniądz gra największą rolę. I może człowiek, ale ten zdrowy. Z pełnym portfelem.

Doszły mnie słuchy, że w Chinach i Austrii otworzyli część sklepów. Ludzie byli i są jednak na tyle mądrzy, że tam nie chodzą. Część oczywiście tak, ale jest to zaledwie mała część w porównaniu do liczby klientów sprzed pandemii. I dobrze. Często wam powtarzałam, że kupujący głosują portfelami. I niech wszyscy widzą, że nasze zdrowie i życie jest ważniejsze od wszystkiego.



Jacke - Kik | Hose und Shirt - Ernstings Family | Schal - Bonmarche | Schuhe - Deichmann | Tasche - MK


Kurtka - Kik | Spodnie i bluza - Ernstings Family | chustka - Bonmarche | buty - Deichmann | torebka - MK

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Große Größen Plus Size Fashion Blog Große Größen Plus Size Fashion Blog
Große Größen Plus Size Fashion Blog

Zeiten, die zeigen, wer wir wirklich sind

Große Größen Plus Size Fashion Blog

deutsch
polski
Große Größen Plus Size Fashion Blog Ich bin selber von mir empört, dass ich mir so eine lange Pause im Nicht-posten erlaubt habe. Es ist schon mehr als ein Monat vergangen, seitdem ich Euch geschrieben habe. Ein Monat, indem wirklich viel bei mir, aber insbesondere auf der Welt, passiert ist.

Ich war neulich in Polen und ich muss zugeben, dass es für mich keine leichte Sache war. Nicht so wie all die hunderte Male als ich froh flog oder fuhr um am anderen Ende der Strecke in liebenden Arme zu fallen. Nichts ist mehr, wie es war und erst Recht nicht wenn es das erste Mal ist und man nicht weiß, welche Gefühle einen überkommen und man vom schlimmsten ausgeht. Man sagt, man solle immer positiv denken: also gab es trotzdem liebende Arme nur von jemand anderen. Und das zählt am meisten. Die schönsten Ausflüge sind jene, wo jemand auf uns wartet.

Ehrlich gesagt, würde meine Oma ihren achtzigsten Geburtstag nicht feiern, kann ich mit keiner Bestimmtheit sagen, wann ich mich in meinem Mutterland wieder blicken lassen würde. Am Ende ergab es sich, dass es sich schön anfühlte zwischen Familie und ehemaligen Nachbarn zu sitzen und sich zu fühlen, egal was man tut, man wird immer dazu gehören. Das ist das Schöne an der Sache. Ich habe meinen Vater und meine Mutter besucht. Doch dieses Mal, das erste seit je, ganz anders als ich es kannte.

Meiner Omas Gottheit muss sich irgendwie um sie gut kümmern, denn wäre sie um eine Woche später geboren und würde dieses scheußliche Virus sich schneller ausbreiten, wäre ich nicht da. Nach so einer langen Pause, so glaube ich, war ihr das Sehen mit mir am wichtigsten.

Große Größen Plus Size Fashion Blog Polen hat seine Grenzen genau in der Nacht unserer Abreise geschlossen. Wir wussten nicht, wie es um Deutschland steht, denn in den Nachrichten stand nichts. Kommen wir ohne Umfahren und Stau problemlos nach Hause? Erst als wir die Grenze spät in der Nacht oder eher am frühen Morgen überquert haben, konnten wir erleichtert ausatmen. Obwohl die Grenze (von Deutschland nach Polen) erst seit ein paar Stunden geschlossen wurde, sahen wir, wie viel Autos schon im Stau standen. Nach Deutschland konnten wir einreisen, als ob Corona nie existieren würde. Bis heute sind die Grenzen, um nach Deutschland einreisen zu können, geöffnet. Ich bin kein Virologe und weiß nicht ob das gut oder schlecht ist.

Es ist etwas anderes irgendwo nicht fahren zu wollen, als nicht fahren zu können. Fast täglich vergewissere ich mich, dass es meiner Familie gut geht. Es ist für mich logisch, dass ich sie nicht wie immer, jeder Zeit besuchen kann. Ich freue mich sogar, weil falls ich krank werde, ich keine Chance habe sie anzustecken. Traurig ist allerdings dies, dass falls (bitte nicht) etwas ihnen zustößt, ich hilflos bin.

Es ist schon komisch, wie so ein Corona-Virus vieles verifiziert und das in fast allen Ebenen unseres Lebens. Früher habe ich viel seltener mit meiner Familie telefoniert oder geschrieben. Jetzt ist es, wie schon oben geschrieben, fast täglich. Dies zeigt, dass wir in der Krisenzeit um uns gegenseitig sorgen, was hinwiederum zeigt, dass wir uns gegenseitig wichtig sind.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Dass überall Mehl, Hefe, Desinfektionsmittel und Toilettenpapier ausverkauft sind (und schon seit Wochen) zeigt, dass in Zeiten der Krise, Menschen nur an sich denken. Das heißt wohl, dass man an andere, fremde, nicht zählen kann. Es berührte mich zutiefst, als ich all die vielen Menschen sah, die gewissenhaft Glasflaschen in entsprechende Mülltonnen entsorgten, wie gerne sie Müll sortierten, Zahnbürsten aus Holz kauften, sich für Shampoo als Seife entschieden. Alles für unsere Erde, damit unsere Kinder sie auch so erleben dürfen wie wir. Aber das taten sie wahrscheinlich für sich oder IHRE (nicht die vom Nachbarn oder so) Kinder. Wie man jetzt sehen kann, für den Mitmenschen will man gar nichts tun. Ist mir doch egal, dass wenn ihm das Mehl ausgeht, er keins im Laden findet. Hauptsache ich habe 10 Stück (btw. schon mal was von Lebensmittelmotten gehört?). Neulich ist mir zu Ohren gekommen, dass Menschen viele Getränke Hamstern und keine Pfandflaschen, wie immer, zurückgeben und die Produzenten von Getränken jetzt ein kleines Problem haben. Brawo liebe Mitmenschen.

Ich denke, dieser Virus verifiziert auch Freundschaften. Man sagt nicht umsonst, dass man wahre Freunde in Not erkennt. Vielleicht ist das noch keine indirekte Not, doch ein Teil von ihnen, anders als ich, hat sich nicht nach meinem Befinden erkundigt. Ich finde, dass sollte man regelmäßig machen. Dass jemand vor zwei Wochen sich noch gut fühlte, heißt nicht, dass er es jetzt tut. Und Gegenfragen tun auch nicht weh. Ich bin verblüfft, wie manche Menschen ticken. Wie schon im Titel erwähnt, diese Zeiten zeigen wirklich, wer Menschen, die wir denken zu kennen, wirklich sind. Und wenn ich schon dabei bin: Ich hoffe, dass jedem einzelnem von Euch, der das liest, es gut geht. Dir lieber Leser und all den Menschen, die Dir wichtig sind.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Die Umwelt freut sich über das, was gerade passiert. Mann berichtet über Delfine in Häfen, dass in den Kanälen von Venedig Fische schwimmen und dass Deutschland seine Emission von CO2 deutlich reduzieren konnte. Jetzt hat man es schwarz auf weiß, dass der Mensch der größte Schädling auf diesem Planeten ist. Und wir schämen uns nicht einmal dafür.

Die Modebranche tut, was sie nur kann um keine Verluste zu erleiden. Kostenloser Versand, zwanzig Prozent Rabatt auf alles, Kurzarbeit der Angestellten, verzichten auf Mieten. Nur damit sie weiterhin Aufträge nach China schicken können, die uns mit den neusten Trends überfluten können. Sie verschwinden Ressourcen, die eigentlich zu uns allen gehören und der Müll, der daraus entsteht, ist dann auch unser globales Problem. Innerlich hoffe ich, dass die Menschheit endlich aus ihren Dornröschenschlaf erwacht und vieles anders angeht. Doch wenn Menschen sich nur um sich scheren und bei so einer kleinen Sache, wie etwas Hefe für den Mitmenschen übrigzulassen, wie kann man erwarten, dass sie über die Auswirkung von der Modeindustrie auf die Gewässer der Erde oder auf den CO2 Ausstoß denken?

Vor meiner großen Blogpause hatte ich richtig viel Spaß an meinen Outfits. Ich mochte meine Kreativität in diesem Bereich einzusetzen um immer mehr neue Outfit Kombinationen zu kreieren. Je einfacher und »normaler« ein Teil war, desto größer war die Herausforderung es so einzusetzen, dass es interessant wirkte. So etwas ist auch viel einfacher, wenn man keine größeren Sorgen hat oder wenn alles im Leben normal, so wie immer ist. Doch später als sich alles verändert hat, haben sich auch meine Interessen ganz deutlich verändert und Mode lag ganz, ganz hinten. Ich war weiterhin an Kleidung interessiert, doch in einem ganz anderen Sinn. Sie fing an persönlicher zu werden. Was gerade total »In« war, konnte mir gestohlen bleiben. Der Pulli den Ich trage, werden wahrscheinlich viele nicht ein mal wahr nehmen. Ich musste mir etwas Mühe machen um ihn in meiner Größe zu bekommen. Ich empfand ihn perfekt für meine Ausflüge.

Große Größen Plus Size Fashion Blog Obwohl schon einige Zeit vergangen ist, seitdem ich beschlossen habe wieder mit dem Bloggen anzufangen, bin ich mir weiterhin nicht sicher, ob ich meinen Blog als einen über Plus Size Mode bezeichnen soll/darf. Ich trage zwar weiterhin eine Plus Size Größe, muss/möchte mir ab und zu ein neues Teil kaufen aber Mode steht nicht mehr im Mittelpunkt meiner Interessen. Sie steht eigentlich gar nicht auf der Liste meiner Interessen. Ich habe zwar weiterhin Spaß an meinen Outfits, doch der Großteil meiner Kleidung ist alt. Ich weigere mich in diesen Teufelskreis zu hüpfen, der daraus besteht, dass man neue Kleidung wegen ihrer Mode kauft und alte Sachen entsorgt. Nur, dass ich das aus meinem Haus schaffe, heißt nicht, dass es von dem Planeten verschwindet. Mit der Entsorgung meiner Kleidung übergebe ich meine Verantwortungslosigkeit anderen, die jetzt überlegen müssen, was sie damit tun sollen und feure mit meinen Käufen Produzenten an noch mehr Kleidung zu nähen. So will ich nicht mehr sein und bin es seit langem nicht mehr.

Neulich überkam mich der Gedanke, was wäre, wenn es keine Mode gäbe? Also Kleidung schon, doch keine Mode? Wenn Läden nur klassische und »normale« Sachen anbieten würden? Es gäbe also keine Cropp Tops, die nur dünne Sechzehnjährige tragen könnten (und das nur einen Sommer lang, denn im nächsten Sommer währen ja andere Tops »in«).
Große Größen Plus Size Fashion Blog Was wenn es nur Sachen gäbe, die jede Frau im jeden alter tragen könnte? Keine One-Season Pieces? Wenn ich wüsste, dass ich jederzeit meine Lieblingsjeans bekomme und nicht Hamsterkäufe machen müsste, wenn ich einen schönen Schnitt finde? Mein Mann kann es nicht mehr erwarten, bis die Skinny-Jeans Mode für Herren endlich vorbei ist. Er würde sich so gerne was Neues kaufen das nicht, wie eine Strumpfhose sitzt.

Ich finde, dass es von allen etwas geben sollte und natürlich bin ich offen auf Neuheiten. Doch bei dieser Anzahl an Menschen (was heißt, dass wirklich viele Stücke genäht werden müssen, um alle abzudecken, falls alle dieses eine Teil gerne hätten) sollten die Sachen schon Zeitlos gehalten werden. Jedes Jahr wird eine Masse der One-Season Kleidung weggeworfen. Manche Teile sind so verrückt, dass sie in einer Saison der absolute Hammer, doch im nächsten Jahr einfach nur peinlich sind. Das sollte meiner Meinung nach als erstes abgeschoben werden. Nur wie, wenn es niemanden gibt, der der Modeindustrie etwas verbieten oder befehlen kann. Es sind nur wir, die mit unseren Geldbeuteln Bescheid geben, was wir toll finden.

Zum Ende wollte ich Euch noch mitteilen, dass die Bilder dann entstanden sind als niemand in Europa vom Virus betroffen war und alle dachten, dass es in China bleibt. Ich hoffe, Ihr konntet Euch gut eingewöhnen zu Hause zu bleiben. Anfangs hatte ich Angst, dass dies mich irgendwie belasten könnte, doch ich habe gefallen daran gefunden. Endlich habe ich Zeit für Bücher, die ich bisher nur gekauft habe. Hoffen wir, dass es bald wieder vorbei ist, doch die Welt danach noch sehr lange besser wird.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Tłumaczenie tytułu: Czasy, które pokazują, jacy naprawdę jesteśmy.

Jestem sama z siebie niezadowolona, że pozwoliłam sobie na tak długą przerwę w pisaniu. Minął już ponad miesiąc odkąd nastukałam do Was parę słów. Miesiąc, w którym wydarzyło się całkiem sporo nie tylko u mnie , ale i na całym świecie.

Byłam niedawno w Polsce i muszę przyznać, że nie była to łatwa podróż, po tak długim czasie niebycia tam. Nie było tak jak setki razy, gdy szczęśliwa jechałam lub leciałam i na końcu mojej drogi wpadałam w kochające ramiona. To znaczy, tym razem w takowe też wpadłam, ale kogoś innego. Dziwne uczucie, gdy jedziesz i nie wiesz, co Cię czeka, jak zareagujesz na to, czy owo. Mimo to uważam, że najlepsze wyprawy to te, na których końcu ktoś na nas z niecierpliwością czeka.

Mówiąc szczerze, gdyby moja babcia nie obchodziła swojej osiemdziesiątki, nie wiem, kiedy pokazałabym się w mojej ojczyźnie. Na końcu wyszło jednak, że było dobrze i miło. Spotkałam się z rodziną i byłymi sąsiadami. Zapomniałam już, jakie to przyjemne uczucie, że nie ważne, jaką głupotę się strzeli i tak będzie się miało uczucie, że gdzieś, do kogoś się przynależy. Odwiedziłam tatę i mamę. Inaczej niż do tej pory. Staram się mówić o rzeczach i wydarzeniach "inne". Nie gorzej, czy lepiej. Tak jest łatwiej i rzeczywistość staje się bardziej znośna.

Myślę, że bóstwo mojej babci chciało jej sprawić przyjemność. Gdyby urodziła się tydzień później albo ten przeklęty wirus zaczął rozchodzić szybciej, nie dałabym rady przyjechać. A z tego, co wiem, co zresztą jest niesamowicie miłym uczuciem, babci na spotkaniu ze mną, zależało najbardziej.

Große Größen Plus Size Fashion Blog Polska zamknęła swoje granice dokładnie w noc naszego wyjazdu. Nie wiedzieliśmy, czy to działa w obie strony. Jak na to zareagowały Niemcy? Czy idąc za przykładem, zamknęli i swoją granicę? Czy dostaniemy się bez żadnych objazdów, korków i szukania miejsca, w którym można ją przekroczyć bez większych kłopotów? Dopiero późną nocą, a raczej wczesnym rankiem mogliśmy odetchnąć z ulgą. Przejechaliśmy do Niemiec bez żadnego problemu. Pomimo że wjazd do Polski był ograniczony dopiero od kilku godzin, minęliśmy spory korek. Biedni kierowcy. Niemcy do dzisiaj nie zamknęli swoich granic. Nie jestem wirusologiem, więc nie wiem, czy to dobrze, czy źle.

To zupełnie inna sprawa, gdy gdzieś nie można pojechać, niż gdy gdzieś się pojechać po prostu nie chce. Niemal codziennie upewniam się, czy z moją rodziną wszystko w porządku. Rozumiem i akceptuję to, że póki co, nie mogę ich odwiedzać, gdy tylko przyjdzie mi taka ochota. Nawet się cieszę, bo gdybym zachorowała, nikogo z nich nie zarażę. Minusem jest niestety taki, że gdy (proszę nie) komuś z nich coś by się stało, będę bezradna.

To zadziwiające jak taki Koronawirus wszystko weryfikuje. I to na wszystkich poziomach naszego życia. Dawniej rzadziej kontaktowałam się z bliskimi, teraz ten kontakt jest bardziej żywy. Tak, jak zresztą napisałam wyżej. Pokazuje, jakie są w rzeczywistości interakcje międzyludzkie, jak się zachowują politycy, jak reagują przedsiębiorcy, czy wreszcie sama Ziemia.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
To, że (przynajmniej u mnie, w Niemczech) wciąż na półkach brakuje mąki, drożdży, środków dezynfekujących, czy papieru toaletowego pokazuje, jak w kryzysowych sytuacjach inni ludzie myślą tylko o sobie. To znaczy, że ciężkich chwilach nie można mieć nadziei, że ludzie w jakiś sposób będą działać dla wspólnego dobra. Do tej pory wzruszało mnie, gdy widziałam, jak Niemcy pieczołowicie zanosili szklane butelki do specjalnie wyznaczonych ku temu miejsc, jak segregowali śmieci, kupowali drewniane szczoteczki, elektryczne auta, jak chętnie przechodzili na wynalazki typu szampon w kostce, byle tylko ratować Ziemię. Robili to, by ich dzieci też mogły cieszyć się z naszej planety, jak oni. Ale teraz widzę, że robili to dla siebie i ewentualnie ICH dzieci (nie jakichś tam obcych dzieci). Jak teraz widać, dla bliźniego nie warto robić nic. Co z tego, że gdy inny przyjdzie do sklepu, bo zabrakło mu mąki, zobaczy jednynie puste półki. Ważne, że ja w domu chomikuję dziesięć sztuk (tak przy okazji, słyszeliście o molach spożywczych?). Ostatnio doszło do mnie, że ludzie tu w Niemczech tak chomikują napoje, że nie oddają pustych butelek. Producenci tychże napojów mają niezły orzech do zgryzienia, bo nie mają ich w co napełniać. Brawo moi drodzy.

Myślę, że ten wirus weryfikuje też przyjaźnie. Nie na darmo mówi się, że przyjaciół poznaje się w biedzie. Może nie jest to jakaś bezpośrednia bieda, ale inaczej niż ja, część z nich nawet nie zapytała o moje samopoczucie. Czy dobrze się czuję? Żyję w ogóle jeszcze? I wydaje mi się, że powinno się to robić dość regularnie. To, że dwa tygodnie temu czułam się jeszcze świetnie, nie świadczy o tym, że teraz jest podobnie. A zwrotne zapytania, też nie bolą (o dziękuję, dobrze, a Ty? Wszystko u ciebie dobrze? A rodzina?). Czasami jestem zaskoczona, jak niektórzy myślą. Albo raczej nie myślą. Tak, jak w tytule mojego posta, te czasy naprawdę pokazują, jacy są ludzie, których, wydawałoby się, dobrze znamy. A korzystając z okazji: mam nadzieję, że Ty, drogi czytelniku, jesteś zdrowy i czujesz się dobrze. I mam nadzieję, że z osobami, które są Ci ważne, też nic złego się nie dzieje.
Große Größen Plus Size Fashion Blog Myślę, że przyroda jest zachwycona tym, co się aktualnie dzieje. Słyszy się o delfinach, które wpływają do portów, o rybach, które pojawiły się w weneckich kanałach. Niemcy wyrobiły swój plan redukcji dwutlenku węgla na ten rok. Wszędzie jest pusto i spokojnie. Nie ma korków, do centrum miasta dojeżdżam w kilkanaście minut, co kiedyś było nie do pomyślenia. Myślę, że przyroda odetchnęła z ogromną ulgą. Jak na to nie patrzeć, wychodzi na to, że człowiek jest największym szkodnikiem tej planety. Świetnie, prawda?

Świat mody robi wszystko możliwe byle tylko nie doznać najmniejszej straty. Darmowa wysyłka, dwadzieścia procent na wszystko, redukcja czasu pracy albo i całych etatów, rezygnacja z zapłaty czynszu. Wszystko po to, by dalej móc wysyłać zlecenia do Chin, które mogą nas zalać ubraniami z najnowszych trendów. Zużywając zasoby, które należą do nas wszystkich, by zarobić, a następnie znów nas wszystkich obarczają odpadami i zanieczyszczeniem środowiska spowodowanym produkcją i późniejszą konsumpcją. Zanieczyszczone środowisko, by parę koncernów mogło się wzbogacić, jest już nie ich problemem, ale nas wszystkich, nawet tych, którzy w ogóle tych rzeczy nie kupują. Ale jeśli ludzie nie zastanawiają się przy takiej drobnostce, by bliźniemu zostawić na półce sklepowej trochę drożdży, jak można wymagać, by zastanawiał się nad skutkiem zanieczyszczenia globalnych wód przez producentów ubrań albo zbyt dużą emisją dwutlenku węgla do atmosfery?

Przed moją długą przerwą w blogowaniu czerpałam dużą przyjemność z mody i zabawy nią. Wykorzystywałam moją kreatywność do tworzenia coraz ciekawszych zestawień. A im bardziej jakiś element był zwyczajny, tym większe wyzwanie było dobranie reszty tak, by wszystko wydawało się niezwykle interesujące. Takie coś sprawia dużą radość, gdy w życiu nie dzieje się nic przykrego i żadne ciężkie myśli nie czyhają na nas za rogiem. Gdy moje życie się zmieniło, zmieniło się też podejście do wielu rzeczy. Moda już nie stała w centrum moich zainteresowań. Nawet nie wiem, czy w ogóle była na jakimkolwiek miejscu. Przestała jakby istnieć. Zaczęłam patrzeć na ubrania pod bardziej indywidualnym kontem. Dalej lubiłam tworzyć zestawy, ale już nie interesowało mnie, czy coś jest modne i na topie. Na sweter, który mam na sobie na fotkach, prawdopodobnie mało kto zwróci uwagę. Taki zwykły. A mnie się bardzo spodobał i włożyłam niemały wysiłek w to, by zdobyć go w moim rozmiarze. Jest idealny na moje wycieczki i świetnie się komponuje z ubraniami typu outdoor.

Große Größen Plus Size Fashion Blog Pomimo że minęło trochę czasu, odkąd postanowiłam wznowić moje blogowanie, nie jestem pewna, czy mój blog nadal zasługuje na miano bloga o modzie plus size. Tak, oczywiście nadal noszę większy rozmiar, ale nie jestem pewna, że ubrania, które prezentuję, się w tej formie mieszczą. Bardzo rzadko kupuję coś nowego. Jeśli już na coś się decyduje, jest to dlatego, że spełnia dla mnie jakąś funkcję lub świetnie uzupełnia (lub odświeża) to, co już mam. Nie jestem w stanie i nie chcę, być reklamą najnowszej odzieży i dawać przykład, że to fajna sprawa każdego sezonu kupować nowe ubrania, tylko dlatego, że są modne. Swoją drogą, nie jest to fajne mieć coś, czego inni nie mogą natychmiast też kupić?

Cała ta sprawa to taki trochę diabelski krąg, do którego pod żadnym pozorem nie chcę wskakiwać. Kupowanie nowych rzeczy i wyrzucanie starych. No bo nasze szafy przecież nie są z gumy. I to, że wyniesiemy coś z domu, wcale nie oznacza, że pozbędziemy się tego z naszej planety. W zasadzie wrzucając nasze ubrania do kontenerów, przekazujemy innym odpowiedzialność za nasze nieodpowiedzialne zakupy.

Tak sobie myślę, co gdyby nie moda w ogóle nie istniała? Mam na myśli, że ubrania istniałyby jak najbardziej, tylko nie byłoby mody. Gdyby w sklepach wisiały same „normalne” ubrania, takie ponadczasowe? Gdyby nie było bluzeczek z gołym brzuchem, które mogą nosić tylko chude szesnastolatki, i które w przyszłym roku na bank wylądują w śmietniku, bo wtedy już modne będzie zupełnie co innego.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
No bo jakby to było, gdyby w sklepach można było kupić rzeczy, które można nosić w każdym wieku? Gdyby nie było hitów sezonów? Gdybym wiedziała, że w każdej chwili mogę kupić swoje ulubione dżinsy i nie chomikować większej liczby, bo akurat znalazłam idealny krój, którego zaraz nie będzie w sklepach, bo zastąpi go jakiś wymyślniejszy? Mój mąż do dzisiaj czeka aż minie fala mody na tzw. skinny jeans i będzie mógł kupić w każdym sklepie spodnie, które nie leżą jak rajstopy.

Myślę, że ze wszystkiego powinno być po trochu. Byłoby naprawdę ciekawie, gdyby się zrezygnowało z ubrań, które są jednosezonowymi hitami (gdy jeszcze pomyślimy, w ilu kopiach jest szyta każda sztuka, przecież producenci nie mogą sobie pozwolić na to, by dla kogoś zabrakło). Niestety nie ma kogoś, kto stoi nad producentami i mówi, co wolno, a co nie. Możemy zrobić to jedynie my, głosując naszymi portfelami.

Na koniec chciałam wam powiedzieć, że zdjęcia te powstały, zanim ktokolwiek podejrzewał, że Koronawirus rozprzestrzeni się po Europie. Nie chciałabym nikogo tu zachęcać do wychodzenia z domu, choć spacery wśród natury, gdzie jest mało innych osób, są podobno wskazane. Mam nadzieję, że odnaleźliście się jakoś w sytuacji, w której wymagane jest pozostanie w domu. Początkowo zastanawiałam się, jak ja dam radę, ale póki co jest naprawdę okej. Zaczęłam w końcu czytać książki, które do tej pory tylko kupowałam. Miejmy nadzieję, że wszystko szybko się skończy, ale świat jeszcze długo po tym będzie lepszy.

Große Größen Plus Size Fashion Blog Große Größen Plus Size Fashion Blog


Gelber Parka - C&A (ähnlich: 1, 2, 3, 4, 5)
Pullover - Bon Prix (genau der)
Hose - Ernsting's Family (hier oder hier)
Gummistiefel - Regenliebe
Meine Armbänder sind aus Moosachat (das grüne) und Jaspis (das gelbe).


Żółta parka - C&A (podobne: 1, 2, 3, 4, 5)
Sweter - Bon Prix (dokładnie ten)
Spodnie - Ernsting's Family (te albo te)
Gumiaki - Regenliebe
Moje bransoletki są z agatu mszystego (zielona) i jaspisu (żółta).

Große Größen Plus Size Fashion Blog Große Größen Plus Size Fashion Blog
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Große Größen Plus Size Fashion Blog Große Größen Plus Size Fashion Blog

Einzigartig leben

Große Größen Plus Size Fashion Blog

deutsch
polski
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Hallo! Ich wollte schon so viel früher schreiben, doch leider hat sich eine fiese Erkältung an mich geklammert. Sie will einfach nicht loslassen. Kennt ihr das? Ich sitze fast die ganze Woche zu Hause fest. Vorgestern musste ich raus, weil ich einen Termin wahr nehmen wollte, an dem mir sehr viel lag. Obwohl der Tag wunderschön war, erwischte mich Regen und dann ein starker Wind. Irgendwas sagt mir, dass ich nicht so schnell wieder fit werde. Ich versuche es aus der positiven Seite zu sehen. Vielleicht braucht mein Körper das ich alles ruhiger angehe. Dass ich mehr liege, mehr lese, mehr nachdenke. Normalerweise mache ich zehn Dinge auf ein mal, wahrscheinlich tut mir diese Pause gut. Seht ihr? Positiv denken.

Eigentlich würde ich mich gerne wieder mal aufs Ohr legen, doch mein inneres ICH möchte etwas Kreatives tun. Also schreibe ich. Außerdem habe ich Angst, dass wie jedes Jahr, wenn der Frühling anfängt mir eine Menge Fotos von winterlichen Outfits bleibt, mit denen ich nichts mehr anfangen kann. Neulich habe ich etwas über das Wetter in Februar im Internet gelesen. Laut denen ist der Winter, zumindest für Februar, gestrichen. Wir hatten hier neulich 19 Grad übrigens. Ich gucke jetzt immer mehr kritisch auf meine Tannenzweige in Vasen (letzter Post). Erst recht auf die, die mit „Schnee″ bedeckt sind. Vielleicht doch ein paar Primeln ins Haus holen? Anderseits haben wir noch den März, der liebend gerne für Überraschungen sorgt, oder?
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Wie schon oben erklärt, wollte ich viel früher schreiben. Ehrlich gesagt hoffte ich, dass mein Post noch vor dem Valentinstag erscheinen kann. Doch gerade da war es am schlimmsten. Warum gerade vor diesem Anlass, dass so viele Menschen nicht ernst mögen? Na ja, bestimmt nicht, weil meine Schuhfarbe dazu so schön passt. Ich versuche noch am Ende des Textes zum Thema Schuhe wieder zurückzukommen. Jedenfalls habe ich sie nicht wegen des Festes der Liebe an. Fest der Liebe klingt noch schlimmer als Valentinstag. Ich weiß, ich weiß…
Als ich noch in die Grundschule ging, fing und endete jedes Schuljahr mit einer Versammlung aller Schüler, Lehrer und aller anderen Arbeiter der Schule. Bei der schöneren Option (Schulende) versammelten wir uns später in unseren Klassenzimmern, wo wir unsere Zeugnisse bekamen (weniger schön). Am Anfang des Schuljahres, nach der feierlichen Begrüßung durch den Direktor, versammelten wir uns wieder in den Klassenzimmern (jede Klasse hatte sein eigenes), um unseren Schulplan kennenzulernen (noch weniger schön). Etwas sagt mir, dass jedes Mal, vor diesen Ereignissen, es zwischen fast jedem Schüler und seiner Mutter streit wegen der Kleidung gab, die er (oder sie) an jenem Tag tragen sollte. Auch bei mir, nur mit dem Unterschied, dass es mit meiner Mutter keine Diskussionen gab. Sie steckte mich in Strumpfhosen (wie ich diese Dinger hasste), einen Rock (ich trug nie Röcke) und Mädchenschuhe (Team Turnschuhe). Dazu bekam ich eine unelastische weiße Bluse. Ich sah, wie all meine Klassenkameraden genauso begeistert von ihren Outfits waren, wie ich. Jungs in schwarzen oder dunkelblauen Stoffhosen, Hemd (manchmal auch Krawatte). Mädchen in weißen Blusen und dunklen Röcken. Es gab den einen oder anderen Schüler, der in einer Jogginghose auftauchte. Zum einen beneideten wir ihn, doch er stach irgendwie negativ heraus und wir fragten uns, ob er nun wirklich so egal seiner Mutter ist?

Die Jahre vergingen und je älter wir worden, desto mehr fanden wir an diesen Momenten was Schönes. Als Frauen konnten wir uns richtig herausputzen. Wir konnten den Rucksack gegen eine schicke Tasche tauschen, ein enges, vielleicht etwas zu kurzes Kleid anziehen, hohe Schuhe und eine schicke Frisur. Wir konnten den Jungs von den oberen Klassen zeigen, wie schön wir auch aussehen können. Doch viele Jahre später als ich meinen Uni Abschluß längst hinter mir hatte, bemerkte ich, dass ich in dieser Hinsicht viel geändert hat. Ein Junge mit Hip-Hop Hose und einem lässigen, etwas zu großem weißen Hemd war das eleganteste, was die Schüler für diese Veranstaltungen anziehen konnten. Von den eleganten jungen Frauen wurden Vamps mit zu viel Make Up. Im besten Fall, zogen sich andere an, als wäre es ein ganz gewöhnlicher Schultag. Die Versammlungen haben ihren Charme verloren. Es gab keinen Unterschied mehr zwischen ihnen und anderen Versammlungen im Schuljahr. Sie wurden, wie jede andere Versammlung. Eine von vielen.

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Als ich auf meiner ersten Jobsuchen war, musste ich nicht überlegen, was ich anziehen soll. Das war selbstverständlich. Ein Hosenanzug oder Rock, Jackett und eine elegante Bluse. Ich war mir sicher, dass wenn ich etwas Lässiges getragen hätte, würde ich den Job nicht kriegen, weil mein potenzieller Chef sich beleidigt fühlen würde. All meine Kollegen haben Anzüge getragen. Es war etwas so natürliches, wie die Sonne am Himmel. Vor ein paar Jahren bin ich auf Internetforen auf Fragen gestoßen, wie man sich zu einem Job Interview anziehen sollte. Die Antworten ließen meine Nackenhaare aufstellen. Ich las, wie Frauen anderen Frauen empfohlen haben etwas Lässiges anzuziehen. Vielleicht eine Strickjacke oder Jeans. Mannoman. Mein Mann war in den letzten drei Jahren auf ein paar Jobinterviews. Bei jedem trug er einen Anzug. So etwas, dass früher das normalste der Welt war, sorgte für großes Interesse. Die einen waren positiv überrascht, die anderen verstanden es nicht ein mal. Da die Interviewer selbst T-Shirts oder Pullover trugen, wird euch wahrscheinlich auch nicht wundern. Im Unternehmen, für das ich vor über zehn Jahren in Polen gearbeitet habe (eine Softwareentwicklungs Firma, wo alle immer total lässig aussahen) wußten wir immer genau, wann neue Kandidaten zu Interviews kamen, weil die Interviewer sich schick gekleidet haben.

Vor fast drei Jahren haben meine Eltern mich zur Oper mitgenommen. Für mich ist die Oper ein wow, noch mehr als Kino oder Theater. Also habe ich mich herausgeputzt, wie mir meine Konfektionsgröße nur erlaubte (auf diesem Bild könnt ihr das Ergebnis sehen: https://www.instagram.com/p/BUpi3TihVzr/). Es war damals 30 Grad und ich trug eine Strumpfhose, weil nackte Beine, meiner Meinung nach, nie elegant sein konnten. Das Kleid erschien mir zu kurz für diesen Ort, deswegen zog ich noch einen Unterrock mit einem schönen Saum an. Und eine Jacke. Alles bei Hitze, mir war es wichtiger passend zum Anlass angezogen zu sein. Mein Gesicht verdüsterte sich als aus einem Bus eine Gruppe Rennterrinen ausstiegen. Alle in Sandalen, in Sommerkleidern mit schrillenden Mustern. Ideal für einen Nachmittag in ihren Schrebergarten. Sie vernichteten die ganze Atmosphäre der Eleganz. Plötzlich erschienen all die Männer in Anzügen und Frauen in ihren ausgefallenen Kleidern und Highheels absolut fehl am Platz. Über Theater Outfits oder die Kleidung an Hochzeiten muss ich euch wohl nicht erzählen. Ich denke, ihr kennt jetzt meine Meinung.
Große Größen Plus Size Fashion Blog
Ich fragt euch bestimmt, wieso ich darüber schreibe? Und was hat das mit dem Valentinstag zu tun? Sehr viel. Unser Leben ist oft ziemlich monoton. Natürlich gleicht nicht jedes Leben den anderen. Doch jeder neigt dazu dieselben Sachen an denselben Tagen zu tun. Könnt ihr sagen, was genau ihr an jeden einzelnen Tag vor drei Wochen gemacht habt? Ihr wisst es wahrscheinlich nicht genau, doch mit großer Wahrscheinlichkeit könnt ihr erraten, wie jeder Tag ausgesehen hat. Wahrscheinlich war der Mittwoch vor drei Wochen dem Mittwoch vor zwei und vor letzter Woche sehr ähnlich. Oder?

Es wäre doch ziemlich traurig, wenn man nach 10 Jahren feststellt, dass das Leben ziemlich eintönig war. Sachen, die herausstechen sind meistens die, die voller Emotionen sind oder sich enorm von den restlichen unterscheiden. Achtet bitte darauf, dass die Emotionen auch positiver Natur werden. Und ganz kleine Dinge kann man groß gestalten, indem man sie als etwas Größeres betrachtet. Also nicht einfach nur zu einem Anlass hingehen. Bereitet euch vor. Kümmert euch sorgfältiger um euer Aussehen, denk schon früher über ein schönes Outfit nach. Vielleicht geht früher oder danach was Essen oder Trinken um es umfangreicher zu gestalten. Es wird in eurem Gedächtnis herausstehen. Versucht den schönen Dingen die vor euch stehen mehr Bedeutung zu geben, zelebriert sie so gut es nur geht. Geht auf ein Leben mit viel Vielfalt ein. Es wird schöner und lustiger. Und vielleicht fallen die traurigen Sachen nicht mehr so auf oder werden von der Überzahl der positiven Ereignisse überdeckt. Einen Versuch ist es doch Wert, oder? Was kann man den schon verlieren?

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Um ein Leben vielfältiger zu machen, kann sogar ein kitschiger Valentinstag beitragen. Dieses Jahr wollte ich ihn ignorieren. Doch dann schaute ich auf meinen Mann und dachte mir, dass er es doch nicht verdient einen Tag, der die Liebe feiert, wie jeden anderen zu behandeln. Ich konnte zwar nicht raus, aber habe mir etwas überlegt, was in anders als den Tag zuvor und danach macht. Ich hoffe sehr, dass wir in vielen Jahren uns an diese Unternehmungen erinnern können. Dass ich zu meinem Mann sagen kann „weißt du noch, ich weiß nicht genau welcher Valentinstag das war, doch an einen da war es richtig lustig/romantisch/spannend″. Wenn wir alles ignorieren oder es so gewöhnlich gestellten, wie alles andere (sei es sogar im Theater dieselben Sachen tragen, die man zur Arbeit anziehen würde) haben wir nicht viele Erinnerungen. Und wenn schon, dann sich andere für sie verantwortlich, nicht wir. Und wenn andere Verantwortung für unser Leben oder Erfahrungen übernehmen, dann gibt es absolut keine Garantie, dass sie gut sind.

Und noch schnell was zum Outfit! Diesmal wollte ich ein bisschen mit den Stilen spielen. Ich nahm den klassischsten aller Mäntel in Beige und habe ihn mit einem Sweatshirt kombiniert. Ich bedaure, dass man meine Kapuze auf den Fotos nicht wahrnehmen kann. Ihre Farbe mischt sich mit der meiner Haare. Zum Glück „Live″ sah man den Unterschied. Selbstverständlich wären auch schwarze Stiefeletten zu schwarzen Hoseb, doch ich wollte dies etwas „brechen″. Natürlich verleihen Schuhe und Hosen in derselben Farbe unendlich lange Beine, doch wer muss schon immer die perfekten Beine haben? ;) Vielleicht hätte ich dazu keinen Mut, wenn ich kleiner wäre, doch der Rotton ist ziemlich dunkel und ich rede mir ein, dass man die etwas andere Farbe erst auf den zweiten Blick wahrnimmt ;)


Mantel - Long Tall Sally (ähnlich: 1 2 3 4 5 6 7 )
Sweatshirt - Bon Prix (ähnlich: 1 2 3 4 5 6 )
Hose - Miss Etam (ähnlich: 1 2 3 )
Schuhe - Pier One (ähnlich: 1 2 3 4 5 6 )
Tasche - Michael Kors


Große Größen Plus Size Fashion Blog
Witajcie! Chciałam już dużo wcześniej napisać do was kilka słów, ale przyczepiło się do mnie dość wredne przeziębienie, które nawet po tygodniu nie chciało mi dać spokoju. Można powiedzieć, że cały ten czas miałam areszt domowy, z małą przerwą w poniedziałek, gdzie miałam ważny dla mnie termin. Poniedziałek pod względem pogody był wręcz wymarzony, ale akurat, gdy wyszłam, złapał mnie deszcz, a potem wydmuchała porządna wichura. Świetnie. Coś mi mówi, że tak szybko nie wrócę do mojej pełnej kondycji. Mimo to staram patrzeć się na to pozytywnie. Może mój organizm potrzebuje tego, bym trochę zwolniła. Potrzebuje, bym więcej leżała, czytała, miała więcej czasu na przemyślenia. Zazwyczaj robię dziesięć rzeczy na raz i być może takie zejście z wysokich obrotów dobrze mi zrobi. Widzicie? Pozytywne myślenie.

W zasadzie, co chwile mam ostatnio ochotę, żeby się znów położyć, ale moje wewnętrzne „JA” domaga się choć jednej kreatywnej rzeczy w ciągu dnia. Więc piszę. Poza tym obawiam się, że jak to każdego roku bywa, nadejdzie wiosna, a ja zostanę z masą niewykorzystanych zdjęć z zimowymi zestawami. Tak w ogóle, to ostatnio przeczytałam na jakieś meteorologicznej stronie, że możemy już zapomnieć o zimie w lutym. Mieliśmy ostatnio za oknem 19 stopni, więc brzmi to, jak najbardziej prawdopodobnie. Coraz bardziej krytycznym okiem patrzę na moje wazoniki z gałązkami świerku (poprzedni post), a szczególnie na te lekko poprószone „śniegiem”. Czyżby jednak nadszedł ten czas, by przytargać do domu Prymulki? Z drugiej strony mamy jeszcze marzec, a ten skubaniec uwielbia płatać nam porządne figle.

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Jak już wyżej napisałam — chciałam szybciej opublikować tego posta. Jeszcze przed walentynkami. Ale akurat wtedy czułam się naprawdę marnie. Wielu spyta, dlaczego zależało mi napisać przed okazją, którą tak wiele osób nie traktuje poważnie. Bo czerwień moich butów tak świetnie do nich pasuje. Żartuję. O butach spróbuję jeszcze na końcu tekstu coś napisać i nie mają nic wspólnego ze świętem miłości. Święto miłości. Brzmi jeszcze bardziej kiczowato niż Walentynki. Wiem, wiem...

Gdy uczęszczałam jeszcze do szkoły podstawowej (a było to chwilę po erze dinozaurów) zaczynał i kończył się każdy rok szkolny wyjątkowym apelem. Rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego. Zresztą, co ja będę się na ten temat rozpisywać, każdy to zna. Pamiętacie, jak za każdym razem, nie ważne, czy na początek, czy zakończenie roku, mamy wciskały nas w te okropne ubrania? Rajstopach, które ciągle mi się zsuwały, spódnicy, nieelastycznej, wykrochmalonej bluzce i zawsze (naprawdę zawsze) obierające buty będą już zawsze mi się kojarzyły z tymi okazjami. Nie wiem, jak wy, ale ja cały rok biegałam w spodniach i trampkach. Wtedy to się nazywało tenisówki albo adidasy. Czasem jakiś chłopak łamał system i przychodził w dżinsach albo dresie. Z jednej strony mu zazdrościliśmy tej wygody, z drugiej bardzo się wyróżniał, a my zastanawialiśmy się, czy naprawdę jest swojej mamie aż tak obojętny?

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Czas mijał i gdy wszyscy staliśmy się trochę starsi, takie okazje zaczęły być nawet fajne. Plecak zamieniało się na ładną torebkę, zwykłe buty na obcasy (u was też dosłownie wszystkie dziewczyny miały te same buty - zakryta pięta, palce i pasek dookoła kostki?), dżinsy i bluzę na spódnicę albo sukienkę. Ładna fryzura, leki makijaż i można było pokazać chłopakom z wyższych klar, że wcale się nie jest już tą smarkulą, za jaką cię zawsze uważali. Wiele lat później, nawet lata później od ukończenia studiów, miał m okazję przyjrzeć się ówczesnej młodzieży, która szła na zakończenie roku. Chłopcy ze spodniami w kroku i białej wyciągniętej na wierzch koszuli wyglądali jeszcze najbardziej odświętnie. Dziewczyny, a raczej młode kobiety, wykorzystały tę okazję, by pokazać światu, jak wyglądają, gdy zrobią się na wampa. Wielu, jeśli nie większość, wyglądała jednak, jakby szła na zwykły dzień w szkole, taki z lekcjami. Szkoda. To niegdyś odświętne zgromadzenie w sali gimnastycznej zrównało się z każdym innym zwykłym apelem. Szkoda.

Gdy lata temu byłam na poszukiwaniu swojej pierwszej prawdziwej pracy, jasne dla mnie było, że muszę założyć garsonkę albo spodnium (to taka damska wersja garnituru). I obowiązkowo białą bluzkę. Wiedziałam, że choćbym nie wiem, jak świetnie zaprezentowała swoje umiejętności, mój potencjalny przyszły szef czułby się obrażony, gdybym wystąpiła w dżinsach i bluzie. Zresztą moi koledzy też bez wyjątku wkładali garnitury.

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Jakiś czas temu na forach trafiłam na tematy, w których kobiety prosiły o rady, jak mają się ubrać na rozmowę kwalifikacyjną. Od razu uczciwie powiem, że były to niemieckie fora i nie orientuję się dokładnie, jak sprawa wygląda w Polsce. W każdym razie, na tych forach doradzano im ładny sweter i by dżinsy nie miały przetarć. Jejku. Mój mąż jakiś czas temu, tu w Niemczech, miał kilka rozmów o pracę. Na każdą z nich założył garnitur. Za każdym razem budził dość żywe zainteresowanie. Zapewne już nie zaskoczy was fakt, że jego rozmówcy byli zazwyczaj w bluzach albo koszulkach. Gdy pracowałam w Polsce (a było to ponad dziesięć lat temu) w naszej firmie wszyscy ubierali się bardzo na luzie. Ale od razu wiedzieliśmy, że przychodzą nowi kandydaci na rozmowę, bo koledzy (i koleżanki), którzy mieli z nimi rozmawiać, zamieniali bluzy na marynarki, czy żakiety.

Jakieś trzy lata temu rodzice zaprosili mnie, bym wybrała się z nimi do opery. Dla mnie opera była czymś wytwornym, dużo bardziej niż operetka, teatr, czy kino. Zatem postanowiłam się „odstawić”, w jakim stopniu mi mój rozmiar na to pozwolił (na tej fotce możecie zobaczyć, jak sobie poradziłam: https://www.instagram.com/p/BUpi3TihVzr/). Nie wyobrażałam sobie pójść do opery w czymś nie eleganckim, więc pomimo trzydziestostopniowego upału włożyłam rajstopy (gołe nogi są przeciwieństwem elegancji) i pełne buty. Sukienka wydawała mi się zbyt krótka, więc założyłam halkę z ozdobnym zakończeniem. Na ramiona narzuciłam cienki sweterek, nie byłam pewna, czy wypada pokazać się z gołymi ramionami. Czułam się świetnie! Pomimo tylu warstw w tak okrutny upał. Byłam w innym świecie, w którym inni ludzie też odróżniali się od spacerowiczów centr handlowych. Mina mi jednak zrzedła, gdy chwilę przed rozpoczęciem pod operę podjechał autokar, z którego wysypało się staro emerytek. Każda w sandałach, sukienkach w dziwne wzory o ich ukochanej długości — czyli do połowy łydki. Stroje idealne na niedzielną kawę na działce. Inni obecni, w swoich garniturach i przepięknych sukienkach, wyglądali, jakby tu nie pasowali. O modzie weselnej, czy komunijnej nie muszę wam chyba wspominać?

Große Größen Plus Size Fashion Blog
Na pewno zastanawiacie się, dlaczego o tym piszę i wciąż, co to ma wspólnego z walentynkami. Całkiem sporo. Nasze życie potrafi być całkiem monotonne. Nie uważam, że życie jednego człowieka jest łudząco podobne do tego od innej osoby. Ale tak szczerze, potraficie powiedzieć, co robiliście w czwartek trzy tygodnie temu? I wiecie to na pewno, czy przypuszczacie, bo nie różnił się od tego czwartku dwa tygodnie i tydzień temu? Byłoby to dość smutne, gdyby po dziesięciu latach się okazało, że nasze życie było dość monotonne. Wydarzenia, czy dni, które szczególnie zapadają nam w pamięć to te, które są szczególnie emocjonalne lub mocno różnią się od reszty. Pilnujcie by te spowodowane emocjami, były przede wszystkim pozytywnej natury. Dnie, które odróżniają się od reszty, bardzo łatwo można stworzyć sobie samemu. Gdy czeka was jakieś całkiem przyjemne wydarzenie, sprawcie, by nabrało większego znaczenia. Zacznijcie myśleć o tym wcześniej, postanówcie, że trochę lepiej się na nie przygotujecie. Ubierzcie coś innego niż na co dzień, rozpocznijcie je wcześniej lub przeciągnijcie je spotkaniem z innymi uczestnikami, idąc wcześniej (lub po) coś zjeść lub napić się. Jest mnóstwo sposobów na to, by coś zwykłego, jak wyjście do teatru nabrało wyższej rangi (już zrezygnowanie z dżinsów na rzecz eleganckiej sukienki, sprawi, że wasze podejście do tego się zmieni). Celebrujcie swoją codzienność, jak tylko się da, a życie stanie się o wiele bardziej różnorodne. To nie kosztuje więcej, a może dać tyle radości.By uatrakcyjnić codzienność, może pomóc nawet tak kiczowate święto, jak walentynki. W tym roku chciałam sama je zignorować, ale popatrzyłam na mojego męża i pomyślałam, że zasłużył przecież, by choć trochę celebrować taki dzień. Co prawda mój stan nie pozwolił na nic nadzwyczajnego, ale wymyśliliśmy coś miłego, czym można w domu uhonorować ten dzień. Zależy mi, byśmy kiedyś mogli sobie nawzajem opowiadać "a pamiętasz te walentynki? Nie wiem już dokładnie który to był rok, ale zrobiliśmy coś śmiesznego/ciekawego/niezapomnianego". Gdy przestaniemy się starać, nie bardzo będzie co wspominać. A jeśli już to inni będą za to odpowiedzialni. W tym przypadku nie ma niestety gwarancji, że takie wspomnienia będą przyjemne. Fundując sobie samym mnóstwo pozytywnych wspomnień, nie będziemy tak mocno zwracać uwagę na te przykre, których nie zawsze da się uniknąć. A być może nasza pamięć je nadpisze tymi pełnymi radości.

No i jeszcze parę słów co do zestawienia. Tym razem chciałam delikatnie pobawić się stylami, a raczej niemalże przełamać trochę klasykę. Włożyłam najbardziej klasyczny płaszcz, jaki tylko można mieć i zestawiłam go z bluzą z kapturem. Żałuję, że na zdjęciach nie widać mojego kaptura, zlał się trochę z włosami, ale zapewniam was, że na żywo wszystko dokładnie widać. Każdy spodziewałby się czarnych sztybletów do czarnych spodni. W sumie i prawidłowo, gdyż takie zestawienie niezmiernie wydłuża nogi. Chciałam jednak stworzyć coś ciut nieprzewidywalnego. No i po cichu sobie wmawiam, że fakt, iż buty są w odcieniu ciemnej czerwieniu rzuca się w oczy dopiero przy drugim spojrzeniu :)


Płaszcz - Long Tall Sally (podobne: 1 2 3 4 5 6 7 )
Bluza - Bon Prix (podobne: 1 2 3 4 5 6 )
Spodnie - Miss Etam (podobne: 1 2 3 )
Buty - Pier One (podobne: 1 2 3 4 5 6 )
Torebka - Michael Kors



Related posts

 
MOBILE