Slow fashion?

Der Trend sich von den meisten seiner Sachen zu trennen erlebt gerade seine fünf Minuten. Oder wird er länger anhalten?
Überall sehe ich Filme, Ratgeber, Artikel oder Posts darüber, wie Frauen den Großteil ihrer Garderobe weggeschafft haben und glücklich darüber berichten, wie toll es ist nur zwei Kleider und drei Paar Jeans zu besitzen. Nun ja. Ich spielte auch mit dem Gedanken, doch nicht jede Lebensweise passt zu jeder Person. Das erste was mir in den Sinn kam, war, dass ich mich wohl von meinem Blog verabschieden müsste. Laut dieser Regel könnte ich ein Paar Outfits von diesen gebliebenen Teilen zusammensetzen. Die Ideen für Postst würden daher sehr schnell ausgehen. Und was dann?

Ich lerne immer wieder Frauen kennen, die kein Vergnügen an dem Ausprobieren neuer Outfits haben, meist sind sie auch keine Fans vom Make-Up. Für diese Personen ist dieses Slow Fashion Konzept, wie geschaffen. Für die, die Kleidung das letzte ist worüber sie nachdenken wollen, ist dies eine tolle Lösung. Ein Paar Teile im Schrank, alles wunderbar zusammen kombinierbar, man könnte blind nach ein Paar Sachen greifen und hätte trotzdem den perfekten Style. Das klingt wirklich sehr vernünftig.

Nach ein Paar Lektüren, wie andere es gemacht haben guckte ich, wie ich diese Philosophie an mich anpassen könnte. Es gibt Sachen in meinem Schrank, die ich mir schon selber verbieten muss zu tragen (weil ich zu oft nach ihnen greife) und andere werden jede Saison nur hin und her geschoben. Mein Mann meinte ich sollte die fraglichen Teile in eine Stelle bringen und sehen, ob ich sie bald vermissen werde. Physisch habe ich das nicht getan aber ich wurde auf die nicht gerne getragenen Teile etwas mehr aufmerksamer, das heißt, dass ich sie mir einfach gemerkt habe.

Das wird wohl nicht das Ende, das ihr erwartet. Denn mit der neuen Saison bekam ich plötzlich große Lust auf helle Oberteile, Pullis und Strickjacken. Viele Jahre habe ich die hellen Teile nur bewundert doch gedacht, dass ich vielleicht etwas abnehme bevor ich was weißes anziehe. Dann war noch dieser Gedanke wegen der Flecken und dass helles sie immer besonders anzieht. Deswegen war ich fast entschlossen alles weiße zu verschenken. Heute freue ich mich, dass ich es nicht getan habe, denn etwas hat sich geändert und ich möchte eigentlich nur helles tragen. Mir ist es egal ob ich dadurch dicker wirke oder dass es magisch Ketchup anzieht. Jetzt könnten mir all meine schwarzen Teile gestohlen bleiben und laut der Regel sollte ich sie lieber wegschaffen. Doch, wie die Geschichte es gezeigt hat, könnte ich es wieder mögen und was dann? Könnte ich den Gedanken ertragen, dass jemand anders meine geliebten Teile trägt? Ich denke nicht. Insbesondere, wenn man eine ziemlich große Größe trägt und hübsche, bequeme Sachen zu sammeln Jahre dauert.

Nicht alles passt zu jedem. Doch Sachen, die mir nicht stehen, in denen ich mich unwohl fühle oder die zu klein sind schaffe ich mit Vergnügen aus meinem Kleiderschrank. Ich reserviere den Platz für neue Lieblingsteile, die ich womöglich wieder zu oft tragen möchte :)

Moda na pozbywanie się większości swoich (niepotrzebnych) rzeczy zdaje się przeżywać swoje pięć minut. A może pozostanie na trochę dłużej?
Co rusz napotykam się na filmy na YouTube, poradniki, artykuły czy posty, gdzie setki kobiet zachwycone faktem wyrzucenia lwiej części swojej garderoby chwalą, jak cudownie jest posiadać tylko dwie sukienki i trzy pary dżinsów. No cóż. I ja trochę bawiłam się taką myślą ale prawda jest taka, że nie do każdego pasuje ten sam styl życia. Pierwsze, co mi przyszło na myśl, to że pewnie musiałabym się pożegnać z blogiem. Mając przecież tylko garstkę ubrań ciężko by było tworzyć nieskończenie wiele kombinacji, które mogłabym tu przedstawiać. Zatem pomysły na posty bardzo szybko by się wyczerpały. I co wtedy?

Co jakiś czas poznaję kobiety, którym tworzenie coraz to nowszych zestawów wcale nie sprawia przyjemności, ba! często nie wiele robią sobie nawet z makijażu. Dla takich osób koncept ubraniowego slow fashion wydaje się wręcz stworzony. Dla wszystkich, którzy nie chcą się zastanawiać nad swoimi ubraniami takie podejście jest świetnym rozwiązaniem. Kilka sztuk w szafie, które nawet zestawione z zamkniętymi oczami będą prezentować się perfekcyjnie. To brzmi bardzo rozsądnie!

Po kilku lekturach, jak inni do tego podeszli, zaczęłam się zastanawiać, jak mogłabym tą filozofię do siebie dopasować. Jest kilka ubrań w mojej szafie, które sama sobie muszę zabraniać nosić (bo robię to zbyt często), a są i takie, które co sezon po prostu przesuwam z dna szafy na wierzch (i w drugą stronę). Mąż podpowiedział mi, że mogłabym ubrania, których już od jakiegoś czasu nie chcę zakładać odłożyć w osobne miejsce i sprawdzić, czy za którymś zatęsknię. Fizycznie tego nie zrobiłam, ale przyjrzałam się bliżej kandydatom, którzy popadli w niełaskę i zapamiętałam które to.

To chyba nie będzie koniec, którego się spodziewacie. W raz z nowym sezonem zapałałam nagle miłością do jasnych bluzek, topów i swetrów. Czyli w zasadzie większości ubrań, które latami tylko straszyły w szafie. Oczywiście bardzo mi się podobały ale wmawiałam sobie, że może lepiej trochę schudnąć zanim założę coś przyciągającego wzrok. Poza tym przekonanie, że jasne ubrania magicznie przyciągają plamy też nie popychało mnie do noszenia tych rzeczy. Z tego powodu byłam już niemal pewna, że czas podarować jasną część garderoby komuś, kto bardziej na tym skorzysta. Dzisiaj się cieszę, że tego nie zrobiłam. Według tej zasady powinnam się obecnie pozbyć moich czarnych rzeczy albo niegdyś ukochanego granatu i czerwieni. Ale jak pokazała historia, co gdy znowu polubię się z kolorami, których się pozbędę? Czy będę mogła znieść fakt, że ktoś inny teraz nosi moje ulubione ubranie? Chyba nie. Szczególnie, że nosząc większy rozmiar uzbieranie garderoby, którą się lubi zajmuje lata.

Nie wszystko pasuje do każdego. Choć chętnie pozbywam się ubrań, które są niewygodne, brzydko w nich wyglądam lub są za małe. Cieszę się wtedy, że w szafie zrobiło się trochę miejsca, które czeka na nowe ulubione rzeczy :)

---

Jacke - DNY | Pullover & Hose - M&S | Schal - Bonmarche | Tasche - Michael Kors | Schuhe - Guess | Uhr - Fossil | Armband - Debenhams

---

---

Narzutka - DNY | sweter i spodnie - M&S | chustka - Bonmarche | torebka - Michael Kors | buty - Guess | zegarek - Fossil | bransoletka - Debenhams

---

---

Cardigan - DNY | pullover and pants - M&S | scarf - Bonmarche | bag - Michael Kors | shoes - Guess | watch - Fossil | bracelet - Debenhams

---

Holland - Den Helder

Jedes Jahr, wenn der Herbst schon in vollen Zügen herrscht, versuchen wir für ein Paar Tage ans Meer zu fahren. Von Bonn aus ist das kein Problem mit dem Auto an die Nordsee in Holland zu gelangen. Eines Jahres haben wir daraus einen Tagesausflug gemacht. Dies war zwar machbar aber war weitaus nicht so erholend, denn nach einem ganzen Tag auf den Beinen hat man noch eine über dreistündige Fahrt vor sich. Seitdem verbringen wir am schönen Meer etwas mehr als ein Tag. Jedes Jahr suchen wir uns einen neuen Ort aus, denn wir finden Holland wunderschön und mochten von diesem Land so viel, wie möglich zu sehen bekommen.

Letztes Jahr verbrachten wir ein Paar schöne Tage in dem Ort Hellevoetsluis in der nähe von Rotterdam, wo diese Outfit-Fotos entstanden sind (1, 2, 3). Und dieses ist im Herzen Rotterdams entstanden, ach wie ich damals nervös war zwischen so vielen Menschen mir Fotos machen zu lassen! :)

Aber nun zum diesjährigen Ausflug! Wir haben uns auf die Stadt Den Helder entschieden. Warum? Wer schon öfters in Holland gewesen ist, weiß, dass nicht alles, was auf der Karte wie ein Strand aussieht auch einer ist. Oft sind es kilometerlange Steinstrände oder gar mit Beton beschichtet. Den Helder hat sowohl einen langen Sandstrand, wie auch eine Marina und eine Promenade, wo man stundenlang am Meer spazieren darf ohne Angst vor Sand in den Schuhen zu haben. Es liegt in keiner Bucht und das Meer reicht bis zum Horizont und man sieht keine gegen liegenden Ufer. Außerdem liegt Den Helder ca. 30 km von Amsterdam entfernt, von hier aus schwimmen die Fähren zu Insel Texel ab und es hat eine tolle Innenstadt mit ganz ganz vielen Läden und einem Einkaufszentrum. Und zu guter Letzt - hat es ein Aquarium, tolle Marinemuseen und bemerkenswerte sehr breite Dünen auf denen ich mich ein wenig, wie in den schottischen Highlands (samt Bergen und Seen) gefühlt habe. Diese Stadt hat einfach alles, was eine tolle Stadt für einen Ausflug nach Holland haben sollte!

Wir nahmen ein Hotel am Rande der Stadt das gleich am Anfang der Dünnen lag. Das Zimmer war richtig toll, mit einer kleinen Küche, einer riesigen Dusche (dort würde bei Bedarf eine kleine Familie hinein passen), mit einer Terrasse mit Waldbild und mit einem Frühstück das um die gewünschte Uhrzeit in einem Korb ins Zimmer gebracht wurde (ein Riesenfrühstück!).

Wir hatten dort eine wirklich wundervolle Zeit. Das Wetter war etwas wechselhaft aber es regnete kaum etwas. Da es ziemlich bewölkt war hatte kaum jemand Interesse am Strand und so gehörte er nur uns ganz alleine, was man auf den folgenden Fotos auch leicht erkennen kann. Wir zogen unsere Gummistiefel an und wanderten täglich viele Kilometer entlang dem Meer. Wir haben viel geredet, auch in unsere Gedanken vertieft geschwiegen und wir haben viel rumgealbert. Vor allem haben wir ganz viel Zeit zusammen verbracht und das in einer wunderschönen Umgebung, wo uns niemand gestört hat.

Von der Innenstadt habe ich keine Bilder gemacht denn wir waren dort nur einen Abend. Wir hatten Glück den es gab ein Fest mit ganz vieler Musik und die Läden blieben bis 23 Uhr geöffnet. Den Rest der Zeit haben wir am Meer verbracht, darunter auch auf der Insel Texel doch darüber schreibe ich einen separaten Post. Wir waren im Aquarium, wo ich die Rochen streicheln dürfte. Wir waren auch in einem Militärmuseum und haben ein U-Boot besichtigt. Diese Besichtigung war wirklich richtig, richtig toll. Das U-Boot war so ausgestattet (samt Sonar Geräusch) dass man das Gefühl hatte jetzt richtig mit einer Crew unter Wasser zu sein. Das war alles sehr suggestiv gestaltet und wurde dadurch für mich ein richtiges Abenteuer. Ich habe viele Filme auf InstaStories veröffentlicht und hoffe ihr konntet sie sehen. Auf Instagram könnt ihr auch ein Bild von mir im U-Boot sehen.

Die folgenden Fotos sind ein kleiner Mix, der zeigt, was wir so gemacht haben. Viele Bilder habe ich nicht geschossen, den ich wollte mich einfach auf die schöne Zeit konzentrieren. Ein weitere Post von der Insel Texel und von dem Ausflug nach Amsterdam werden folgen :)



P.S. Gibt es eigentlich etwas mehr romantischeres als ein Leuchtturm in der Nacht?

Każdego roku, gdy jesień już się rozpanoszy na dobre próbujemy znaleźć trochę czasu i pojechać na parę dni nad morze. Z Bonn jest stosunkowo niedaleko, by dość szybko dostać się nad holenderskie morze. Któregoś roku dla próby zrobiliśmy z takiej podróży jednodniową wycieczkę, co okazało się jak najbardziej wykonalne ale bardzo męczące. Po całym dniu na nogach perspektywa prawie czterogodzinnej jazdy powrotnej nie była zbyt wesoła. Od tej pory rezerwujemy sobie przynajmniej kilka dni na nacieszenie oka pięknymi morskimi widokami. Co roku wybór pada na inne miasto, gdyż uwielbiamy Holandię i chcemy poznać ją najdokładniej, jak tylko się da.

W zeszłym roku spędziliśmy kilka dni w ciekawej miejscowości o nazwie Hellevoetsluis niedaleko Rotterdamu, gdzie powstały zdjęcia do kilku zestawów na blog (1, 2, 3). Zdjęcia do jednego zestawu miałam zrobione w sercu samego Rotterdamu (tu), bardzo się wtedy denerwowałam, gdy byłam fotografowana przy tylu ludziach :)

Ten post miał być jednak o tegorocznym wyjeździe :) Wybór padł na miasto o nazwie Den Helder. Dlaczego? Ten, kto nie raz był w Hollandi, wie dokładnie, że to, co może na mapie wydawać się plażą, wcale nią nie musi być. W Holandii jest mnóstwo kamienistych plaż albo zwykłych nabrzeży wzdłóż których ciągnie się droga dla rowerów i spacerujących. W Den Helder jest bardzo długa piaszczysta plaża, jest też marina i jest promenada dla tych, którzy chcą przemierzać długie kilometry blisko brzegu morza bez obawy o piasek w butach. Miasto nie leży w zatoce tylko przy otwartym morzu, dzięki czemu patrząc w morze nie widzi się przeciwległego brzegu. Den Helder jest oddalone od Amsterdamu o jakieś 30 km, stąd wypływają promy do przepięknej wyspy Texel, są muzea marinistyczne i militarne, jest akwarium i w centrum miejscowości jest mnóstwo sklepów w tym i centrum handlowe. Warto jeszcze wspomnieć, że wydmy rozchodzące się przed plażą są niesamowicie szerokie, całkowicie pokryte trawą i stojąc na nich czułam się trochę jak w szkockich highlandsach (były tam i wzgórza i małe jeziorka). Moim zdaniem to idealne miasto na urlop w Holandii! :)

Zdecydowaliśmy się na hotel leżący troszkę na brzegu miasta ale za to przy samym wejściu na wydmy. Pokój był naprawdę fajny, bardzo duży, z małą kuchnią, z wielką łazienką z olbrzymim prysznicem (pod którym by się zmieściła cała rodzina!), ze smakowicie pachnącym śniadaniem o wybranej porze do pokoju (i to nie małym, stawianym w koszyku pod drzwiami pokoju), z tarasem i widokiem na las. Czegoż chcieć więcej? :)

Spędziliśmy tam naprawdę piękne chwile. Było co prawda pochmurnie ale lubimy taką pogodę nad morzem. Wielu ludzi najwidoczniej nie, gdyż plaża należała tylko do nas, co zresztą można zobaczyć na poniższych zdjęciach. Zakładaliśmy nasze gumiaki i trzymając się za ręce spacerowaliśmy kilometrami wzdłuż pustego brzegu morze, rozmawiając o wszystkim i o niczym, milcząc będąc pogrążonym we własnych myślach lub wygłupiając się (raz o mało nie przewróciłam się do wody! no dobra... więcej niż jeden raz... :)). Ale przede wszystkim spędziliśmy ten czas razem i to w pięknym otoczeniu, gdzie nikt nam nie przeszkadzał.

Z samego centrum miasta nie mam zdjęć, gdyż byliśmy tam tylko raz pochodzić po sklepach. Mieliśmy szczęście, gdyż tego dnia był festyn, gdzie do późna grała muzyka, a sklepy były otwarte do 23. W pozostałe dni cieszyliśmy się widokiem morza, popłynęliśmy na wyspę Texel i pojechaliśmy na jeden dzień do Amsterdamu. Byliśmy w muzeum marinistyczno-militarnym, w akwarium mogłam pogłaskać płaszczki oraz zwiedziliśmy okręt podwodny, który był bardzo sugestywnie urządzony, łącznie z głośnym sonarem, tak, że miało się wrażenie płynięcia pod wodą! Wrażenia były przeogromne! :) Opublikowałam w tym czasie wiele filmików z tej podróży na InstaStories. Mam nadzieję, że oglądaliście. Zdjęcie w statku podwodnym możecie zobaczyć na moim Instagramie :)

Następujące zdjęcia to taki miszmasz zdjęć, które powstały podczas naszego pobytu. Nie są zbytnio posortowane, nie ma ich też dużo, ale chciałam się skoncentrować na byciu tam i nie fotografowałam zbyt dużo. Pracuję jeszcze nad jednym postem o wycieczce na wyspę Texel i do Amsterdamu :).



P.S. Czy latarnia morska nocą nie jest czymś najbardziej romantycznym na świecie? :)

Now I see pink

Es wird von Tag zu Tag kälter, ein starker Wind wirbelt Blätter so richtig auf und hilft den Bäumen viel zu schnell kahl zu werden. Wegen der gestrigen Zeitumstellung haben wir das Gefühl eine Stunde länger schlafen zu dürfen aber dafür wird es schon viel schneller dunkel. Letztens habe ich mir selbst eine kleine Sperre für Filme und Serien gegeben um die gemütlichen Herbstabende mehr zu genießen. Der Fernseher ist ein gigantischer Zeitschlucker und gerade jetzt ist es so schön, das soll nicht einfach schnell und unbemerkt vorbei gehen. Momentan genieße ich meine Abende indem ich ein Paar Duftkerzen anzünde, meinen Mann um einen leckeren Tee bitte, mich in eine warme Wolldecke einwickle und Bücher lese. Zur Zeit sind es ganz gewöhnliche Romane (gestern habe ich "Die Tuchvilla" fertig gelesen) doch schon bald werde ich mir ein Paar von der weihnachtlichen Sorte nicht verkneifen können :) Dazu gehört auch natürlich auch die passende Musik und zur Zeit ist es niemand anders als Frank Sinatra. Seine Stimme hat was richtig weihnachtliches, sogar wenn er über Liebe in einer Sommernacht singt.

Wegen dieser Abende und auch wegen der steigernden Zahl an Deko in den Läden komme ich immer mehr auf Weihnachtsstimmung. Natürlich bin ich noch nicht von Nikoläusen und Weihnachtsbäumen umgeben aber ab und zu mache ich mir den einen oder anderen Gedanken darüber. Eigentlich wenn man an Weihnachten denkt, denkt man sofort an Familie. Jedenfalls ist es bei mir so - dieses Fest ist viel schöner wenn man es mit ganz viel lieben Menschen verbringen kann. Der Anblick einer einsamen Person an Weihnachten gehört zu den traurigsten. Ja, ja, sagen bestimmt viele von euch - das mit der Familie ist so eine Sache. Aber wenn man bedenkt wie viele es Menschen auf der Erde gibt und das alle sich immer mehr als Fremde betrachten ist doch eine Familie das wertvollste, was es gibt. Vielleicht liegt es daran, dass ich seit Jahren in Großstädten wohne und auf der Straße an tausenden Menschen vorbeigehe und ich bin ihnen egal, sie sind mir egal. Und gerade bei dieser enormen Zahl Fremder ist es doch schön zu wissen, dass es die Paar Menschen gibt, die dich kennen, vielleicht auch lieben, von denen du keine Gleichgültigkeit erwarten kannst, zu den du dich immer wenden kannst und bei denen du Schutz findest falls es dir mal wieder schlecht geht. Ich weiß, dass man manchmal böse auf sich ist, aber vielleicht lohnt es sich gerade noch vor dieser Zeit etwas zu ändern und sich ein kleines Bisschen weniger alleine fühlen.

Seit fast 11 Jahren lebe ich nun weit von meiner Familie weg (das habe ich mir leider nicht so ausgesucht) und ab und zu höre ich im Bus oder in einer Warteschlange, wie sich eine junge Frau mit ihrer Mutter verabredet um nach der Arbeit zusammen einen Kaffee zu trinken oder eine Freundin sagt mir ein Treffen ab, weil sie vergessen habe sie wollte diesen Abend zu ihren Eltern fahren. Wisst ihr wie abstrakt das für mich ist? :) Es ist schön jemanden zu haben zu den man immer hin kann und der immer voll mit Liebe auf dich gucken wird. Für viele ist das etwas offensichtliches und stinknormales. Aber glaubt mir das ist es nicht und falls ihr das Glück habt eure Familie in der nähe zu haben und jeden Tag euch nach Lust und Laune mit ihnen treffen zu dürfen - freut euch darüber :) Das wollte ich einfach mal so loswerden, denn oft ist es so, dass man gar nicht bemerkt, was für Glück man hat :)



So und jetzt noch ein Paar Worte zum Outfit. Diesen Herbst bekomme ich wieder einen Sinneswandel, was Farben angeht. Noch vor kurzem könnte nichts außer dunkelblau und rot für mich existieren, letzten Herbst haben grau und braun es mir angetan und jetzt greife ich gerne nach etwas in rosa oder weiß. Weiß ist ein echter schock für mich den jahrelang habe ich diese Farbe nicht mal angeschaut :) Ich verspreche das es dieses Jahr das letzte Outfit mit dieser etwas kurzen Hose ist. Also auf jeden Fall so, wenn ich eine schöne Alternative gefunden habe sie winterhart zu machen dann kann ich nichts versprechen ;) Aber vorerst sind all meine Stiefelleten und Boots im Keller verstaut :) Habt eine schöne Woche!

Z każdym dniem robi się coraz zimniej, a mocny wiatr wzbija ogromne ilości do góry jednocześnie pomagając drzewom zrzucać ich resztki z gałęzi. Przez wczorajszą zmianę czasu odnosi się wrażenie, że mogło się troszkę dłużej pospać ale za to niestety zrobi się szybciej ciemno. Ostatnio dałam sobie mały szlaban na wszelkie filmy i seriale. Mówi się, że telewizor jest potężnym pochłaniaczem czasu, a tym okresem chciałabym się porządnie nacieszyć. Delektuję się tymi jesiennymi wieczorami zapalając zapachowe świece, proszą męża o zrobienie ulubionej herbaty, owijając się w ulubiony wełniany koc i czytając książki. W tle oczywiście nie może zabraknąć muzyki, a na ten moment nikt nie wydaje się bardziej idealny niż Frank Sinatra. Dzięki Spotify mam dostęp do wszystkich jego płyt :) Głos Franka Sinatry ma w sobie coś, co kojarzy się z piosenkami świątecznymi, nawet jeśli śpiewa o wielkiej miłości w letnią noc :).

Dzięki takim przytulnym wieczorom oraz wzrastającej ilości artykułów dekoracyjnych w sklepach coraz częściej moje myśli uciekają w kierunku świąt. Oczywiście nie jestem już otoczona w domu Mikołajami i choinkami ale lubię sobie od czasu do czasu pomyśleć o nadchodzącym adwencie, o tym, jak ulice rozbłysną tysiącem lampek, a z wszystkich kątów będzie pachniało wypiekami i grzanym winem. W zasadzie, gdy myśli się o Bożym Narodzeniu myśli się też jakoś tak o rodzinie. Tak, tak, powie sporo z was, że z rodziną niby wychodzi się dobrze tylko na zdjęciach. Ale z drugiej strony, gdy pomyśli się ile ludzi jest na świecie, którzy są sobie coraz bardziej obcy, to pokrzepiająca jest myśl, że jednak jest jakaś garstka osób, której się nie jest obojętnym. Być może mieszkam już zbyt długo w dużych miastach, ale przechodzenie codziennie koło setek (albo i tysięcy) ludzi, którym ja jestem obojętna i oni mi też, sprawia, że pojęcie rodzina nabiera trochę innego sensu. Miło jest wtedy wiedzieć, że są osoby, którym jesteś wszystko inne niż obojętny, które chcą twojego dobra, które się cieszą na twój widok, które zawsze staną po twojej stronie, dadzą odpowiednią ilość ciepła, gdy świat znów wyda się zły i niesprawiedliwy i którzy udzielą ci schronienia, gdy tylko będziesz tego potrzebował. Widok samotnej osoby w święta jest bardzo przygnębiający i rodzina daje w takich dniach to niesamowite uczucie przynależenia do kogoś.

Od ponad 11 lat mieszkam z dala od swojej rodziny (i wbrew pozorom nie do końca z własnej woli) i czasami w autobusie lub w kolejce słyszę, gdy jakaś osoba umawia się ze swoją mamą na kawę po pracy albo czasem któraś z moich koleżanek odwołuje nasze spotkanie, bo popołudniu musi skoczyć do swoich rodziców lub oni się zapowiedzieli u niej. Dla wielu z was to coś strasznie zwykłego, a dla mnie jest to coś niesamowicie abstrakcyjnego :) Dlatego, gdy macie swoich najbliższych w zasięgu ręki spróbujcie to bardziej docenić, bo bliskość najbliższych nie zawsze jest czymś oczywistym :) A jeśli nawet coś jest nie tak między wami, spróbujcie przed świętami załatwić takie sprawy. Życie jest krótkie i nie warto go spędzać w ten sposób :) Tak po prostu chciałam się z wami podzielić tymi spostrzeżeniami :)


A teraz, żeby nie było, parę słów o moim zestawie. Tej jesieni znowu "mi się zmieniło" jeśli chodzi o kolory. Jeszcze jakiś czas temu nie wyobrażałam sobie życia bez granatu i czerwieni. W zeszłym roku kochałam szarości i beże. A teraz bardzo chętnie sięgam po róże i biel. Taka zmienność jest może ciekawa ale w żaden sposób nie pomaga w uporządkowaniu szafy i wyrzuceniu rzeczy, które się już nie podobają. No bo jak, skoro raz na rok lub dwa mój gust zmienia się o 180 stopni? :)
W każdym razie życzę wam miłego tygodnia!

---

Weste - Ernstings Family | Pulli - Tchibo | Hose - C&A | Schuhe - Guess | Tasche - M.Kors | Schal - Zara

---

---

Kamizelka - Ernstings Family | sweter - Tchibo | spodnie - C&A | buty - Guess | torebka - M.Kors | szalik - Zara

---

---

Vest - Ernstings Family | pullover - Tchibo | pants - C&A | sneaker - Guess | bag - M.Kors | scarf - Zara

---